نکات مهم در کتاب عاموس نبی

نکات مهم در کتاب عاموس نبی

در یک نگاه ظاهراً این نبوت در حدود 30 سال پیش از سقوط اسرائیل خطاب به بیت ئیل ایراد شده است (عاموس 7: 10-14).

عاموس از انبیای حکومت جنوبی یعنی یهودا به شمار می رفت که ضمناً پیغامی نیز خطاب به حکومت شمالی یعنی اسرائیل داشت. او در زمان حکومت عزیا، پادشاه یهودا (787 الی 735 ق.م.) و حکومت یربعام دوم، پادشاه اسرائیل (790 الی 749 ق.م.) (عاموس 1: 1) نبوت کرد. یوسفوس می گوید «زلزلۀ» اشاره شده در عاموس 1: 1 مقارن بود با مبتلا شدن عزیای پادشاه به برص (2تواریخ 26: 1-21) که بر اساس این گفته، نبوت عاموس در حدود سال 751 ق.م. بوده است.

یربعام حکومت بسیار موفقی داشت. حکومت او نسبتاً توسعه یافته بود (دوم تواریخ 14: 23-29). اسرائیل از نظر ترقی روز افزون در اوج خود به سر می برد، اما در بت پرستی شرم آوری فرو رفته بود، و از آن بوی فساد و خرابی به استشمام می رسید به طوری که به سرزمینی مبدل شده بود که کفر گویی، دزدی، بی عدالتی، ظلم، غارت، زنا و قتل در آن رواج داشت.

از زمان استقلال ده قبیلۀ اسرائیل که تشکیل حکومت شمالی را داده و پرستش بت گوساله را به عنوان مذهب خود برگزیده بودند، در حدود 200 سال می گذشت (2پادشاهان 12: 25-33). به علاوه در این مدت، پرستش بعل نیز در اسرائیل جای خود را باز کرده بود و بسیاری از اعمال و رسوم شنیع مربوط به آیین بت پرستی کنعانیان در میان آنان رسوخ یافته و شایع شده بود. خداوند در چنین شرایطی ایلیای نبی، الیشع و همچنین یونس نبی را جهت هدایت قوم به کار گرفت؛ اما فایده ای حاصل نشد. اسرائیل در بت پرستی و شرارت خود سخت گرفتار بود و نهایتاً زمانی که خداوند عاموس و هوشع نبی را به عنوان آخرین اقدام در بیدار ساختن آن ها از دیوانگی مهلک شان اعزام کرد، پیش روی اسرائیل به سوی هلاکت، حالت شتاب به خود گرفته بود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222