مقایسۀ خشونت در عهدعتیق با خشونت در اسلام و اشاره ای کوتاه به مسئلۀ جنگ های صلیبی؟
مقایسۀ خشونت در عهدعتیق با خشونت در اسلام و اشاره ای کوتاه به مسئلۀ جنگ های صلیبی؟
خدا در عهدعتیق به جز کشتار کنعانیان که آن هم پس از فرصتی 400 ساله به آن ها از زمان ابراهیم برای بازگشت از این اعمال و اصلاح خود هشدار داده بود (به پیدایش 15: 16 مراجعه فرمایید) به کشتار دیگری حکم یا دستور مستقیم صادر نکرده. نورمَن گایسلر، فیلسوف و الاهیدان برجستۀ مسیحی چنین می گوید: «این فرهنگ و جامعه چنان پست بود که باعث انزجار خدا شده بود. فرهنگ آن ها به شدت با وحشی گری، ظلم، زنای با محارم، فاحشه گری فرقه ای و حتی قربانی کردن کودکان در آتش، آمیخته شده بود. آن ها یک جامعۀ وحشی، خشن و خواستار نابودی اسرائیل بودند.»
ثانیاً بایستی توجه نمود که در دوران عهدعتیق خدا از قوم و سرزمینی به نام اسرائیل جهت اجرای نقشۀ نجات بشر استفاده می نمود و آن ها می بایست از کشور خود در برابر حملات دشمنانشان، دفاع می کردند.
ما باید این را نیز در نظر داشته باشیم که همۀ جنگ های ثبت شده در عهد قدیم با تأیید یهوه صورت نگرفتند. جنگ هایی که پس از زمان یوشع، خدا مجوز آن ها را صادر می کرد عمدتاً ماهیت دفاعی داشتند. حتی بعضی از جنگ هایی که اسرائیل در راه کنعان و داخل آن انجام داد نیز ماهیت دفاعی داشتند ( خروج 17: 8، اعداد 21: 21-32، تثنیه 2: 26-37، یوشع 10: 4).
مسئلۀ پیچیده تری که وجود دارد به فرمان خدا برای کشتن همۀ کنعانی ها اعم از زنان و کودکان مرتبط است (تثنیه 7: 2-5، یوشع 6: 21). در پاسخ به این مسئله باید متذکر شد که گرچه چنین فرمانی در کتاب مقدس ثبت شده است اما این امکان وجود دارد که در برخی موارد حتی زن و کودکی در واقعیت کشته نشده باشند. احتمالاً فقط سربازان در اکثر جنگ های کنعان شرکت می کردند و زنان و کودکان فرار کرده بودند. همان طور که در ارمیا 4: 29 چنین گفته شده: «اهالی شهرها از صدای نزديک شدن سواران و كمان داران فرار خواهند كرد. عده‌ای در بيشه‌ها پنهان خواهند شد و برخی به کوه ها خواهند گريخت. شهرها از سكنه خالی شده، مردم از ترس فرار خواهند كرد.»
جنگ های اسرائیلیان با قوم های اطراف بر سر اشاعۀ ایمان و مذهبشان نبوده و مانند مسلمانان به هیچ عنوان به قصد تسخیر سرزمین ها برای پیشبرد مقاصد مذهبی شان نبوده است. در هیچ جای کتاب مقدس به کشتار به منظور پیشبرد مقاصد مذهبی دستوری داده نشده و این را نیز باید دقت نمود که از زمان مسیح، مسیحیان دارای کشور و حکومتی نبوده اند، نیستند و نخواهند بود (بر خلاف آنچه مسلمانان می پندارند، آمریکا و اروپا و استرالیا و کانادا و روسیه و کشورهای اسماً مسیحی، حکومتی منطبق با کتاب مقدس ندارند و به هیچ عنوان این حکومت ها و سیاست های آن ها مورد تأئید کتاب مقدس و ایمانداران مسیحی نیستند). مسیح فرمود: پادشاهی من از این جهان نیست و گرنه پیروان من جنگ می کردند.
جای هیچ شک و تردیدی نیست که اسلام در سال های اولیه از راه شمشیر گسترش یافت. این موضوع درست در نقطۀ مقابل مسیحیت اولیه قرار دارد. بسیاری از مسیحیان اولیه برای ایمان به مسیح به شدت مورد آزار و اذیت قرار گرفته و به شهادت رسیدند. همان طور که یکی از فیلسوفان مسیحی می گوید: «اسلام و مسیحیت هر دو از راه شمشیر گسترش یافتند اما شمشیری که جهت های متفاوتی را نشانه گرفته بود!»
