نکاتی مهم در بارۀ کتاب ارمیاء نبی

نکاتی مهم در بارۀ کتاب ارمیاء نبی

آخرین مساعی خدا برای نجات اورشلیم

ارمیاء در حدود یک صد سال پس از اشعیاء زندگی می کرد.

اشعیاء اورشلیم را از دست آشوریان نجات داد.

ارمیاء سعی داشت اورشلیم را از دست بابلیان برهاند ولی موفق نشد.

ارمیاء به سال 626 ق.م. از جانب خداوند به خدمت فرا خوانده شد. بخشی از اورشلیم در سال 606 ق.م. ویران شد و چندی نگذشت که در سال 597 ق.م. به تاراج رفت و نهایتاً در سال 586 ق.م. سوخت و از بین رفت. ارمیاء که یک نبی پر احساس و تنها بود، در طول این چهل سال دهشتناک زندگی می کرد؛ دورانی که «انتهای سلطنت» و «انقراض دردناک قوم» به شمار می رفت. او بیان گر آخرین تفقد خدا از شهر مقدسی بود که مأیوسانه به بت های امت ها متمایل شده و غافل از این بود که اگر توبه می کرد، خدا آن را از دست بابلیان می رهاند.

از این رو همان گونه که آشوریان در نبوت های اشعیاء مورد بحث قرار گرفته بودند، نبوت های ارمیاء در برگیرندۀ بابلیان می باشند.

اوضاع داخلی

حکومت شمالی و بیشتر قسمت های حکومت جنوبی (یهودا) سقوط کرده بودند. آن ها هر دم بیش از پیش به مصیبت گرفتار می شدند، به طوری که از کل اسرائیل تنها اورشلیم باقی مانده بود. با این وجود آن ها هشدارهای مستمر انبیاء را نادیده گرفتند و بر بت پرستی و شرارت خود افزودند. لحظۀ نابودی فرا رسیده بود.

اوضاع عمومی

جدال بر سر حکومت جهان در میان سه قدرت جهانی آن روز یعنی آشور، بابل و مصر ادامه داشت. آشور که در درۀ شمال رود فرات قرار داشت و پایتخت آن شهر نینوا بود، به مدت 300 سال بر جهان حکومت کرده بود؛ اما در شرایط کنونی در حال اضمحلال بود. اما بابل، واقع در درۀ جنوبی رود فرات، تازه به قدرت می رسید. مصر که در درۀ رود نیل قرار داشت و 1000 سال پیش از آن قدرت جهانی محسوب می شد؛ پس از یک دورۀ افول و ناکامی، مجدداً در فکر جاه طلبی بود. تقریباً در اواسط خدمت ارمیا بود که بابل توانست بر رقیبان خود چیره شود. بابل، آشوریان را در سال 607 ق.م. و 2 سال بعد مصر را در نبرد کرکمیش به سال 605 ق.م. در هم شکست و به مدت 70 سال بر جهان حکم راند؛ همان هفتاد سالی که اسرائیل در اسارت به سر می برد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222