نظامنامۀ رسولی کلیسای کاتولیک در مورد اصلاح، پل ششم، اول ژانویه 1967: بخشش از مجازات گناه

نظامنامه رسولی در مورد اصلاح، پل ششم، اول ژانویه 1967: بخشش از مجازات گناه

فصل اول

بخشش از مجازات گناه در مکاشفه الهی بنیاد نهاده می شود

1- آموزه بخشش از مجازات گناه و اجرای آن، قرنها در کلیسای کاتولیک جریان داشته است و آنطور که به نظر می رسد، به طور استواری در مکاشفه الهی بنا نهاده می شود، و “از رسولان” به ارث می رسد. این (سنت) “….با کمک روح القدس، سبب ترقی و حرکت در کلیسا می شود”، و “همچنان که قرنها از پس یکدیگر می گذرند کلیسا به سوی کمال حقیقت الهی پیش می رود تا سرانجام گفته های خدا در آن کامل گردند”.

اگر آرزوی درک صحیح آموزه بخشش از مجازات گناه و فواید آن در عمل را داریم، باید حقایقی که توسط کلام خدا آشکار گردیده و کلیسا همیشه بدانها ایمان داشته است را به یاد آوریم. این حقایق توسط اسقفان تعلیم داده شده اند. آنان جانشینان رسولان می باشند و به واسطه مقامات عالی کلیسای کاتولیک روم، که جانشینان پطرس رسول هستند، اولین و بزرگترین در میان اسقفان می باشند. آنان این حقایق را به وسیله عمل شبانی خویش همچون اسناد اعلام کننده آموزه، تعلیم داده اند. آنان این عمل را در طی قرنها تا به امروز به انجام رسانده اند.

گناه باید آمرزیده می شود

2- حقیقت از جانب خدا مکشوف ساخته است که گناهان، مجازاتی را در پی دارند. قدوسیت و عدالت خدا آنها را به عمل آورده است. گناهان باید جبران گردند. این جبران بر روی زمین ممکن است از طریق غمها، بدبختیها و آزمایشات این زندگی و بخصوص از طریق مرگ انجام گیرد. در غیر این صورت کفاره گناه باید در حیات بعدی از طریق آتش و عذاب ها یا مجازات های تطهیر کننده انجام شود. به این دلیل است که ایمانداران همیشه پنداشته اند که راههای شریر پر از سنگهای لغزنده می باشند. این راهها برای کسانی که از آنها عبور می نمایند فلاکت، بدبختی و زیان به ارمغان می آورند.

مجازاتی که ما با آنها، این جا بر روی زمین مربوط می باشیم، توسط حکم خدا، که عدالت و رحمت است، تحمیل می گردد. دلایل تحمیل آنها این است که روح ما نیاز به تقویت دارد و جلال خدا باید در عظمت کامل خویش محفوظ بماند. در واقع، گناه حکم جهانی را که خدا در حکمت توصیف نشدنی و محبت بی کران خود قرار داده است، منحرف می سازد. به علاوه، گناه به خود گناهکاران و جامعه بشری زیان بسیاری وارد می سازد. در سراسر تاریخ، مسیحیان همیشه عقیده داشته اند که گناه نه تنها شکستن قانون خدا بلکه نشانگر تحقیر یا بی اعتنایی به دوستی بین خدا و انسان است، که نتیجه مورد دوم همیشه مشهود نمی باشد. به علاوه، آنان معتقد بوده اند که گناه، خطایی واقعی نسبت به خداست که نتیجه آن قابل تخمین نمی باشد. گناه همچنین نشانه ناسپاسی و امتناع از محبت خداست که از طریق عیسی مسیح به ما نشان داده شده است. او شاگردان خود را دوستان خطاب نمود، نه بندگان.

