نمی توان فراتر از ایمان قدم برداشت!

نمی توان فراتر از ایمان قدم برداشت!

روزی به دخترم که تازه به دوران نوجوانی رسیده بود و داشت مثل همه نوجوانان اولین قدم های مخالفت کردن با والدین را تمرین می کرد گفتم مواظب صحبت هایت باش : «داری گنده تر از دهنت حرف میزنی». بلافاصله بدون هیچ مکثی گفت: «گنده تر از گوشم شنیدم که گنده تر از دهنم حرف می زنم».

از جواب سریع و قاطعش خشکم زد. بدجوری ضایع شدم. دیگر نتوانستم به حرفهام ادامه دهم. انگار تیر خلاصی را به صحبت هایم زده بود و فهمیدم همیشه هم گنده تر از دهن حرف زدن خودنمایی کردن و خود را بزرگتر نشان دادن نیست. گاهی هم گنده تر از گوشمان شنیده ایم که گنده تر از دهانمان حرف می زنیم. درسی که آن روز گرفتم و امیدوارم همه والدین بگیرند این بود که فرزندان ما همان چیزهایی را می گویند که می شنوند و همان رفتاری را می کنند که می بینند.

اگر می خواهیم در دنیای سقوط کرده و گرفتار قدرت های تاریکی حرفی فراتر از محدودیت انسانی مان بزنیم بایدکلامی فراتر از سخنان ضعیفمان بشنویم. اگر می خواهیم ادعایی بزرگتر از امکاناتمان بکنیم باید تجربه ای بزرگتر از محدودیت هایمان در خداوند داشته باشیم. اگر می خواهیم قدمی فراتر از گلیممان برداریم باید مانند پطرس ایمانی فراتر از باورهای ضعیفمان داشته باشیم. پطرس زمانی جرات کرد پایش را از قایق بیرون بگذارد که اقتدار آرام کننده امواج خروشان را در مسیح تجربه کرده بود .

داود زمانی با جلیات گنده تره از خودش درگیر شد که قبلا اقتداری گنده تر از خودش را در خداوند دیده بود. او به پادشاه گفت : خدایی که مرا قبلا از دست شیر و خرس رهانیده امروز می تواند مرا از دست جلیات قوی هیکل برهاند (اول سموئیل ۳۷:۱۷).

قدرت نمایی در برابر جلیات های زندگی بدون تجربه کردن اقتدار خدا ادعایی خطرناک است و ما را گرفتار خسارات جبران ناپذیری می کند.

بگذار هر روز در حضور خدا حرف های گنده تر از گوشهایت بشنوی تا بتوانی حرفهایی گنده تر از دهانت بزنی و قدمهایی وسیع تر از محدودیتت برداری .
“آن که در ماست بزرگتر از آنست که در دنیاست” ( اول یوحنا ۴:۴)

جلیل سپهر
@jalilsepehr