مقایسه اسلام و مسیحیت: با استناد به ده فرمان (قسمت ششم)
5 . عهد عتیق درباره تثلیث چه می‌گوید؟
عهد عتیق دارای برخی اشاره‌های برجسته به یگانگی خدا در تثلیثِ اقدس است. حتی قرآن توانا به رد آن ها نیست.
در مزمور 2: 7و12 هزاران سال پیش از این که عیسی زاده شود مکاشفۀ خدا را دربارۀ او می‌خوانیم: «تو پسر من هستی. امروز تو را تولید کردم.» او همچنین به مردم هشدار می‌دهد: «پسر را ببوسید، مبادا غضبناک شود و از طریق هلاک شوید.»
اشعیا 7: 14 هفتصد سال پیش از زاده شدن مسیح بیان می‌دارد: «اینک باکره حامله شده پسری خواهد زایید و نام او را عمانوییل (خدا با ما) خواهد خواند.»
اشعیا 9: 6 در بر گیرندۀ وعدۀ بزرگی است: «زیرا که برای ما وَلَدی زاییده و پسری به ما بخشیده شد و سلطنت بر دوش او خواهد بود و اسم او عجیب و مُشیر و خدای قدیر و پدر سرمدی و سَروَر سلامتی خوانده خواهد شد.» این سخنانِ الهی در عهد عتیق گواه بر خدایی عیسی و یگانگی کامل او با پدر است.
بنا بر دوم سموئیل 7: 12 – 14 به داوود پادشاه وعده داده می‌شود که یکی از پسران او که «از نسلش بیرون آید» در همان حال پسر خدا هم خواهد بود.
در مزمور 110: 1 می‌خوانیم: «یَهُوَه (خداوند) به خداوندِ من گفت: به دست راست من بنشین تا دشمنانت را پای انداز تو سازم.» آیا دو خداوند وجود دارد؟ هرگز! با این همه، آیه‌های فوق یگانگیِ کاملِ بین خدا، یعنی پدر، پسر و روح‌القدس را نشان می‌دهد.
از ابتدا خدا به شکلِ جمع سخن گفته است: «آدم را به صورتِ ما و موافقِ شبیه ما بسازیم» (پیدایش 1: 26).
این آیه‌ها بر ما نمایان می‌سازد که شهادت به یکتا بودنِ تثلیثِ اقدس داستانِ ساختگی مسیحیان نیست. بلکه حقیقتی است که خدا هزاران سال پیش از زاده شدن مسیح آشکار کرده است. چه کسی می‌تواند در برابر مکاشفۀ خدا ایستادگی کند؟
6 . اشاره‌های قرآن به الوهیّت مسیح
نه تنها تورات، مزامیر و پیامبران گواه بر یگانگی خدا، یعنی پدر، پسر و روح‌القدس هستند، بلکه قرآن نیز دارای آیه‌هایی است که شهادتِ مسیحیان را تأیید می‌کند. اگر هر مسلمانی قرآن را با فکری باز بخواند از راهِ آیه‌هایی متقاعد خواهد شد که به زاده شدن عیسی از مریم باکره می‌پردازد. عیسی بدون دخالت هیچ انسانی درحُکمِ کلمة الله زاده شد. الله روحش را در مریم باکره دمید و از این رو، عیسی زاده شد (سوره‌های انبیا 21 : 91 و تحریم 66 : 12).
سوره‌های آل عمران 3: 45 ، نساء 4: 171 و مریم 19: 34 به گونۀ ویژه تأکید می‌کنند که عیسی تجسم کلمة الله و روحی از اوست. این آیه‌ها بازتابِ اسلامی از انجیل یوحناست: «کلمه جسم گردید و میانِ ما ساکن شد، و جلال او را دیدیم» (یوحنا 1 : 14).
در سوره‌های بقره 2: 87، 253 و مائده 5: 110 می‌خوانیم که مسیح از روح‌القدس تقویت شده بود که توانست از گِل چیزی به شکل پرنده بسازد و از راهِ دمیدن در آن، زنده‌اش کند. با اجازه الله او نابینا و جذامی را شفا داد و مرده را زنده گردانید. این هماهنگی که در کار بین الله، مسیح و روح‌القدس هست در قرآن به روشنی آشکار شده است. چرا مسلمانان بر ضد خدا و مسیح‌اش شورش می‌کنند؟
در سورۀ مریم 19: 21 می‌توانیم بخوانیم: «او را برای مردم نشانه‌ای قرار دهیم و رحمتی باشد از سوی ما.» همواره جای شگفتی دارد که الله در قرآن به شکل جمع سخن می‌گوید و مسیح را رحمتی از سوی رحمان می‌نامد. به بیان دیگر، او دارای همان ذات از ماهیت الهی است.
اشاره‌های بسیاری در عهد عتیق و قرآن هست که یگانگیِ تثلیث را ثابت می‌کند. ما تشویق می‌شویم که برای بزرگ ساختن و برافراشتن نام خدا به فرشتگان بپیوندیم: «قدوس، قدوس، قدوس، یَهُوَه صبایوت؛ تمامیِ زمین از جلال او مملو است» (اشعیا 6 : 3). بازگویی سه بار «قدوس» نشان می‌دهد که پدر قدوس است، پسر قدوس است و روح‌القدس قدوس است و آن ها در یک قدوسیتِ کامل هستند.
نوشته عبدالمسیح
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