آنچه جبران گناه مستلزم آن است

3- از بین بردن کامل گناهان و چنانکه اطلاق می گردد، جبران گناهان مستلزم دو چیز است: اولاً، دوستی با خدا باید تجدید گردد، یعنی جبران بی احترامی ها به عمل آمده نسبت به حکمت و احسان او باید انجام گیرد که این عمل با توبه یا دگرگونی صادقانه فکر صورت می پذیرد. دوماً، تمام ارزشهای شخصی و اجتماعی و آنهایی که جهانی هستند، که توسط گناه بی حرمت گشته یا از بین رفته اند، می بایست کاملاً ترمیم گردند. این عمل به دو طریق قابل انجام است: ابتدا با جبران گناهان به صورت آزاد و اختیاری، که مستلزم مجازات است و سپس با قبول مجازاتهایی که عدالت خدا و حکمت قدوس او مشخص نموده است، به این ترتیب قدوسیت و جلال او در جهان می درخشد. این حقیقت که مجازات گناه وجود دارد و بسیار سخت و جدی می باشد، درک این مطلب را برای ما روشن می سازد که گناه تا چه انداره ای ابله و کینه جوست و پی آمدهای آن زیان بار می باشند.

آموزه عالم برزخ به وضوح نشان می دهد که حتی زمانی که جرم گناه از بین رفته است، مجازات آن یا پی آمدهای آن ممکن است برای جبران شدن یا پاک شدن باقی بمانند. آنها اغلب در عالم برزخ، در واقع روح کسانی هستند “که در محبت خدا مردند و توبه کار حقیقی بودند، اما با توبه کافی برای گناهان و تقصیرهایشان راضی نبودند و پس از مرگ با مجازاتی که برای جبران دین آنها مطرح شده بود پاک شدند. از نیایشها آیین نیایش استنباط می گردد که مسیحیانی که اجازه شرکت در مراسم برپایی نان و جام مقدس دریافت کرده اند، از زمانهای قدیم به پدر خطاب نموده اند: “باشد تا ما به حق برای گناهانمان مجازات شویم، از طریق رحمت تو و برای جلال نام تو آزاد گردیم”.

تمام انسانهایی که بر روی زمین سالک اند، حداقل مرتکب گناه کوچک و قابل بخششی و به اصطلاح گناهان روزمره می شوند. بنابراین، همه به رحمت خدا نیاز دارند تا ایشان را از نتایج کیفری گناه آزاد سازد.

فصل چهارم

چگونگی سیر تکامل عفو مجازات گناه از مراسم توبه و آمرزش

7- عقیده محکمی در کلیسا وجود داشت مبنی بر اینکه شبانان گله خداوند، می توانستند با به کار بردن شایستگیهای مسیح و مقدسین بر یک فرد او را از اثرات گناه آزاد سازند. در طی قرنها و تحت تاثیر الهام مستمر روح القدس بر قوم خدا این عقیده محکم منجر به عمل بخششی از مجازات گناه گردید. این عمل در واقع به جای آنکه یک تغییر باشد، پیشرفتی بود در آموزه و نظام کلیسا. از ریشه های مکاشفه چیزی روئیده بود، یک امتیاز جدید که به سود ایماندارن و کل کلیسا بود.

استفاده از این بخشودگی ها به تدریج گسترش یافت و یک عامل بسیار آشکار در تاریخ کلیسا شد، که پاپها حکم نمودند برخی از کارهایی که برای ارتقاء خیریت عمومی کلیسا مناسب اند “می توانند جایگزین تمام اعمال مربوط به توبه شوند” و ایماندرانی که “خالصانه به سبب گناهانشان پشیمان بودند و آنها را اعتراف نمودند” و چنین کارهایی را انجام دادند، “توسط رحمت خدای متعال و….اعتماد به شایستگیها و اقتدار رسولان او” و “به واسطه پری قوت رسولی” “نه تنها آمرزش کامل و کثیر بر آنها اعطا می گردید، بلکه کامل ترین بخشش ممکن در مورد گناهنشان به عمل آمد”. زیرا “پسر یگانه خدا…گنجینه ای را برای کلیسای مبارز تحصیل نموده…و آن را به پطرس متبارک سپرده است، به او که کلیددار آسمانی است و به جانشینان او که معاونین مسیح بر روی زمین اند، تا آن را برای تمام نجات ایمانداران توزیع نمایند. آنان به دلایل معقول و با رحمت آن را برای تمام کسانی که از گناهانشان توبه به آنها اعتراف نموده اند به کار خواهند بست. این بخشش گاه همه گناهان و گاه قسمتی از آنها را شامل می شود، شایستگیهای مادر مقدس خدا و برگزیدگان…به این گنجینه بیشتر می افزاید.

