معرفی عهد جدید: رساله‌های تسالونیکیان (فصل پانزدهم)
معرفی عهد جدید
رساله‌های تسالونیکیان
اول تسالونیکیان
محتوا
هر چند این رسالات توسط پولس در زمان اقامتش در قرنتس در حدود اواخر ۵۱ میلادی نوشته شده‌اند، آنها را در اینجا مورد مطالعه قرار می‌دهیم زیرا دربارۀ کلیسای تسالونیکی بحث کرده‌ایم. این دو رساله چند ماه بعد از یکدیگر نوشته شده‌اند و آن در وقتی بود که پولس در اخائیه خدمت می‌کرد. اولین رساله بعد از دریافت گزارشی نوشته شده که تیموتائوس به قرنتس آورد. در اولِ نامه که شامل درود و سلام است، نام پولس و سیلاس (سیلوانس) ذکر شده است. محتوای آن شامل دو قسمت مهم است: شکر و سپاس برای پایداری تسالونیکیان در برابر جفای یهودیان و تصحیح و رفع بعضی از اشتباهات و سوءتفاهمات که در میان آنها به وجود آمده بود.
مهم‌ترین تعلیمی که در آن وجود دارد رجعت ثانوی مسیح است و این موضوعی است که در غلاطیان دربارۀ آن صحبت نشده است. مگر اشاره‌ای که دربارۀ انتظار امید عدالت وجود دارد (غلاطیان ۵:۵). ولی موضوع مراجعت مسیح در موعظه‌های رسولان تازگی نداشت زیرا پطرس روشن می‌سازد که عیسای مسیح تا زمان معاد همه چیز، که خدا به وسیلۀ انبیاء از آن خبر داده است به آسمان رفت (اعمال ۲۱:۳) و خود پولس هم در موعظۀ خود در آتن نشان داد که مسیح داور جهانیان خواهد بود (۳۲:۱۷). یعقوب هم از آمدن خداوند سخن گفته بود (یعقوب ۷:۵و۸). معهذا می‌توان گفت که رسالات تسالونیکیان شامل قدیمی‌ترین بحث کامل دربارۀ این اعتقاد صحیح مسیحی است.
فهرست مطالب
اول تسالونیکیان: رشد یک کلیسای جدید
قسمت اول-سلام ۱:۱
قسمت دوم- وضع کلیسا ۲:۱-۱۰
خصوصیات کلیسا ۳:۱
برگزیدگی کلیسا ۴:۱-۷
شهرت کلیسا ۸:۱-۱۰
قسمت سوم- رابطۀ پولس با کلیسا ۱:۲-۱۳:۳
رفتار پولس نسبت به کلیسا ۱:۲-۱۲
پذیرفته شدن پولس توسط تسالونیکیان ۱۳:۲-۱۶
علاقه پولس به کلیسا ۱۷:۲-۱۰:۳
دعای پولس برای کلیسا ۱۱:۳-۱۳
قسمت چهارم- مشکلات کلیسا ۱:۴-۱۱:۵
مشکلات در مورد امور جنسی ۴:۱-۸
مشکلات در مورد روابط اجتماعی ۹:۴-۱۲
مشکلات در مورد وضع مردگان ۱۳:۴-۱۸
مشکلات در مورد وقتها و زمانها ۱:۵-۱۱
قسمت پنجم- نصایح آخر و درود ۱۲:۵-۲۸
ارزیابی
مشکلات مذکور در این رساله با مشکلات غلاطیان تفاوت زیادی دارد. به طور کلی این مشکلات نمونه‌ای از مشکلات مسیحیان غیریهودی است. مسائل مربوط به زناکاری و تنبلی در میان یهودیان کمتر وجود داشت زیرا آنها شریعت داشتند و آن را به کودکان خود از کوچکی تعلیم می‌دادند. امت‌ها یا غیریهودیان از این‌گونه تعالیم اطلاعی نداشتند. روابط جنسی عموماً بر اساس لذت‌جویی و فرصت‌طلبی قرار داشت و هر چند علمای اخلاق بت‌پرست بعضی اصول را ذکر می‌کردند ولی نمی‌توانستند با قدرت بگویند: «خداوند چنین می‌فرماید». یهودیان دارای استحکام اجتماعی بودند زیرا خانواده‌های آنها بر اساس محکمی بنا شده بود و نسبت به سنت‌های اجتماعی خود وفادار بودند. ولی وقتی غیریهودیان مسیحی می‌شدند، با اجتماع بت‌پرست خود قطع رابطه می‌کردند و به همین دلیل برای ایجاد روح برادری و مسئولیت متقابل به تسالونیکیان دستور داده شد که با جدیت کار کنند و «نزد آنانی که خارج‌اند به طور شایسته» رفتار نمایند (۱تسالونیکیان ۱۱:۴و۱۲).