و بالآخره به چند نکتۀ بسیار اساسی جهت جمع بندی مطالب فوق تقدیم حضور شما می شود:
1- نکتۀ جغرافیایی- خشونت در عهدعتیق محدود به منطقۀ جغرافیایی کنعان بوده و هیچ دستوری به قوم اسرائیل داده نشده که همۀ سرزمین ها را با شمشیر برای خدای اسرائیل فتح کنید. برخلاف آن، آیات قرآن فقط به جنگ با قریش بسنده نمی کند بلکه برای توسعۀ قملرو اسلامی در تمام جهان بوده است.
2- نکتۀ زمانی- در عهدعتیق دستور کشتار متعلق به زمان محدودی است و بار دیگر چنین موردی تکرار نمی شود که نسل های آینده نیز می بایست به چنین جنگ هایی ادامه دهند. در حالی که در متون اسلامی محدودیت زمانی وجود ندارد و محدودیت زمانی تنها وقتی اسلام تمام دنیا را فتح کند، خاتمه می یابد.
3- نکتۀ هدف جنگ ها- هدف خدا در جنگ قوم اسرائیل به منظور داوری قوم های اطراف اسرائیل به خاطر گناهانشان بوده و حتی به قوم اسرائیل نیز هشدار داده می شود که اگر خود نیز همان گناهان را مرتکب شوند، بدون هیچ گونه تبعیضی، مورد داوری و تنبیه الهی قرار خواهند گرفت. اما هدف در اسلام، داوری خدا نیست بلکه فتح ممالک برای توسعۀ ایمان اسلامی است و استفاده از غنائمی است که در اثر این جنگ ها به دست می آیند. همان گونه که اشاره شد دستور کشتار در عهدعتیق، برای چند قوم اطراف که در همسایگی اسرائیل قرار داشتند، قابل اجرا بوده و نه برای همۀ اعصار و همۀ قوم ها و ملل.
4- نکتۀ توصیفی- اشاره به جنگ های دیگر در عهدعتیق، به جز چند نمونۀ انگشت شمار، فقط جنبۀ توصیفی دارد و به جنگ هایی اشاره دارد که خدا دستور نداده و دخالتی در آن نداشته و هدف عهدعتیق از اشاره به آن ها تأئید و تصدیق آن رخدادها نبوده بلکه بالعکس هدف عهدعتیق توصیف بی عدالتی های قوم ها و حتی قوم اسرائیل بوده است.
نتیجه این که: این جنگ ها و خشونت هادر عهدعتیق برای یک زمان و مکان و هدف محدودی صورت پذیرفت.
در صورتی که مایل به اطلاعاتی در بارۀ جنگ های صلیبی باشید، لطفاً به تاریخ جنگ های صلیبی مراجعه فرمایید تا متوجه این مسئله شوید که لشگر مسلمانان با حملات وحشیانه به زنان و دختران و اقوام مسیحی و یهودی آن دوران، که در سال 638 میلادی توسط اعراب به طرزی وحشیانه به تصرف در آمده بود، مانند همتای خود یعنی داعش و طالبان و بوکوحرام و القاعده و گروه های اسلامیِ مسلحِ دیگر در طول تاریخ، مورد تجاوز و کشت و کشتار قرار گرفتند و بسیاری از آنان به اسارت گرفته شدند و غلامان و کنیزان حلقه به گوش این مهاجمین شدند (یعنی همان بلایی که بر سر ایرانیان با هجوم اسلام به سرزمین ما رُخ داد). در نتیجۀ تمام این مظالم، مسیحیان آن دوران نمی توانستند ساکت بنشینند و شاهد تجاوزها و ظلم مسلمانان مهاجم باشند. پس جنگ های صلیبی به میان آمد که مسلماً هیچ جنگی خالی از توحش و خطایای دو جانبه نمی باشد. قابل ذکر است که با توجه به تمام موارد فوق، کلیسای کاتولیک و مسیحیان پس از این وقایع دردناک و تأسف آور، تا به حال چندین بار در حضور خدا به خاطر این حرکات وحشیانه، از خدا و ممالک اسلامی طلب بخشش نموده اند. اما مسلمانان در طول تاریخ هرگز حاضر به پذیرش اعمال وحشیانه ای که نسبت به یهودیان و مسیحیان در آن دوران مرتکب شده اند، نبوده اند و تاکنون هیچ گونه بخششی از مسیحیان و یهودیان به خاطر جنایات خود درخواست نکرده اند.