بخشش از مجازات گناه یعنی: مداخله مقتدرانه کلیسا

8- لغو مجازات دنیوی مربوط به گناهان هنگامی که تقصیر ایشان قبلاً بخشوده شده باشد، به طور صریح “عفو از مجازات گناه” خوانده می شود.

گرچه عفو از مجازات گناه با دیگر طریق کاهش اثرات گناه وجه اشتراکی دارد، اما کاملاً از آنها متفاوت است.

در حقیقت، کلیسا هنگام اعطای بخشودگی گناه، قدرت خویش را به عنوان مجری نجات مسیح به کار می برد. کلیسا نه تنها نیایش می کند، بلکه با اقتدار خود جهت دادن گنجینه ادادی دین به ایمانداران، که مسیح و مقدسین برای جبران مجازات دنیوی آن را تحصیل نمودند، مداخله می نماید به شرط آنکه دارای تمایلات درست و به جا باشند.

مقامات کلیسا برای اعطای بخشش از گناهان دو هدف را مد نظر دارند. اول، کمک به ایمانداران جهت جبران گناهنشان، دوم، تشویق ایشان برای انجام پرهیزکاری، توبه و محبت، به ویژه آن کارهایی که منجر به رشد در ایمان می شوند و به خیریت عمومی کمک می نمایند.

به علاوه اگر ایمانداران به وسیله شفاعت برای مردگان، بخشش از گناه را تقدیم نمایند، محبت را به طریقی عالی توسعه می دهند. در حالی که ایشان در امور آسمانی می اندیشند، نظم عاقلانه تری را به امور این دنیا می آورند.

بخشش گناهان در گذشته مورد بدرفتاری قرار گرفته است

منبع صحیح تعلیماتی، یعنی تعالیم رسمی کلیسا، تعلیم در مورد بخشش گناهان را در اسناد گوناگون مورد دفاع قرار داده و تشریح نموده است. متاستفانه، اجرای بخشش گناهان در مواقعی به طور ناصحیح به کار رفته است. حالا یا بر حسب “بخشش گناهان بی موقع و زائد” بوده که قدرت کلیدها را خوار شمرده و جبران کیفری را تضعیف نموده است، و یا بر حسب وصول “منافع غیر قانونی” که به صورت کفر آمیزی نام نیک بخشش از گناهان را از بین برده است. کلیسا از این استفاده های ناصحیح اظهار تاسف نمود و آنها را اصلاح کرد. کلیسا “تعلیم می دهد و حکم می کند که کاربرد بخشش گناهان مفیدترین خوی دیرینه برای مسیحیان و تصویب شده توسط اقتدار مجامع مقدس باید در کلیسا حفظ گردد و کسانی که می گویند بخشش بی فایده است یا کلیسا قدرت اعطای آن را ندارد یا لغت و نفرین محکوم می نمایند”.

مزایای بخشش گناهان

9- کلیسا در زمان حاضر نیز تمام فرزندان خود را دعوت می کند تا بیندیشند در ذهن خود ارزیابی نمایند که استفاده از بخشش گناهان چگونه به زندگی آنان و تمام جامع مسیحی نفع می رساند.

به طور خلاصه مهمترین لحظات را یادآوری می نمائیم: “بدان و ببین که این امر زشت و تلخ است که یهوه خدای خود را ترک نمودی”. در واقع، ایمانداران هنگامی که بخشش از گناهان را حاصل می کنند، می فهمند که با قدرت خود نمی توانند ضرری را که توسط گناه به خود و به کل اجتماع وارد آورده اند، جبران نمایند.

همچنین، بهره گیری از بخشش گناهان به ما نشان می دهد که چقدر در مسیح صمیمانه به هم می پیوندیم و نیز تاکید می کند که چگونه زندگی روحانی هر کس می تواند به دیگران کمک نماید و به این ترتیب آنان را صمیمانه تر و آسان تر با پدر یکی سازد. بنابراین به کارگیری بخشش گناهان به طور جدی، محبت را در ما بر می انگیزد. این محبت به طریقی بر جسته هنگامی که ما بخش گناهان را برای کمک به برادرانمان که در مسیح خوابیده اند تقدیم می نمائیم، نشان داده می شود.

