کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- آیه‌ای دیگر و اشکالاتی دیگر (قسمت هجدهم)
کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- آیه‌ای دیگر و اشکالاتی دیگر
(قسمت هجدهم)
آیه‌ای دیگر، اشکالاتی دیگر
آیة 29 سورۀ بقره یکی از بزرگترین اشکالات قرآن در زمینة خلقت عالم می باشد.
هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَا فِی الارضِ جَمِیعًا ثُمَّ استَوَى إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبعَ سَمَاوَاتٍ وَهُوَ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ.
اوست خدایی که خلق کرد برای شما تمام آنچه را که در زمین است سپس به آسمانها پرداخت و آنها را هفت آسمان آفرید و او به هر چیزی آگاه است.
در این آیه خلقت زمین و موجودات آن قبل از خلقت آسمان ها ذکر شده که کاملاً اشتباه است. علم نوین می گوید اول آسمان ها به وجود آمده، سپس ستارگان و سیارگان که زمین نیز یکی از آن هاست. بعد از پیدایش زمین نیز موجودات آن پا به عرصة وجود نهاده اند و انسان آخرین موجود این کرۀ خاکی است که قدم به زمین گذاشته است. معجزه سازان برای این که بتوانند این اشکال بزرگ قرآن را سرپوش بگذارند می گویند: منظور از هفت آسمان، لایه های هفت گانة اتمسفر است. یعنی خداوند جهان، اول زمین را خلق کرده، سپس هفت لایۀ اتمسفر را بالای آن قرار داده است.
(پاورقی 22): طبق نظریۀ بیگ بنگ و تحقیقات زیست شناسی
(پاورقی 23): مطابق احادیث هر کدام از آسمان های هفتگانه اسمی دارند (ناسوت…..جبروت، ملکوت، لاهوت) ناسوت جایگاه زمینیان، ملکوت آسمان فرشتگان و لاهوت محل استقرار خدا. با تفسیر کردن هفت آسمان به هفت لایۀ جو زمین، خدا در اگزوسفر قرار می گیرد. خدایی که سفینه های فضایی بشر ازجایگاهش بالاتر رفته اند!!!
این ادعا ادعایی سخیف و باطل بیش نیست و بی شک خودشان نیز می دانند سر خودشان را کلاه می گذارند زیرا اشکالات این تعبیر آن قدر واضح است که معمولی ترین افراد نیز می توانند در پذیرش آن شک و تردید به خود راه دهند:
اشکال اول
زندگی موجودات زمین یعنی حیوانات و گیاهان، همگی به وجود لایه های جو زمین یعنی ازونسفر، تروپوسفر و … وابسته است. تنها علت وجود حیات روی کرۀ زمین، وجود همین لایه های اتمسفر است و علت نبود کوچک ترین حیات در کرات دیگر نبود چنین لایه هایی در جو آن هاست. اگر تروپوسفر نبود اکسیژنی در زمین وجود نداشت و اگر اکسیژن نباشد آبی هم در زمین وجود نخواهد داشت زیرا آب ترکیبی از اکسیژن و هیدروژن است. همان گونه که خود قرآن نیز اعتراف کرده، آب مایة حیات است. زندگی و شکل گیری تمام موجودات زمین اعم از گیاه، حیوان و انسان به وجود آب و اکسیژن وابسته است. پس اول باید تروپوسفری باشد تا آب و اکسیژنی هم باشد آنگاه به تدریج موجودات شروع به پیدایش و رشد کنند و حیات روی زمین ظاهر شود.
اگر به نظر آقایان منظور از هفت آسمان، هفت لایۀ اتمسفر است، موجودات روی زمین چگونه قبل از وجودلایه های اتمسفر آفریده شده اند؟ با کدام آب؟ با کدام اکسیژن؟ زیرا آیه می گوید خدا اول موجودات زمین را خلق کرد (خَلَقَ لَکُم مَا فِی الارضِ جَمِیعًا) سپس آن هفت لایۀ اتمسفر را. (ثمّ اَستوی الی السماء…).
خَلَقَ لَکُم مَا فِی الارضِ جَمِیعًا یعنی خدا تمام آنچه را که در زمین است برای شما خلق کرده. این حرف کل حیوانات، گیاهان، و حتی ابرها و دریاها را نیز شامل می شود، می گوید گیاهان را برای شما آفریدیم، حیوانات را برای شما مسخر کردیم، ابر و باد و دریا و کشتی را در اختیار شما قرار دادیم و … زمانی که تروپوسفر نبود دریا و ابری هم نمی توانست باشد زیرا وجود ابر و دریا نیز به وجود اکسیژن بستگی دارد. بدون تروپوسفر آبی وجود ندارد و بدون آب نَه ابری هست و نه دریایی، نه حیوانی و نه گیاهی.
اشکال دوم
معنا کردن هفت آسمان به هفت لایۀ اتمسفر زمین، مشکل دیگری نیز ایجاد می کند که در آیات9 تا 12 سورۀ فصلت قابل بحث است:
قُل أَئِنَّکُم لَتَکفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الارضَ فِی یَومَینِ وَ تَجعَلُونَ لَهُ أَندَادًا ذَلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ (9) وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِن فَوقِهَا وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقوَاتَهَا فِی أَربَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ (10) ثُمَّ استَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِألرضِ اِئتِیَا طَوعًا أَو کَرهًا قَالَتَا أَتَینَا طَائِعِینَ ﴿11﴾ فَقَضَاهُنَّ سَبعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَومَینِ وَأَوحَى فِی کُلِّ سَمَاءٍ أَمرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُنیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفظًا ذَلِکَ تَقدِیرُ العَزِیزِ العَلِیمِ (12)
بگو آیا به خدایی که زمین را در دو روز آفرید کافر می شوید؟ و در آن کوه هایی برافراشت و برکت ایجاد کرد و رزق و روزی هایش را بطور مساوی برای همه در چهار روز مقدر فرمود. سپس به آسمان پرداخت وآن دود بود پس به آسمان و زمین گفت به اختیار یا به اجبار سوی من بیایید گفتند با اختیار می آییم. پس آن ها را در مدت دو روز، هفت آسمان قرار داد و در هر آسمانی امرش را وحی کرد و برای حفظ از شیاطین آسمان نزدیک تر را با ستارگان زینت دادیم. این تقدیر خدای مقتدر و داناست.
