مقدمه ای بر رسالۀ اول پولس رسول به تیموتائوس، نظری به رسالات شبانی و شخص تیموتاؤس و شهر و کلیسای افسس

مقدمه ای بر رسالۀ اول پولس رسول به تیموتائوس، نظری به رسالات شبانی و شخص تیموتائوس و شهر و کلیسای افسس

مراقبت از کلیسای افسس

رسالات شبانی

رسالات اول و دوم تیموتائوس و تیتوس، عموماً «رسالات شبانی» خوانده می شوند. عقیدۀ عمومی بر آن است که این رسالات در فاصلۀ زمانی موجود بین زندانی شدن اول و دوم پولس، یعنی بین سال های 64 و 67 میلادی به رشتۀ تحریر در آمده اند. اما بسیاری از منتقدین پیرو مکتب اصالت «عقل» عقیده بر این دارند که این رسالات آثار یک نویسندۀ ناشناخته هستند که حدود 30 تا 50 سال پس از مرگ پولس، این نوشتجات را به اسم پولس نوشت تا اصول و عقاید خاصی را ترویج دهد. البته هیچ یک از شواهد تاریخی، این امر را ثابت نمی کند. این رسالات، از همان نخست، رسالات نوشته شده به وسیلۀ پولس در نظر گرفته شده اند. اگر چنان که شخصی تحت عنوان پولس اقدام به نوشتن آن ها می نمود، چگونه ممکن بود بعدها به عنوان بخشی از کلام خدا پذیرفته شوند. بدین ترتیب می بایستی بالاجبار بخشی از کلام خدا را جعلی به حساب آوریم.

تیموتائوس

تیموتائوس از اهالی لستره بود (اعمال رسولان 16: 1). مادر او یهودی بود و پدرش یونانی. نام مادر او افنیکی و نام مادر بزرگش لوئیز بود (دوم تیموتائوس 1: 5). او توسط پولس ایمان آورده بود (اول تیموتائوس 1: 2) و طی دومین سفر بشارتی پولس، یعنی در سال 51 میلادی، به او ملحق شد (اعمال رسولان 16: 3). انتخاب او تحت هدایت الهی صورت گرفته بود (اول تیموتائوس 1: 18). تیموتائوس توسط پولس و مشایخ دست گذاری و تقدیس شده بود (اول تیموتائوس 4: 14 و دوم تیموتائوس 1: 6). او پولس را در ترواس، فیلیپی، تسالونیکی و بیریه همراهی نمود. تیموتائوس در بیریه توقف نمود تا زمانی که پولس به دنبال او فرستاد تا به آتن بیابد (اعمال رسولان 17: 14-15). پولس بعداً او را دوباره به تسالونیکی فرستاد (اول تسالونیکیان 3: 1-2). هنگام بازگشت تیموتائوس، پولس به قرنتس رفته بود (اعمال رسولان 18: 5؛ اول تسالونیکیان 3: 6). تیموتائوس نیز به آن جا رفت و پولس را در نوشتن رسالات به تسالونیکیان یاری نمود (اول تسالونیکیان 1: 1، دوم تسالونیکیان 1: 1). بعدها پولس او را از افسس به قرنتس فرستاد (اول قرنتیان 4: 17). پولس در مکادونیه به او پیوست و در آن جا تیموتائوس او را در نوشتن رسالۀ دوم قرنتیان یاری نمود (اعمال رسولان 19: 22، دوم قرنتیان 1: 1). او در بخشی از مسافرت پولس به اورشلیم نیز با او همراه بود (اعمال رسولان 20: 4). مشخص نیست که او تمام راه را تا اورشلیم و روم با پولس بوده است یا نه. اما بعدها او دوباره همراه پولس در روم ظاهر می شود (فیلیپیان 1: 1، 2: 19-22؛ کولسیان 1: 1؛ فلیمون آیۀ 1). او بعداً به افسس می رود و این زمانی است که پولس این رساله را خطاب به وی می نویسد. پولس از او التماس می کند که به روم بیاید (دوم تیموتائوس 4: 9). البته مشخص نیست که او قبل از مرگ پولس به روم رسید یا نه. در عبرانیان 13: 23 متذکر شده است که تیموتائوس از زندان آزاد شده است. تیموتائوس ذاتاً شخصی ترسو و منزوی بود، تا حدی که تیتوس جهت برخورد با افرادی که مشکل آفرین بودند، مناسب تر تشخیص داده شد. او از لحاظ سلامتی جسمی نیز دارای وضعیت خوبی نبود (اول تیموتائوس 5: 23). تیموتائوس و لوقا، تقریباً از همراهان دائمی پولس به شمار می رفتند. پولس از صمیم قلب او را دوست داشت و بدون او احساس تنهایی می نمود. بر حسب روایات، کار تیموتائوس پس از مرگ پولس، مراقبت از کلیسای افسس بوده است که بعدها به وسیلۀ «نرون» یا «دومیتیان» به درجۀ شهادت نائل می گردد. به همین دلیل ممکن است که او همکار یوحنای رسول بوده باشد.