نوشتۀ کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
سلام جنگ بنی اسرائیل فقط محدود به زمان اندک نبوده از زمان موسی تا زمان پادشاهی شاێول یا همان طالوت.طالوت ممکن است به معنی قد بلند وطویل باشد.وهمچنین داوود وسلیمان ادامه داشته .این زمان کمی نیست ونمیتوان جنگهای بنی اسرائیل را محدود دانست.در زمان طالوت وداوود انببایی مثل ساموئل وناتان هم مشاور پادشاهان بودند.کسانیکه در سرزمین کنعان حضور داشتند از چند قوم مختلف بودند به نظر نمی رسد همه از قوم عمالیق بوده باشند حتی جنگ ونزاع درون قومی هم بین بنی اسرائیل وجود داشته..در مورد جنگهای صلیبی هم نخستین جنگ حدود 4قرن بعد از اسلام اتفاق افتاد ودر این زمان از دوران فتوحات اسلامی وآنهمه کشتار وبردگی زمان زیادی گذشته بود ودیگر مسلمانان کمتر به دنبال چنین اعمالی بودندامروزه روشنفکران مسلمان عقیده مند هستند که دستور به بردگی گرفتن فقط مقابله به مثل هست یعنی در صورتی که دشمنان چنین کاری را انجام بدهند مسلمانان مجاز به اینکار هستند که در روزگار امروز بردگی لغو شده است وموضوعیت ندارد اما توضیح بدهید موسی چرا دختران باکره مدین را به کنیزی گرفت به دستور خداوند بوده.همین خداوند در جاهای دیگر نیز امکان دارد این دستور را تکرار کند….سوالی از شما. محمد با نصارای نجران چگونه رفتار کرد آیا با آنان جنگ کرد ونوامیس آنان را به کنیزی برد در حالیکه از نظر قدرت نظامی میتوانست این کار را انجام بدهد یا با آنان مناظره ومباهله کرد .آیا هزاران مسیحی در منطقه شام ومصر بر کیش خود باقی نماندند نصارای نجران بدلیل ترس از عذاب خداوند حاضر به مباهله نشدند آیا استنکاف آنان از مباهله دلیلی جز ترس از عذاب نداشته؟ آیا در وجود شما ترسی مشابه مسیحیان نجران وجود ندارد؟ اگر به عقایدتان شکی ندارید پس مباهله کنید.امروزه برخی فرقه های مسیحیت تثلیث را قبول ندارند واین مختص امروز نیست از زمان آریوس وشاید قبلتر هم افرادی چنین عقیده ای را داشته اند پس مسئله نفی تثلیث باید موضوع عقلایی قابل ارزشی باشد که حتی خود مسیحیان را نیز شامل شده وعده ای از مسیحیان تثلیث را رد کرده واز سوی بقیه مسیحیان به انحراف ویا کفر متهم میشوند
تنها جنگ هایی که خدا مستقیماً فرمان آن را داد، جنگهایی بود که برای تصرف کنعان توسط یوشع فرمان آن صادر شده بود. جنگ های دیگر در عهدعتیق جنبۀ دفاعی برای حفاظت از سرزمین و قوم اسرائیل بوده. مقصود ما جنگ هایی بوده که خدا مستقیماً دستور آنها را صادر کرده بود. مسئله دختران باکرۀ مدیان لطفاً به لینک مقالۀ زیر مراجعه فرمایید:
https://porpasokh.com/?p=2252
در بارۀ مباهله هم لطفاً به لینک زیر از این وب سایت مراجعه فرمایید:
https://porpasokh.com/?p=1215
موفق باشید.
محض اطلاع به این سایتها هم سر بزنید ما بیکار نخواهیم نشست به امید خداوند یکتا وبدون شریکhttps://estebsar.ir/persian/5563/%D8%AA%D8%B4%D8%B1%D9%81-%DB%B1%DB%B0%DB%B4-%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%AD%DB%8C-%D9%86%DB%8C%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%AA/
https://estebsar.ir/persian/5563/%D8%AA%D8%B4%D8%B1%D9%81-%DB%B1%DB%B0%DB%B4-%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%AD%DB%8C-%D9%86%DB%8C%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%AA/
بله به خاطر ترورها و تجاوزهای بوکوحرام به مسیحیان، عدۀ کمی از مسیحیان از روی ترس و هراس که امری طبیعی است مسلمان می شوند اما مسلمانان از مسئلۀ مسیحی شدن نیجریه بسیار شاکی هستند و ترس و هراس به جانشان افتاده.