تعلیم دربارۀ مراجعت مسیح کاملاً تازگی نداشت زیرا پولس بعداً اشاره می‌نماید که در این مورد به آنها تعلیم داده است (۲تسالونیکیان ۵:۲). او از تعالیم مسیح در این مورد اطلاعاتی داشت زیرا می‌گوید: «این را به شما از کلام خدا می‌گویم» (۱تسالونیکیان ۱۵:۴) و مَثَل دزد در شب را به کار میبرد (۴:۵) که عیسی هم همان را به کار برد (متی ۴۳:۲۴، لوقا ۳۹:۱۲و۴۰). اولین قسمت بحث در مورد ربوده شدن زندگان و زنده شدن مردگان (۱تسالونیکیان ۱۳:۴-۱۸) ظاهراً برای این منظور ذکر شده است که تسالونیکیان دربارۀ مردگان ناراحت بودند. آنها ایمان داشتند که خداوند خواهد آمد ولی وضع کسانی که قبل از آمدن او می‌میرند چه خواهد بود؟ قسمت دوم (۱:۵-۱۱) مربوط است به زمان مراجعت مسیح. پولس جواب می‌دهد که موضوع مهم این است که انسان در روح بیدار باشد و تعیین وقت و محاسبۀ دقیق آن مهم نیست. اگر بیدار و فعال بوده و با اشتیاق در انتظار مراجعت خداوند باشند، از غضب آینده نجات خواهند یافت و لازم نیست ترس داشته باشند.
دوم تسالونیکیان
محتوا
رسالۀدوم تسالونیکیان برای این منظور نوشته شد که برداشتهای غلط در مورد اینکه «روز مسیح رسیده است» (۲تسالونیکیان ۲:۲) مرتفع گردد. احتمالاً چون پولس با حرارت زیادی در مورد مراجعت مسیح سخن گفته بود در این مورد سوءتفاهماتی پیش آمده بود که قسمتی از آن به رسالۀ اول تسالونیکیان مربوط می‌شد. ممکن است آنها از بعضی معلمین کاذب تعالیمی شنیده بودند زیرا پولس به آنها می‌فرماید: «شما از هوش خود به زودی متزلزل نشوید و مضطرب نگردید نه از روح و نه از کلام و نه از رساله‌ای که گویا از ما باشد» (۲تسالونیکیان ۲:۲). مفهوم این فرمایش این است که بعضی از تعالیمی را که به دروغ به او نسبت داده شده است رد می‌کند. به هر حال پولس رسول تصمیم گرفت برای آنها معیارهای قطعی تعیین نماید تا بتوانند نزدیک شدن «روز مسیح» را تشخیص دهند.
متأسفانه معیارهایی که برای پولس و تسالونیکیان روشن بود امروز برای ما به آسانی قابل درک نیست. اشارۀ مبهم به «مانع» (۶:۲و۷) به آسانی قابل تفسیر نیست. از قرار معلوم قبل از آمدن خداوند، سه واقعۀ مهم روی خواهد داد: ۱- افزایش سریع و ناگهانی ارتداد و بی‌دینی (۳:۲). ۲- از بین رفتن یک قدرت مانع شونده (۶:۲و۷). ۳- ظهور کامل و مجسم شدن شریر که از شیطان قدرت خواهد یافت و با خدا مخالفت خواهد کرد و خود را از هر چه خدا یا معبود خوانده می‌شود بلندتر خواهد ساخت (۴:۲و۹).