افسس

افسس، شهری بود که پولس عظیم ترین بخش خدمت خود را در آن جا در سال 54-57 میلادی به انجام رسانید (اعمال رسولان فصل 19). حدود 4 سال بعد، او افسس را ترک گفت و هنگامی که در روم، در زندان به سر می برد، در سال 62 میلادی، رساله به افسسیان را به نگارش در آورد. کمی بعد حدود سال 65 میلادی، او رساله ای خطاب به تیموتائوس نوشت که در برگیرندۀ مطالبی دربارۀ کار او در افسس بود. بعدها یوحنای رسول نیز در افسس اقامت گزید و در آن جا بود که انجیل یوحنا، رسالات یوحنا و کتاب مکاشفه را به رشتۀ تحریر در آورد.

دلیلی نگارش رساله: هنگامی که پولس در حال وداع با مشایخ افسس بود، به آن ها خاطر نشان ساخت که دیگر او را نخواهند دید (اعمال رسولان 20: 25). اما به نظر می رسد که زندانی شدن طولانی او، باعث تغییر نقشۀ او شد و بدین ترتیب 6 یا 7 سال بعد، پس از آزاد شدن از زندان روم، دوباره از افسس دیدار به عمل آورد. پولس در راه مکادونیه، تیموتائوس را در افسس گذاشت تا بعداً به او ملحق شود (اول تیموتائوس 1: 3، 3: 14). او در حالی که بیش از مورد مقرر در مکادونیه اقامت گزیده بود، این رساله را که حاوی توصیه هایی در رابطه با خدمت در افسس است، خطاب به تیموتائوس نوشت.

کلیسای افسس: با در نظر گرفتن اعمال فصل 19 چنین بر می آید که پولس باعث شده بود که عدۀ کثیری در افسس، ایمان آورند. تعداد مؤمنین در سال های بعد؛ دائماً در حال ازدیاد بود، به طوری که در طول 50 سال بعد، تعداد مسیحیان آن قدر افزایش یافته بود که معابد بی ایمانان تقریباً خالی شده بود. در دورۀ رسولان، آسیای صغیر، از لحاظ جغرافیایی و همچنین دارا بودن بیشترین جمعیت مسیحی، مرکز مسیحیت بی شمار می رفت. این منطقه، مکانی بود که مسیحیت در آن پیروزی سریعی یافته بود.

موقعیت کلیسا: ایمانداران افسس جهت تجمع، هیچ بنای کلیسایی، در اختیار نداشتند. بنای کلیساها حدود 2 قرن پس از زمان پولس و رسولان بنا شدند. کلیسای اولیه در خانه های ایمانداران به طور مخفی تشکیل می شد تا آن که کنستانتین، شکنجۀ مسیحیان را متوقف نمود. بنابراین تعداد کثیر ایمان آورندگان شهر افسس و اطراف آن، در صدها گروه کوچک تر تقسیم می شدند و در خانه های مختلف با شبانی مخصوص خود، جمع می شدند.

شبانان: به نظر می رسد که صدها شبان در این منطقه خدمت می کردند. این افراد، کشیش یا شیخ نیز خوانده می شدند (اعمال رسولان 20: 17). که در این رساله عنوان «اسقف» به آنان داده شده است (3: 1). در واقع اینها عناوین مختلفی است که برای یک سمت ویژه به کار برده شده است.

خدمت تیموتائوس عمدتاً در ارتباط با این شبانان یا رهبران گروه های خانگی بود. در آن زمان، مدارس الاهیاتی وجود نداشت تا پولس به وسیلۀ آن ها شبانی تربیت کند. او مجبور بود که از میان ایمان آورندگان، افرادی را جهت این کار برگزیند. گاهی او افراد درخشانی را می یافت، که احتمالاً بیشتر شبانان او افراد عادی بودند. پولس مجبور بود که با امکانات اولیه، بهترین تسهیلات را برای تربیت آنان فراهم کند. اما کلیسا، بدون وجود مدرسۀ الاهیات و ساختمان کلیسا و با وجود شکنجه و آزار، بیشترین حد پیشرفت را دارا بود، چرا که فکر آن ها بر ضروریات مسیحت دور می زد و نه آنچه که مسیحیت را سطحی می کند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222