در این آیات نیز زمین و رزق و روزی های بشر که همان گیاهان و حیوانات می باشند قبل از آسمان ها خلق شده اند، سپس خدا به خلقت آسمان پرداخته و هفت آسمان آفریده است. ستارگان را جالب تر این که بعد از آن در نزدیک ترین آسمان (السماء الدنیا) یعنی آسمان اول، خلق کرده و آن را با نور ستارگان زینت داده تا از شرّ شیاطین حفظ شوند.
(پاورقی 24): السماء الدنیا یعنی نزدیک ترین آسمان یا همان آسمان اول. دنیا از ریشة دنی به معنای نزدیک است، اسم تفضیل مذکر آن می شود ادنی (نزدیک تر) و اسم تفضیل مؤنث آن می شود دنیا (نزدیک تر)، درست مانند کلمات اکبر و کبری. قرآن زمانی که به تمام هفت آسمان اشاره می کند سموات را به صورت جمع می آورد ولی هرگاه واژۀ السماء را به صورت مفرد ذکر می کند منظورش فقط یکی از این آسمان هاست.
حال اگر بگوییم منظور از هفت آسمان، هفت لایۀ اتمسفر است نزدیک ترین آسمان می شود نزدیک ترین لایۀ اتمسفر یعنی تروپوسفر. آن وقت باز هم مسأله جور در نمی آید زیرا با این فرض، ستارگان داخل تروپوسفر قرار می گیرند که فقط 15 کیلومتر با سطح زمین فاصله دارد. آن هم ستارگانی که میلیون ها سال نوری باید رفت تا به آن ها رسید. حتی اگر کل این لایه ها را در نظر بگیریم باز هم نمی شود زیرا آخرین لایه فقط ده هزار کیلومتر با زمین فاصله دارد. چنان چه می بینید با هرگونه فرضی، هفت آسمان قرآن، هفت لایۀ اتمسفر نمی شود و هر بار مشکلی پیش می آید. معجزه تراشان می خواهند ابرویش را درست کنند چشمش کج می شود. چشمش را درست می کنند دهانش کج می شود.
اشکال سوم
خداوند خدای تمامی عالم است بدون کم و کاست. اگر هفت آسمان را به مفهوم هفت لایۀ اتمسفر بگیریم حوزۀ خداوندیِ خدا فقط تا ده هزار کیلومتری اطراف زمین امتداد می یابد:
رَبّ السّمواتِ وَاَلارضِ وَما بَینَهُما.
اوست خدای آسمانها و زمین و هرچه بین آن دو است. (مریم، 65)
ارض همین کرۀ زمین ماست و هفت آسمان لایه های اتمسفرند. آنچه هم که بین زمین و لایه های اتمسفر قرار دارد چیزی جز هوا و ابر و باد نیست. اگر چنین باشد تکلیف جاهای دیگر چیست؟ آن همه کهکشان های بی نهایت و لایتناهی را چه کسی خدایی می کند و خدای آن ها کیست؟
اشکال چهارم
طبق آیات 9 تا 12 سورۀ فصلت روزهای خلقت بدین قرارند:
خلقت زمین در 2 روز «خَلَقَ الارضَ فِی یَومَینِ»
خلقت کوه ها و رزق و روزی ها (حیوانات، گیاهان) در 4 روز « فِی أَربَعَةِ أَیَّامٍ»
خلقت هفت آسمان در 2 روز « فَقَضَاهُنَّ سَبعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَومَینِ »
اگر هفت آسمان را به مفهوم هفت لایۀ اتمسفر بگیریم خورشید و ماه و کهکشان های عالم، جزو مخلوقات خدا نخواهند بود.کهکشان های خارج از اتمسفر مگر جزو جهان نیستند؟ خلقت آن ها را چگونه حساب کنیم تا شامل روزهای خلقت شود؟ آیا کهکشان های خارج از اتمسفر زمین خالق دیگری دارند؟
تیر خلاص
لایه دو جور است: 1 – طبقه طبقه 2- تو در تو
لایه های اتمسفر به شکل هفت عدد توپ توخالی هستند که هر کدام توپ دیگری را داخل خود جای داده و زمین مانند یک هسته در وسط آن ها قرار گرفته است. به این نوع چینش، شکل «تو در تو»گفته می شود و تعریف آن با شکل «طبقه طبقه» کاملاً متفاوت است. هیچ کجای دنیا به هفت عدد توپ که داخل یکدیگر قرار گرفته باشند طبقه طبقه گفته نمی شود و اصطلاح صحیح آن «تو در تو» است.
تعبیر قرآن با شکل لایه های اتمسفر سازگاری ندارد زیرا هفت آسمانی که قرآن از آن ها سخن می گوید طبقه طبقه می باشند نه تو در تو.
الم تَروا کیف خلق الله سبع سمواتٍ طِباقاً
آیا نمی نگرید که خدا چگونه هفت آسمان را طبقه طبقه آفرید. (سورۀ نوح، 15)
برگرفته از کتاب افسانۀ معجزات قرآن
نوشتۀ بهزاد پوربیات
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
