نکاتی چند در بارۀ کتاب عوبدیای نبی

نکاتی چند در بارۀ کتاب عوبدیای نبی

هلاکت ادومیان

ادومیان

ادوم بر یک رشته از صخره های کوه های واقع بر شرق عربه بنا شده بود، که از شمال به جنوب در حدود 150 کیلومتر و از شرق تا غرب در حدود 30 کیلومتر امتداد داشت. این سرزمین، بسیار حاصل خیز بوده و از چراگاه های سر سبزی برخوردار بود. سالع (یا «پترا») که پایتخت ادوم بود، بر یک صخرۀ عمودی بلند، در پشت درهای عمیق کوه، ساخته شده بود که به درۀ بسیار زیبایی مشرف بود. ادومیان، خیلی سریع از تاخت و تاز کشیدند و به تنگه های سر به فلک کشیدۀ کوهستان که غیر قابل تخسیر بودند، عقب نشینی کردند.

اگر چه ادومیان از نسل عیسو بودند، اما همیشه از دشمنان سر سخت یهودیان به شمار می رفتند که حاکی از عداوت همیشگی عیسو و یعقوب بود (پیدایش 25: 23؛ 27: 41). آن ها درخواست موسی را رد کردند (اعداد 20: 14-21)، و همیشه مستعد بودند تا با هر گونه حمله ای علیه یهودیان همکاری کنند.

زمان این نبوت

در ذیل به چپاول و غارت اورشلیم اشاره شده است که ادومیان در تمامی آن ها شرکت داشته اند این غارت ها طی 4 فقره به شرح زیر می باشند:

1- در زمان حکومت یربعام (850 الی 843 ق.م.)-(دوم تواریخ 21: 8 و 16 و 17؛ عاموس 1: 6)

2- در زمان حکومت امصیا (803-775 ق.م.)- (دوم تواریخ 25: 11 و 12 و 23 و 24).

3- در زمان حکومت آحاز (741-726 ق.م.)-(دوم تواریخ 28: 16-21).

4- در زمان حکومت صدقیا (597-586 ق.م.)- دوم تواریخ 36: 11-21؛ مزمور 37: 7).

در مورد این که عوبدیا به کدام دورۀ تاریخی فوق تعلق داشته است، عقاید متفاوت است. از آنجایی که در آیات 11 و 12 این کتاب به «ویرانی» یهودا اشاره شده است، لذا به طور کلی نبوت مذکور به حکومت صدقیا اختصاص دارد، یعنی زمانی که اورشلیم به دست بابلیان به آتش کشیده شد (586 ق.م.).

سایر نبوت هایی که در کتاب مقدس هلاکت ادوم را پیشگویی کرده اند عبارتند از: اشعیا 34: 5-15؛ ارمیا 19: 7-22؛ حزقیال 25: 12-14؛ 35: 1-15؛ عاموس 1: 11-12.

تحقق نبوت

عوبدیا چنین نبوت کرد که ادومیان «تا به ابد منقطع خواهند شد» و «چنان خواهد شد که گویا نبوده اند» (آیات 10 و 16 و 18). و همچنین بقیتی از یهودا نجات خواهند یافت و این که ملکوت خدای یهودا بر همه جا حکم فرما خواهد شد (آیات 17 و 19 و 21).

در ظرف 4 سال پس از به آتش کشیدن اورشلیم، ادومیان که بابلیان را در حمله به اورشلیم کمک کرده بودند، بدست خود آن ها نابود شدند (582 ق.م.). قومی به نام نباطیان جانشین ادومیان شدند. شمار قلیلی از ادومیان که باقی مانده بودند در منطقه ای واقع در جنوب یهودیه محبوس ماندند یعنی جایی که به مدت چهار قرن به حیات خود ادامه دادند و از دشمنان جدی یهودا به شمار می رفتند. تا این که در سال 216 ق.م. آن ها به دست یکی از رهبران مکابی به نام یوحنا هیرکانوس شکست خوردند و جزیی از مملکت یهود شدند. زمانی که فلسطین به دست رومی ها تسخیر شد (سال 63 ق.م.) خاندانی ادومی به نام هیرودیان بر کل یهودا نصب گردید. این خاندان از آخرین بقایای ادومیان بودند. با ویران شدن اورشلیم در سال 70 میلادی ،آن ها برای همیشه از صفحۀ تاریخ محو شدند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222