کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- نقدی بر موضوع آسمان بازگردنده (قسمت پانزدهم)

کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- نقدی بر موضوع آسمان بازگردنده

(قسمت پانزدهم)

آسمان بازگردنده

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجعِ (11) وَالأرضِ ذَاتِ الصَّدعِ (12)

قسم به آسمان بازگردنده (دارای باران)، و قسم به زمین دارای گیاه (سورۀ طارق)

اتمسفر زمین دارای تعدادی لایه است که هر کدام کاری به خصوص انجام می دهند. بخار آب در تروپوسفر به صورت باران به زمین بر می گردد و لایۀ اُزون اشعه های مضر را که به طرف زمین می آیند به سمت فضا بازگشت می دهد. معجزه سازان معتقدند منظور از آسمان بازگردنده در سورۀ طارق همین موضوع علمی است. اشکالات این موضوع را بررسی می کنیم.

اشکال اول

آنچه معجزه تراشان در مورد ترپوسفر و لایۀ ازون می گویند بازگشت دادن است نه بازگشت کردن. ذات الرَجع یعنی بازگشت کننده (بازگردنده) نه بازگشت دهنده. بازگشت کردن هرگز به معنای بازگشت دادن نیست. آیه گفته است قسم به آسمان بازگشت کننده و این یعنی آسمان خودش باز می گردد نه این که چیزهایی دیگر را باز می گرداند. وقتی می گوییم علی بازگشت بدین مفهوم است که خود علی برگشت نه اینکه علی خودش ماند و چیز دیگری مثل کتاب را برگرداند. آیة 11 سورۀ طارق به شرطی می توانست شامل بحث علمی شود که به جای ذَاتِ الرَّجْعِ (بازگردنده) عبارت ذات الِأرجاع به معنای بازگرداننده را به کار می برد.

اشکال دوم

فرض می کنیم معنای ذَاتِ الرَّجْعِ بازگشت دادن است. ویژگی بازگشت دهندگی تروپوسفر و لایۀ اُزون مال زمین است نه آسمان. به توضیحات هر کدام خوب دقت کنید:

-تروپوسفر: کار تروپوسفر فقط تبدیل است. تروپوسفر بخار آب را می گیرد و آن را تبدیل به قطرات باران می کند. چیزی که آن قطرات را به سمت زمین باز می گرداند نیروی جاذبة خود زمین است نه آسمان.

_لایۀ اُزون: در قضیة لایۀ ازون، آسمان فرستنده است نه بازگشت دهنده. فرستادن و بازگشت دادن کاملاً متضاد یکدیگرند.

هر لحظه اشعه هایی مضر از سمت آسمان به سمت زمین فرستاده می شوند ولی 20 کیلومتر مانده به زمین، لایۀ اُزون، جلوی آن ها را می گیرد و دوباره آن ها را به سمت آسمان بازگشت می دهد. حال خودتان قضاوت کنید این جا آسمان فرستنده است یا بازگشت دهنده؟ آری این جا نیز زمین است که بازگشت می دهد نه آسمان. زیرا لایۀ اُزون در مقایسه با کهکشان های بی نهایت، جزوی از خود زمین است که مانند یک سپر دفاعی، زمین را در مقابل خطرات آسمان محافظت می کند.

اگر قرار باشد نام چنین خاصیت هایی را بازگشت دادن بگذاریم و میان آسمان و زمین یکی را ذات الرجع بنامیم، قرآن باید زمین را ذات الرجع می نامید نه آسمان را. زیرا در زمین از کوه گرفته تا درخت، آتش، خاک، انسان، دریا، ماشین، قلم، تلویزیون، لامپ و صدها چیز دیگر دارای خاصیت بازگشت دهندگی هستند. برای مثال فقط به سه مورد اشاره می کنیم:

کوه. صداهای بلند را به صورت پژواک بازگشت می دهد.

درخت. آب دی اکسید کربن را می گیرد و به صورت میوه و اکسیژن به طبیعت باز می گرداند.

آتش. مواد سوختنی را می گیرد و به صورت دود به طبیعت باز می گرداند.

اشکال سوم

عظمت و بزرگی آسمان خارج از حد تصور است. زمینی که ما روی آن زندگی می کنیم در مقایسه با کهکشان های بی شمار و آسمان های لایتناهی آن قدر ناچیز است که در تصاویر کهکشانی اصلاً دیده نمی شود. درک چنین آسمان با عظمتی از ذهن بسیار کوچک و محدود ما خارج است برای همین به اشتباه، 20 کیلومتری اطراف زمین را که لایه های اُزون و تروپوسفر در آن قرار دارند آسمان می دانیم در حالی که اگر درک درستی از عظمت عالم داشته باشیم خواهیم دید که این لایه ها جزوی از خود زمین هستند نه آسمان. لایۀ ازون و تروپوسفر هر دو مال زمینند و اطلاق کلمة السماء به آن ها همان اشکالی را وارد می کند که در مبحث سقف محفوظ اشاره شد و تکرار آن در این قسمت لزومی ندارد.

برگرفته از کتاب افسانۀ معجزات قرآن

نوشتۀ بهزاد پوربیات