مقدمه ای بر رسالۀ پولس رسول به افسسیان: اتحاد کلیسا؛ یهودیان و غیر یهودیان در مسیح یک هستند!

مقدمه ای بر رسالۀ پولس رسول به افسسیان

اتحاد کلیسا

یهودیان و غیر یهودیان در مسیح یک هستند!

پولس تمام عمر خود را صرف تعلیم این مطلب به غیر یهودیان نموده بود که لازم نیست آن ها جهت مسیحی شدن ابتدا یهودی گردند. این مورد، عدم رضایت یهودیان را فراهم نموده بود، چرا که آن ها تصور می کردند که شریعت موسی بالاترین قانون محسوب می شود و بدین ترتیب با تعصب خاصی نسبت به مسالۀ ختنۀ غیر یهودیانی که خود را شاگردان مسیح موعود می دانستند، می نگریستند.

اما پولس مسیحیان غیر یهودی را تعلیم می داد که مانند صخره ای مستحکم برای آزادی خود در مسیح بایستند. تعالیم خاص او در این رابطه، در رسالات به رومیان و غلاطیان قابل مشاهده است. او در عین حال آنان را دعوت می کند که بدون تعصب با برادران یهودی نژاد خود برخورد کنند و محبت برادرانه را از آنان دریغ نکنند.

پولس هرگز نمی خواست که دو نوع کلیسا تحت عنوان کلیسای یهودی و کلیسای غیر یهودی وجود داشته باشد، بلکه یک کلیسا، چرا که در مسیح، یهودیان و غیر یهودیان یک می شدند. او برای نشان دادن اتحاد مسیحی به یهودیان مسیحی شده، اشاره به هدایای نقدی می کند که کلیسای غیر یهودی برای کلیسای اورشلیم، جمع آوری نموده بود و او طی سومین سفر بشارتی اش، آن ها را به اورشلیم می برد (اعمال رسولان فصل 21). او امیدوار بود که این مورد به صورت تجلی محبت مسیحی، مسیحیان یهودی نژاد را متقاعد کند تا با محبت بیشتری به برادران غیر یهودی خود بنگرند.

پولس در این رساله، بر اتحاد، جهانی بودن و عظمت غیر قابل توصیف بدن مسیح اشاره می کند. در نظر پولس عظمت مسیح تا حدی بود که می توانست همه کس و همه چیز را در بر بگیرد. محبت مسیح آن قدر وسیع بود که نه تنها همه بنی نوع بشر از هر قبیله و قوم بلکه با هر گونه ایده، نظر و حتی تعصب در او جا داشتند. مسیح شخصی است که قدرت حل هر مشکل بشری را داراست و قادر است حیات خانوادگی و اجتماعی را در هماهنگی و اتحاد خدا تنظیم نماید (5: 22-6: 9). او حتی قدرت دارد که این هماهنگی را بین موجودات نامرئی دنیای نادیدنی ایجاد نماید (3: 10).

رساله به افسسیان یکی از چهار رساله ای است که پولس آن ها را در زندان روم نوشت (61-63 میلادی). رسالات دیگری که پولس در زندان نوشته است عبارتند از: فیلپیان، کولسیان، فلیمون. سه تا از این رسالات، در یک زمان نوشته شدند و توسط یک پیک ارسال شدند که عبارتند از افسسیان، کولسیان و فلیمون (6: 21، کولسیان 4: 7-9، فلیمون 10-12). رسالۀ دیگری نیز پولس نوشته بود که از بین رفته است (کولسیان 4: 16).

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222