در هیچ‌جای دیگر از نوشته‌های پولس این جنبه از وقایع آخرالزمان مذکور نیست. معهذا این تعلیم قسمتی از موعظه‌ها و تعالیم معمولی پولس در کلیساها بود. مقصود اصلی این تعلیم این است که سِرّ بی‌دینی و سِرّ مسیح در جهان با هم پیشرفت خواهند کرد و بالاخره یک درگیری نهایی و غیرقابل اجتناب به وجود خواهد آمد که در آن مسیح به طور قطع پیروز خواهد شد. این پیروزی عبارت خواهد بود از مراجعت مسیح به زمین برای نابود ساختن ضد مسیح و دادن پاداش به مقدسین و ایمانداران خود.
نصایح مذکور در باب سوم تشریح همان دستور وی در اول تسالونیکیان است که می‌فرماید: «حریص باشید در اینکه آرام شوید و به کارهای خود مشغول شده و به دستهای خویش کسب نمایید» (۱تسالونیکیان ۱۱:۴). بعضی از اعضای تسالونیکی به قدری شیفتۀ این عقیده شده بودند که رجعت مسیح آنها را از شرارتها و کشمکش‌های این جهان آزاد خواهد کرد که از کارهای خود دست کشیده و در انتظار مراجعت نجات‌دهنده بودند. آنها برخلاف سایر اعضاء کلیسا بی‌نظم رفتار می‌کردند و در مورد معاش خود سربار دیگران بودند (۲تسالونیکیان ۶:۳-۱۱). پولس به آنها دستور اکید می‌دهد که مشغول کسب و کار خود باشند و معاش خود را تأمین نمایند.
فهرست مطالب
دوم تسالونیکیان: انتظار کلیسا
قسمت اول- سلام ۱:۱و۲
قسمت دوم- انتظار در موقع جفا ۳:۱-۱۲
شکرگزاری برای رشد ۳:۱و۴
بیان مقصود جفا ۵:۱
بیان نتیجۀ جفا ۶:۱-۱۰
دعا ۶:۱-۱۰
قسمت سوم- بیان وقایع ۱:۲-۱۷
دعوت به آرامش ۱:۲و۱
پیش‌گویی در مورد ارتداد ۳:۲-۷
ظهور ضد مسیح ۸:۲-۱۲
تشویق به پایداری در ایمان ۱۳:۲-۱۷
قسمت چهارم- نصیحت در مورد آمادگی ۱:۳-۱۵
برای دعا ۱:۳-۵
برای کار ۶:۳-۱۵
قسمت پنجم- دعای فیض و درود ۱۶:۳-۱۸
ارزیابی
رسالات اول و دوم تسالونیکیان از اولین رسالات پولس هستند. این رسالات ثابت می‌کنند که پیامی که پولس موعظه می‌کرد چیز تازه‌ای نبود بلکه از مدتها قبل مورد قبول کلیسا بود. اشاره‌ای که پولس به موعظه‌های خود در میان آنها می‌نماید (۲تسالونیکیان ۱۵:۲) و مطابقت این موعظه‌ها با محتوای رسالاتی که نوشته نشان می‌دهد که اصول اعتقادی وی کاملاً روشن بوده است و ذکر لغت «روایت» (۱۵:۲و۶:۳) دلیل دیگری است برای اثبات حقیقت فوق الذکر. از نظر پولس «روایت» شایعات مشکوکی نبود که از گذشتگان به نسل‌های بعدی رسیده باشد بلکه مجموعۀ دستوراتی که هر چند احتمالاً شفاهی بود ولی با دقّت کامل تنظیم و حفظ شده بود. او فعلی را که با «روایت» هم‌ریشه است برای انتقال یا سپردن حقایق زندگی مسیح که همان انجیل است به کار میبرد (۱قرنتیان ۳:۱۵) و لوقا نیز همان لغت را برای انتقال حقایق زندگی مسیح توسط شاهدان عینی به کار برده است (لوقا ۲:۱). این روایت یا قانون می‌بایستی شامل دستورات اخلاقی باشد زیرا چنین به نظر می‌رسد که قوانینی در مورد طرز رفتار بود که ایمانداران می‌بایستی از آن پیروی نمایند (۲تسالونیکیان ۶:۳).
