مقایسه اسلام و مسیحیت: با استناد به ده فرمان (قسمت سیزدهم)
11 . ستایش خدا با تمام قلب و فکرمان!
آیا به‌راستی خدا را از صمیم دل ستایش و شکر می‌نماییم؟ همگی ما فراموش نکنیم که خدای توانا بر همه چیز، پدر ماست، یگانه پسرش رهانندۀ ماست و روح‌القدس پشتیبانِ همیشگی و قوت ماست، پس بیایید شکرگزار باشیم. به جای پرستیدنِ خدا با ترس و لرز، باید او را درحُکمِ فرزندانش بپرستیم؛ فرزندانی که در کار او شادمانند یعنی برای امید مبارک و نجات کاملی که یافته‌اند. از این پس دیگر لازم نیست که در گناه بمیریم، بلکه برای همیشه در مسیح زنده هستیم. بنابراین، اگر نتوانید با همسرایان بسرایید، می‌توانید به تنهایی بسرایید، و اگر نتوانید با لبهایتان بسرایید می‌توانید در قلبتان سرود بخوانید. اگر هر کسی نام پدر، پسر و روح‌القدس را با اطمینان در دعا یا ستایشِ مسرت‌بخش بخواند، چنین کسان به خدای قادر مطلق احترام می‌گذارند و با ستایش کردنش وی را خشنود می‌سازند.
اگر کسی هست که خدا را نمی‌شناسد، یا قلبش سخت شده یا وجدانش از گناهانِ پنهان ناراحت است، پس باید پندِ پطرس رسول را بپذیرد: «هر که نام خداوند را بخواند، نجات یابد» (اعمال رسولان 2 : 21). این برتری را داریم که بی‌پرده و سرراست با پدر آسمانی‌مان خدا، در نام عیسی گفتگو کنیم و او پاسخ ما را خواهد داد. از آن هنگام که خدا به ما نزدیک شده است، ما نیز می‌توانیم به او نزدیک شویم. نام خدا یعنی «پدر آسمانی» به ما دلگرمی می‌دهد که همۀ برکاتِ آسمانی برای ما مهیا گشته است. بنیادهای جهنم را نام عیسی به لرزه می‌اندازد، زیرا او برگناه، مرگ و شیطان چیره شد. روح‌القدس پسر خدا را جلال می‌دهد، زیرا در نام اوست که حیات جاودانی و قوتِ بی‌همتای خدا را به ما اهدا می‌کند. او همچنین به ما اطمینانِ خاطر، پاکی، شادی و آرامش می‌بخشد. درست همان‌گونه که خورشید، پرتوهای بی‌شمار خود را روزانه به زمین می‌فرستد، نام های خدای ما نیز که خدای تثلیث است، فیض از پسِ فیض بر ما ارزانی می‌دارد. با این وصف، چه کسی می‌تواند خدای پدر را شکر نگوید یا پسر را ستایش نکند و در قدرت روح‌القدس دعا ننماید؟ قلب خود را برای روح تسلی‌بخشِ خدا باز کنید، سپس یاد خواهید گرفت که چگونه خدا پاسخ دعاهای شما را به‌راستی می‌دهد. پرستشِ خود را در نام عیسی تقدیم کنید که مورد قبولِ پدر آسمانی شماست. او را سپاس گویید و ستایش نمایید، زیرا شما را دوست می‌دارد، بازخریدتان کرده و حیات جاودانی به شما بخشیده است.
12 . دادنِ شهادتِ ایمان به دیگران
چه کسی می‌تواند خاموش بماند در وقتی که قلبش لبریز از سپاسگزاری و ستایش است؟ و چه کسی می‌تواند تجربۀ نجات را برای خودش نگه دارد هنگامی که می‌داند خدا می‌خواهد همۀ انسان ها رستگار گردند؟ رسانیدنِ پیام به گمشده برای ما یک گزینش نیست، بلکه عیسای خداوند خودش به ما فرمان می‌دهد که برویم و خبر خوش را به همه بگوییم. پیروزی عیسی مسیح و بزرگی او باید به آگاهی همه برسد. پطرسِ رسول ما را تشویق می‌کند: «پیوسته مستعد باشید تا هر که سبب امیدی را که دارید از شما بپرسد، او را جواب دهید» (اول پطرس 3 : 15). همچنین عیسی به ما هشدار می‌دهد: «هر که مرا پیش مردم اقرار کند، من نیز در حضور پدر خود که در آسمان است، او را اقرار خواهم کرد. اما هر که مرا پیش مردم انکار نماید، من هم در حضور پدر خود که در آسمان است، او را انکار خواهم نمود» (متی 10 : 32 – 33).