10- به علاوه، عمل مذهبی بخشش گناهان، این اعتماد و امید را بر می انگیزد که ما می توانیم کاملاً با پدر مصالحه داده می شویم. اما این کار به طریقی انجام نمی دهد که هر نوع بی مبالاتی را توجیه می نماید یا در خفیف ترین حالت، کاهش دهنده تلاش کسی باشدکه سعی نموده استطاعت لازم جهت مشارکت کامل با خدا را کسب نماید. گرچه این مطلب صحت دارد که بخشش از گناهان عطیه ای رایگان است، اما این فقط برای افرادی است که شرایط لازم را داشته باشند. آنان باید خدا را محبت نمایند، از گناه بیزار باشند، به شایستگهای مسیح اعتماد نمایند و و قویاً به کمک عظیمی که از مشارکت مقدسین کسب می کنند، ایمان بیاروند.

علاوه بر این نباید فراموش کنیم هنگامی که ایمانداران سعی در نفع بردن از بخشش گناهان دارند، با تعلیم پذیری خود را به شبانان بر حق کلیسا می سپارند. به ویژه، آنان اقتدار جانشین پطرس رسول، کلیددار آسمان را تصدیق می نمایند. خود نجات دهنده وظیفه تغذیه گله و اداره کلیسای خویش را به آنان سپرد.

بنابراین اساس سودمند بخشش گناهان، سهم خود را در تقدیم بدون لکه کلیسای مقدس و بی عیب، به مسیح ایفا می نماید، کلیسایی که به طور باشکوهی در رابطه فوق طبیعی محبت با مسیح یکی شده است. به وسیله عفو گناهان، آن اعضای کلیسا که پاکی خود را نگاه می دارند، با سرعت بیشتری با اعضایی که در آسمان اند می پیوندند تا “یگانگی ایمان و معرفت تام پسر خدا و به انسان کامل به اندازه قامت پری مسیح برسند”.

نظامنامه رسولی در مورد اصلاح بخشش از مجازات گناه، پل ششم، اول ژانویه 1967: مشارکت مقدسین

فصل دوم

4- به واسطه راز پنهان و رئوف اراده خدا، اتحادی فوق طبیعی در میان آدمیان حکمرانی می نماید. یکی از پیامدهای آن این است که گناه یک شخص به دیگران آسیب می رساند، همانطور که قدوسیت یک نفر به دیگران کمک می کند. به این ترتیب ایمانداران مسیحی به یکدیگر یاری می دهند تا به سرنوشت فوق طبیعی خود برسند. شاهدی بر این حقیقت را می توان در این حقیقت دید که گناه آدم از طریق زاد و ولد انسانها سرایت می نماید. اما عظیم ترین منشا و اساس و نمونه این اتحاد طبیعی خود مسیح است. خدا ما را خوانده است تا با او مشارکت داشته باشیم.

5- در حقیقت، مسیح “هیچ گناه نکرد”، “برای ما عذاب کشید”…”به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید…و از زخمهای او ما شفا یافتیم”.

ایمانداران مسیح، با تعقیب قدمهای او، همیشه سعی نموده اند تا در طول مسیری که از طریق نیایش منتهی به پدر آسمانی، معاوضه امور روحانی و جبران کیفری می شود به یکدیگر کمک نمایند. هر چه بیشتر در اشتیاق محبت سوخته اند، بیشتر از رنجهای مسیح تقلید نموده اند. آنان صلیب خویش را برای جبران گناهان خود و دیگران به دوش کشیده و متقاعد گشته اند که می توانند به برادران خود جهت کسب نجات از خدایی که پدر رحمتهاست، کمک نمایند. به این اصل جزمی کهن “مشارکت مقدسین” گفته می شود. این عبارت به این معناست که زندگی هر فرد از فرزندان خدا به مسیح می پیوندد و از طریق با رابطه ای عجیب با زندگی تمام برادران مسیحی دیگر او. آنان با یکدیگر اتحاد فوق طبیعی بدن اسرار آمیز مسیح را تشکیل می دهند تا این یگانه شخص اسرار آمیز متشکل شود.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس