مکاشفه فصل20: ریشه کن شدت شرارت؛ سقوط شیطان؛ داوری نهایی (پیروزی نهایی خدا)

مکاشفه فصل20: ریشه کن شدت شرارت؛ سقوط شیطان؛ داوری نهایی (پیروزی نهایی خدا)

بحث و جدل های فراوانی در مورد مفهوم این باب که شامل تنها ذکر کتاب مقدس در مورد «سلطنت هزار ساله» است صورت گرفته است. ولی نخست به موارد روشن بپردازیم.

یوحنا شیطان را تحت کنترل شدید خدا می بیند (آیه های ۱-۳). او مشاهد می کند که ارواح شهیدان و نه همۀ مسیحیان (این برای کلیسای اولیۀ تحت جفا اهمیت دارد)، قیام می کنند تا ۱۰۰۰ سال با مسیح سلطنت کنند (آیه های ۴-۶). در پایان این دوره، نیروهای شریر گرد هم می آیند تا به قوم خدا حمله کنند، ولی کاملاً نابود می شوند. حتی شیطان و دو خدمتگزارش (آیه های ۷-۱۰). علاوه بر این، قیام عمومی نیز وجود دارد که در آن هر فرد در برابر خدا می ایستد و بر حسب اعمال خودش داوری می شود. در این جا حکم زندگی یا مرگ صادر می شود‌ و برای کسانی که زنده می مانند دیگر مرگی در کار نخواهد بود (آیه های ۱۱-۱۵).

در مورد جزئیات باید محتاط بود. در این جا نیز می توان از همان قواعد تفسیر استفاده کرد که در مورد بقیۀ قسمت های کتاب بکار رفته اند (به شرح ابتدای کتاب مراجعه کنید). پرداختن به این سؤال که این سلطنت در «کجا» صورت می گیرد، یا تهیۀ یک جدول زمانی از وقایع کتاب، موجب از دست دادن روح مکاشفه می شود‌. عقیده به یک هزارۀ زمینی، متعلق به عهد عتیق است و نه عهد جدید. پطرس از «آسمانهای تازه و یک زمین تازه» سخن می گوید. یوحنا سخنی از مکان به میان نمی آورد (در جای دیگر کتاب مکاشفه، تخت ها در آسمان قرار دارند، فصل ۴). و نیز در مورد زمان، یا ارتباط همۀ این ها به بازگشت مسیح چیزی نمی گوید‌.

۱۰۰۰ سال (آیۀ ۲): اعداد دیگر کتاب مکاشفه سمبولیک هستند، ۱۰۰۰ سال آن قدر طولانی است که حاکمیت کامل خدا را بر شیطان نشان می دهد، و از جفاهای زمینی شهیدان، بسیار بیشتر است.

جوج و ماجوج (آیۀ ۸): به شرح مربوط به حزقیال ۳۸ مراجعه کنید.

شهر محبوب خدا (آیۀ ۹): جماعت قوم خدا در تضاد با «شهر بزرگ» بابل.‌

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222