نشانه ها و معجزه هایی که ایمانداران به مسیح را همراهی می کنند

نشانه ها و معجزه هایی که ایمانداران به مسیح را همراهی می کنند

مرقس ۱۶: ۱۷-۱۸ «و این آیه ها همراه ایمانداران خواهد بود که به نام من دیوها را بیرون کنند و به زبان های تازه حرف زنند و مارها را بردارند و اگر زهر قاتلی بخورند، ضرری بدیشان نرساند و هرگاه دست ها بر مریضان گذارند، شفا خواهند یافت».

کلام مکشوف خدا در کتاب مقدس، به وضوح تعلیم می دهد که مسیح می خواهد زندگی و خدمت پیروانش را به اعمال شگفت انگیز و ماوراء طبیعی مجهز سازد. کسانی که پیام آمرزش و زندگی جاوید در مسیح را انتشار می دهند، باید در نام مسیح معجزه ها به عمل آورند تا نشان دهند که ملکوت خدا زنده و بر روی زمین جاری است (ر.ک. به متی ۱۰: ۱؛ مرقس ۳: ۱۴-۱۵؛ لوقا ۹: ۲؛ ۱۰: ۱۷؛ یوحنا ۱۴: ۱۲). مسیحیان این اعمال را به قوت خود انجام نمی دهند. آن ها نمایندگان مسیح بر روی زمین هستند، تحت رهبری او خدمت می کنند (ر.ک. به متی ۲۸: ۱۸-۲۰؛ دوم قرنتیان ۵: ۲۰)، و تمامی کارهایی که انجام می دهند در قدرت روح القدس و برای جلال نام عیسی است. او به پیروانش گفت که بعد از رفتن وی، روح القدس برای قوت بخشیدن به ایشان خواهد آمد، آنگاه آن ها حتی معجزه هایی بزرگ تر از معجزه های عیسی به عمل خواهند آورد (یوحنا ۱۴: ۱۲؛ ر.ک. به جدول معجزه های عیسی و شاگردان). این قسمت به انتشار پیام عیسی اشاره دارد. یعنی پیروان مسیح، پیام او را در دامنۀ وسیع تری گسترش خواهند داد و به مرور زمان، افراد بیشتری را برای مسیح صید خواهند کرد. ولی در عین حال معنای دیگر آن اشاره به معجزه هایی است که در سطحی وسیع تر و بالاتر تحقق خواهد یافت. کلید اصلی برای دستیابی به وعدۀ «بزرگ تر از این ها»، ایمان به مسیح است؛ معجزه هایی که پیروان مسیح به عمل می آورند، مایۀ اعتبار هیچ کس نیست مگر خود عیسی، زیرا او است که خدمت ها و معجزه هایش را از طریق شاگردان به ظهور می رساند.

(۱) این نشانه ها (در یونانی سِمُین)، توسط پیروان حقیقی مسیح به ظهور می رسد تا با قوات و معجزه ها، پیام انجیل (یعنی، «خبر خوش» مسیح) و فرا رسیدن ملکوت خدا (قدرت عظیم، سلطه، اهداف و روش زندگی او) بر روی زمین را اثبات کند (ر.ک. به مقالۀ ملکوت خدا). نشانه های ماوراء طبیعی و معجزه هایی که در نام عیسی (یعنی، شاگردان، نمایندگان مسیح هستند و تحت رهبری او عمل می کنند) ظاهر می شوند، شاهدی بر زنده بودن عیسی هستند. عیسی حاضر و فعال است و در خود عمل می کند (ر.ک. به یوحنا ۱۰: ۲۵؛ اعمال ۱۰: ۳۸).

(۲) شرح اعمال همۀ کسانی که این آیه ها (به غیر از نوشیدن سم) را با خود داشتند در تاریخ کلیسای اولیه آمده است:

(الف) صحبت کردن به زبان های تازه (ر.ک. به اعمال ۲: ۴؛ ۱۰: ۴۶؛ ۱۹: ۶؛ اول قرنتیان ۱۲: ۳۰؛ ۱۴؛ ر.ک. به مقالۀ سخن گفتن به زبان ها).

(ب) اخراج دیوها (اعمال ۵: ۱۵-۱۶؛ ۱۶: ۱۸؛ ۱۹: ۱۱-۱۲).

(ج) در امان ماندن از زهر قاتل مار (اعمال ۲۸: ۳-۵) و

(د) شفای بیماران (اعمال ۳: ۱-۷؛ ۸: ۷؛ ۹: ۴۳-۳۴؛ ۱۴: ۸-۱۰؛ ۳۸: ۷-۸؛ ر.ک. به جدول معجزه های رسولان).

