منظور کتاب مقدس از اینکه می فرماید خدا پشیمان شد یا متأسف شد (پیدایش ۶:۶) و این گونه توصیفات در باره خدا چیست؟

منظور کتاب مقدس از اینکه می فرماید خدا پشیمان شد یا متأسف شد (پیدایش ۶:۶) و این گونه توصیفات در باره خدا چیست؟

خدا در کتاب مقدس به نوعی با ما سخن می گوید که برای ما انسانها از هر سطح و مقام اجتماعی قابل درک باشد. مسلما” کتاب مقدس معتقد نیست که خدا پشیمان می شود و یا نظرش را عوض می کند و یا خسته می شود و …

در این باره در مقاطع و آیه های دیگری تأکید شده که خدا چنین نیست. به این نوع طرز نگارش زبان پدیدار شناختی گفته می شود یعنی آنچه که ما با دید انسانی خود به مسائل نگاه می کنیم و خدا برای آسان ساختن درک آن در محدوده زبان، فرهنگ و تاریخ ما انسانها با ما ارتباط برقرار می کند.

خدا همیشه در تلاش بوده که طوری با انسان ارتباط برقرار کند که قابل تشخیص و درک و شناخت باشد. در عبرانیان ۱:۱و۲ کلام خدا می فرماید: “خدا بارها و از راههای گوناگون به واسطه پیامبران با پدران ما سخن گفت.” خدا به روشهای گوناگون خود را از طریق پیامبران خود را به ما شناسانید و یکی از این روشها همانا زبان پدیدار شناختی بود. در اینجا بجا است اشاره شود که خدا مکاشفه کامل از خود را در پسرش عیسی مسیح به ما بخشید که  فروغ جلال خدا و مظهر کامل ذات اوست. عیسای مسیح فرمود: “هر که مرا دید، پدر را دیده است.” در واقع خدا با فرستادن پسرش به این جهان، اوج مکاشفه خود را به ما انسانها بخشید که در او بتوانیم خدا را به شکل یک انسان به تمام معنا بشناسیم و با او رابطه ای پویا برقرار کنیم.

پاسخ از: کشیش ورژ باباخانیان