مفهوم کفاره در کتاب مقدس

مفهوم کفاره در کتاب مقدس

ریشۀ لغت «کفاره» (یونانی اَپولوتُرسیس) به معنای باز خرید کردن، رها نمودن و بازگردانیدن با پرداخت بهایی است. همچنین به معنای نجات یافتن و آزاد کردن نیز هست. لغت «کفاره» به راه هایی اشاره می کند که عمل نجات، با پرداخت بهایی؛ از طریق آن ها صورت می پذیرد،. فرضیه و تعلیم کفاره را می توانیم به صورت ذیل خلاصه کنیم:

(1) ما گناهکاریم: عهد جدید می گوید که انسان ها خدا را نمی شناسند و از او جدا شده اند (رومیان 3: 10-18) زیرا ما به طور ذاتی و طبیعی، تمایل داریم که خدا را نادیده بگیریم و خودمحور باشیم. ما جدای از خدا، تحت تأثیر و تسلط قدرت های شیطانی و شریر هستیم (اعمال 10: 38؛ 26: 18). ما بردگان گناهیم (رومیان 6: 6؛ 7: 14) و نیاز داریم که از احساس جرم، خجالتِ مجازات و تسلط آن بر وجودمان، آزاد شویم (اعمال 26: 18؛ رومیان 1: 18؛ 16: 1-18 و 23؛ افسسیان 5: 8؛ کولسیان 1: 13؛ اول پطرس 2: 9).

(2) بهایی که برای آزاد ساختن ما پرداخت شده است: مسیح با ریختن خون خود و فد ا کردن زندگی اش به جای ما، فدیۀ ما را به طور کامل پرداخت و تضمین کرد (متی 20: 28؛ مرقس 10: 45؛ اول قرنتیان 6: 20؛ افسسیان 1: 7؛ تیطس 2: 14؛ عبرانیان 9: 12؛ اول پطرس 1: 18-19). گناه به حدّی با ذات و شخصیت کامل خدا در تضاد است که مستلزم بالاترین مجازات است، همان که مرگ (رومیان 6: 23) و جدایی ابدی از خدا باشد. بدون دریافت آمرزش الهی، هیچ راهی برای رهایی از این جریمه وجود ندارد و «بدون ریختن خون، آمرزش نیست» (عبرانیان 9: 22). ولی فقط خدا قادر است، بهای گناه را به طور کامل و بی عیب، بپردازد. او این کار را پرداخت و برای پوشانیدن گناهِ تمامی دوران کافی است. کسانی که قربانی او را می پذیرند، به او ایمان می آورند و زندگی شان را به او می سپارند، به عطایای آمرزش و زندگی جاوید می رسند (یوحنا 3: 16؛ 6: 40؛ رومیان 6: 23؛ اول یوحنا 5: 11).

(3) نتیجۀ کفاره شدن: وقتی قربانی مسیح و آمرزش او را می پذیریم و زندگی مان را تحت اراده و اقتدار او قرار می دهیم، از تسلط شیطان، احساس جرم و اسارت گناه رهایی می یابیم (اعمال 26: 18؛ رومیان 6: 7، 12، 14 و 18؛ کولسیان 1: 13). ولی این رهایی از گناه، بدان معنا نیست که ما می توانیم هر طور که دلمان می خواهد، زندگی کنیم. چون خدا، بهای کفارۀ ما را پرداخته است، ما نیز مُلک خاص او می شویم. پس انتخاب کردن آزادی مسیحی از گناه، ما را بندگان آزاد خدا (یعنی مطابق میل خودمان، بندۀ خدا می شویم) می سازد (اعمال 26: 18؛ رومیان 6: 18 و 22؛ اول قرنتیان 6: 19-20؛ 7: 22-23).

(4) به تعلیم باز خرید عهد جدید، به شیوه های مختلف و به حالت نمادین، در بازخریدهای عهد عتیق اشاره شده است. شگفت آورترین تصویر عهد عتیقی بازخرید، در کتاب خروج، رهایی عظیم و معجزه آسای قوم اسرائیل از بردگی مصر است (خروج 6: 7؛ 12: 26). به علاوه، خون حیوانات از طریق آئین های قربانی، گناه را کفاره (یعنی، برای آمرزش، می پوشانید) می کرد (ر.ک. به یادداشت لاویان ر.ک. به مقالۀ روز کفاره).