هدف از دعای شفاعتی چیست؟

هدف از دعای شفاعتی:

در بسیاری از دعاهای شفاعتی موجود در کتاب مقدس، مقدسین خدا ترس، از خدا می خواستند تا از داوری صرف نظر کند (پیدایش ۱۸: ۲۳-۳۲؛ اعداد ۱۴: ۱۳-۱۹؛ یوئیل ۲: ۱۷)، قوم را احیا کند (نحمیا ۱؛ دانیال ۹)، اشخاصی را از خطر برهاند (اعمال ۱۲: ۵، 12؛ رومیان ۱۵: ۳۱) و قوم خود را برکت دهد (اعداد ۶: ۲۴-۲۶؛ ۱پادشاهان ۱۸: ۴۱-۴۵؛ مزمور ۱۲۲: ۶-۸). شفیعان  همچنین برای آمدن قدرت روح القدس (اعمال ۸: ۱۵-۱۷؛ افسسیان ۳: ۱۴-۱۷)، برای شفای بیماران (۱پادشاهان ۱۷: ۲۰-۲۱؛ اعمال ۲۸: ۸؛ یعقوب ۵: ۱۴-۱۶)، بخشش گناهکاران (عزرا ۹: ۵-۱۵؛ دانیال ۹؛ اعمال ۷: ۶۰)، توانا شدن افراد تا به گونه ای صحیح و عادلانه سلطنت کنند (۱تواریخ ۲۹: ۱۹؛ ۱تیموتائوس ۲: ۱-۲)، رشد مسیحیان (فیلیپیان  ۱: ۹-۱۱؛ کولسیان ۱: ۱۰-۱۱)، کفایت شبانان (۲تیموتائوس ۱: ۳-۷)، مؤثر بودن کار خدمت (متی ۹: ۳۸؛ افسسیان ۶: ۱-۲۰)، نجات دیگران (رومیان ۱۰: ۱) و حمد گفتن خدا از طرف مردم (مزمور ۶۷: ۳-۵) دعا می کردند. هر آنچه که خدا به عنوان اراده کامل خود برای قوم خودش آشکار ساخته است (به موضوع اراده خدا، رجوع کنید) می تواند محور مرکزی دعای شفاعتی قرار گیرد.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس