نگذار مردم با سلیقه شان تو را کنترل کنند!

پدرم ویلونیست چیره دستی بود او از دوران نوجوانی می نواخت.

در روزهایی که موسیقی در شهر کوچک و مذهبی سبزوار خیلی حرام بود، او به بیرون شهر بر سر آسیاب آبی می رفت و ساعت ها در سکوت طبیعت می نواخت و آهو ها در سکوت به ساز او گوش می کردند.
او با صدای آب آسیاب، آهنگ هایی هم ساخته بود.

پدرم می گفت: “پسرم! مردم سلیقه و عقیده های مختلفی دارند، نگذار آنها با سلیقه خودشون، تو را کنترل کنند. مهم نیست که مردم در مورد تو چی فکر می کنند. از نوع نگاه و قضاوت مردم آزاد باش وگرنه ترا به هزار قبله می رقصانند. باور کن تو خودت شعور داری و نیازی نداری که با شعور مردم زندگی کنی.
اگر من می خواستم با نظر مردم زندگی کنم تا حالا نه ویلون می زدم و نه زندگی داشتم. من جزو اولین کسانی هستم که همسرم را علیرغم حرام بودن، در سبزوار به سینما بردم. حرف های تلخ شنیدم ولی فکر خودم را زندگی کردم تو هم فکر شخصی خودت را زندگی کن.
آنچه آینده ترا می سازد، طرز نگاه خودت بخودت است، نه طرز نگاه مردم به تو. نگاه مردم فقط ترمز نگهداشتن و درجا زدن توست و بس. مردم می خواهند ترا شبیه خودشان بسازند تا تو، مثل انها فکر کنی و این یعنی خفت و بردگی.
خودت را زندگی کن ولو اینکه ترا نجس بخوانند.”

و من در این چهل و دوسال هنوز هم نصیحت پدرم را زندگی می کنم و آنچه هستم، آن است که خودم می خواهم در مسیح باشم.
شما هم لطفا خودتان را زندگی کنید و نه افکار قرون وسطایی و عصر حجری دیگران را، وگرنه در آینده افسوس خواهید خورد.

جلیل سپهر
@jalilsepehr