(۳) خدا می خواهد تا روز بازگشت عیسی، این اعمال روحانی ماوراء طبیعی همچنان در کلیسای مسیح ادامه یابد. کلام خدا هرگز نمی گوید که این نشانه ها بی درنگ بعد از صعود و بازگشت مسیح به آسمان متوقف شدند (ر.ک. به اول قرنتیان ۱: ۷؛ ۱۲: ۲۸؛ غلاطیان ۳: ۵). برخی افراد می گویند که این علائم فقط برای شروع کلیساهای اولیه لازم بود تا در ابتدا پیام مسیح به سرعت انتشار یابد. ولی شواهد و تعالیم کتاب مقدس بر این مبنا نیست زیرا می بینیم که در کلیسای اولیه نیز اعمال ماوراء طبیعی همچنان به قوت خود باقی است و جزیی لازم و ضروری برای بشارت رسانی و رشد کلیسا ها است. در واقع، بیشتر آموزه های عهد جدید بر این اساس است که خدمت کلیسا، با همان قدرت و با همان عطایای روحانی سابق به پیش خواهد رفت (ر.ک. به مقالۀ عطایای روحانی برای ایمانداران). به علاوۀ سخنان خود عیسی، به آموزش های پولس درباره عطایای روحانی توجه کنید (اول قرنتیان ۱۲: ۱۴) یا آموزش های یعقوب را در مورد دعا برای بیماران در نظر بگیرید (یعقوب ۵: ۱۳-۱۸؛ ر.ک به مقالۀ شفای خداوند). همچنین، امروز نیز هدف کلیسا تغییر نیافته است و کلیسا برای دست یابی به این هدف  به همین قدرت نیاز دارد؛ قدرتی که شرح آن در کل کتاب اعمال و باقی عهد جدید آمده است (ر.ک. به مقالۀ کلیسا).

(۴) پیروان مسیح فقط برای آوردن پیغام ملکوت خدا مقرر نشده اند (متی ۲۸: ۱۹-۲۰؛ مرقس ۱۶: ۱۵-۱۶؛ لوقا ۴۴: ۴۷) بلکه درظاهر ساختن قوت ملکوت نیز، یعنی آن ها نه تنها باید دربارۀ مسیح سخن گویند بلکه در عین حال قدرت او را نیز نمایان سازند. درست مثل کاری که مسیح در زمان زندگی زمینی اش انجام داد (اعمال ۱۰: ۳۸)؛ یعنی اخراج دیوها و شفای بیماران (ر.ک. به مقالۀ ملکوت خدا). وقتی کسی با چنین کیفیتی خدمت کند، نجات مسیح را به کمال آشکار می سازد و سرتاسر وجود انسان ها یعنی بدن، روح و جان را آزاد می سازد و شفا می دهد (ر.ک. به اشعیا ۵۳؛ ر.ک. به مقالۀ شخصیت انسان؛ مفهوم انسان؛ مفهوم انسان بودن چیست؟).

(۵) عیسی در مرقس ۱۶: ۱۵-۲۰ تعلیم می دهد که این آیه ها، فقط نشانه هایی مختص به افرادی اندک نیست بلکه به همۀ پیروان مسیح که او را پیروی می کنند، پیغامش را انتشار می دهند و بر وعده های او توکل می کنند؛ عطا شده اند (ر.ک. به مقالۀ عطایای روحانی برای ایمانداران).

(۶) امروز؛ ظاهر نشدن این «آیه ها» در کلیسا بدان معنا نیست که مسیح وعدۀ خود را حفظ نکرده است. بلکه برعکس تمامی این ها نشان دهندۀ کمبود ایمان و تعهد پیروان مسیح به او در جماعت های محلی شان است (ر.ک. به متی ۱۷: ۱۷).

(۷) مسیح وعده داده است که اگر در نبردمان علیه ملکوت شیطان، به او وفادار بمانیم، قدرت و حضور او با ما خواهد بود (متی ۲۸: ۱۸-۲۰؛ لوقا ۲۴: ۴۷-۴۹). ما باید با انتشار حقیقت مربوط به عیسی، زندگی بر طبق معیارهای خدا (متی ۶: ۳۳؛ رومیان ۶: ۱۳؛ ۱۴: ۱۷) و انجام معجزه ها و نشانه های عجیب به قوت روح القدس (ر.ک. به متی ۱۰: ۱؛ مرقس ۱۶: ۱۶-۲۰؛ اعمال ۴: ۳۱-۳۳؛ ر.ک به مقالۀ اقتدار شیطان و ارواح شریر)، کمک کنیم تا مردم از سلطۀ شریر رهایی یابند.