هنگامی که پولس رسول از حملاتِ همۀ دشمنان خدا خسته و درمانده شده بود، خداوند در شب به او ظاهر شد و به وی دلگرمی داد: «ترسان مباش، بلکه سخن بگو و خاموش مباش؛ زیرا که من با تو هستم و هیچ‌کس تو را اذیت نخواهد رسانید؛ زیرا که مرا در این شهر خلقِ بسیار است» (اعمال رسولان 18 : 9 – 10). خداوند به وی اطمینان خاطر داد: «تو را رهایی خواهم داد از قوم و از امتهایی که تو را به نزد آن ها خواهم فرستاد، تا چشمان ایشان را باز کُنی، تا از ظلمت به سوی نور و از قدرت شیطان به جانب خدا برگردند، تا آمرزش گناهان و میراثی در میان مقدسین به وسیلۀ ایمانی که بر من است بیابند» (اعمال 26 : 17 – 18).
در غروبِ آن روزی که عیسی از مردگان برخاسته بود، اقتدار آسمانی خودش را به شاگردانی اهدا کرد که درها را از ترس بسته بودند: «چنانکه پدر مرا فرستاد، من نیز شما را می‌فرستم. و چون این را گفت دمید و به ایشان گفت: روح‌القدس را بیابید. گناهانِ آنانی را که آمرزیدید، برای ایشان آمرزیده شد؛ و آنانی را که بستید، بسته شد» (یوحنا 20 : 21 – 23). اگر شما این آیه‌ها را از بَر کنید و دربارۀ آن ها در قلبتان تفکر نمایید، قوت و هدایت خواهید یافت تا بین ناباوران و خدانشناسانِ گمشده به بهترین وجه و مؤثرترین شیوه بشارت دهید.
13 . خدمت کردن در نام خداوند
هنگامی که خدا از راهِ کلامش با ما سخن می‌گوید و در دعا و ستایش پاسخ او را می‌دهیم و نام مقدسش را در برابر دوستان و نیز دشمنان اعتراف می‌کنیم، در آن صورت اقتدار نامش را تجربه خواهیم کرد. رسولان در نام مسیح بیماران را شفا دادند، دیوها را بیرون راندند، مردگان را زنده کردند و خودِ عیسی با کلامش دریای توفانی را آرام کرد. او پنج قرص نان را برای هزاران نفر افزایش داد، گناهانِ کسانِ توبه‌کار را آمرزید و با حیات جاودانی‌اش آن ها را مبارک ساخت. عیسی می‌فرماید: «پدر من تا کنون کار می‌کند، و من نیز کار می‌کنم» (یوحنا 5 : 16). نه تنها ما به نامش سخن می‌گوییم، ولی او نیز به واسطۀ ضعف ما کار می‌کند. هر وقت که پدر، پسر و روح‌القدس در قلبِ باورمندان ساکن گردد، خدا از راهِ زندگی آن ها معجزات و شگفتی‌ها انجام می‌دهد. هیچ مسأله‌ای نیست که فرزندانِ او چه قدر کوچک باشند، زیرا این پدر است که خودش کار را به انجام می‌رسانَد.
هرگونه شهادتِ درست و مؤثر بر روی آنچه زندگی ایمانداران گواهی می‌دهد، بنا شده است. ما نمی‌توانیم بگوییم خدا را متبارک می‌خوانیم و در همان حال نافرمانی کنیم! روح‌القدس باعث می‌شود که رفتارِ مقدس داشته باشیم و از آنجا که او خودش قدوس است ما را تقدیس می‌کند. با توجه به سرآغاز دعای ربانی، عیسی به ما آموخت که نیایش ما برای «مقدس» بودن یا تقدیسِ نام خدا با زبان و رفتار ما باشد. دعاهای ما دروغ و شهادت ما نادرست خواهد بود اگر زندگی ما قدرت خدا را رد کند و فروتنیِ بی‌ریای ما را نشان ندهد.
درست است که بر خلافِ خواستمان گناه می‌کنیم، ولی در حضورِ آن یگانه قدوس در هم شکسته باقی می‌مانیم. گناهان ما از دید خدا مسایل ناچیزی نیستند و لازم است همیشه به یاد آوریم که با گناهانمان او را غمگین می‌سازیم. لیکن روح‌القدس در هر شخصِ توبه‌کاری ساکن است و او را تسلی می‌دهد، و مطمئن می‌سازد که خون عیسی وی را از هر گناهی پاک می‌سازد (اول یوحنا 1 : 9). واژۀ پدر به ما دلگرمی می‌دهد تا ایمان داشته باشیم و در نام خدای تثلیث زندگی کنیم. ما پارسایی و تقدیس خودمان را بر اثر شکیباییِ زیاد و محبتِ بی‌همتای او تجربه می‌کنیم.
آیا شما به راستی نام خدا را می‌دانید و می‌شناسید؟ آیا نام مقدس او بر زبان شماست؟ آیا روحِ قدوسِ خدا در قلب شما ساکن است؟ در آن وقت و تنها در آن صورت است که می‌توانید نام پدر، پسر و روح‌القدس را به شیوۀ درست با محبت و احترام بیان کنید. باشد که خدا شما را حفظ کند تا نامش را بیهوده بر زبان نیاورید و شما را هدایت نماید تا در تمام زندگی‌تان با خوشی او را ستایش کنید.
نوشتۀ عبدالمسیح
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