به علاوه این روایت نه فقط اصیل و معتبر بود بلکه لازم‌الاجرا نیز بود. پولس در رسالۀ غلاطیان گفته بود که انجیلی که او موعظه می‌کرد از نظر صحّت و اعتبار منحصر به فرد بود و هیچ پیام دیگری نمی‌توانست جای آن را بگیرد. در ۲تسالونیکیان ۱۴:۳ می‌گوید:
«ولی اگر کسی سخن ما را در این رساله اطاعت نکند بر او نشان گذارید و با وی معاشرت مکنید تا شرمنده شود».
اگر این دستور او شخصی می‌بود حتماً متهم می‌شد که یک دیکتاتور خودخواه مذهبی است ولی اگر پیام خود را از خدا دریافت داشته و کلام او کلام خدا بود که توسط روح‌القدس از طریق او به مردم می‌رسید (۱تسالونیکیان ۱۳:۲)، در آن صورت حق داشت با اقتدار کامل سخن بگوید.
در واقع تمام اعتقادات مهم مسیحی در این دو رسالۀ کوچک وجود دارد. هر چند این دو رساله به عنوان مجموعۀ اعتقادات مسیحی و یا برای بیان عقاید علم الاهی مؤلف نوشته شده‌اند ولی شامل اصول کلی علم الاهی مسیحی می‌باشند.
پولس و دریافت کنندگان رسالۀ او به یک خدا (۱تسالونیکیان ۹:۱) و پدر (۲تسالونیکیان ۲:۱) ایمان داشتند که انسان را محبت نمود و آنها را برگزید که از نجات الاهی بهره‌مند شوند (۲تسالونیکیان ۱۶:۲ و ۱تسالونیکیان ۴:۱). او توسط فرزند خود، عیسای مسیح، ما را از غضب رهانیده (۱تسالونیکیان ۱۰:۱) و از طریق پیام انجیل این رهایی و نجات را اعلام نموده است (۱تسالونیکیان ۵:۱و ۹:۲و ۲تسالونیکیان ۱۴:۲). این پیام با قدرت روح‌القدس تأیید و محقق گردیده است (۱تسالونیکیان ۵:۱و۸:۴). این انجیل مربوط است به عیسای مسیح که توسط یهودیان کشته شد (۱تسالونیکیان ۱۵:۲).
او از مردگان برخاست (۱تسالونیکیان ۱۰:۱و۱۴:۴و۱۰:۵) و اکنون در آسمان است (۱تسالونیکیان ۱۰:۱) ولی باز خواهد آمد (۱تسالونیکیان ۱۹:۲و۱۵:۴و۲۳:۵ و ۲تسالونیکیان ۱:۲). او الوهیت دارد زیرا خداوند (۱تسالونیکیان ۶:۱) و پسر خدا (۱تسالونیکیان ۱۰:۱) و عیسای مسیح خداوند (۱تسالونیکیان ۱:۱و۳و۲۸:۵ و ۲تسالونیکیان ۱:۱) خوانده می‌شود. ایمانداران در مرحلۀ اول کلام خدا را می‌پذیرند (1تسالونیکیان ۶:۱) و در مرحلۀ دوم از بتها برمی‌گردند و خدا را خدمت می‌کنند و در انتظار رجعت مسیح هستند (۱تسالونیکیان ۹:۱و۱۰). رشد عادی آنها در قدوسیت و پاکی انجام می‌شود (۱تسالونیکیان ۳:۴و۷، ۲تسالونیکیان ۱۳:۲). آنها باید در زندگی شخصی خود پاک (۱تسالونیکیان ۴:۴-۶) و پرکار (۱تسالونیکیان ۱۱:۴و۱۲) و اهل دعا (۱تسالونیکیان ۱۷:۵) و شادمان (۱تسالونیکیان ۱۶:۵) باشند. دو رسالۀ تسالونیکیان، هم از حیث نظری و هم از حیث عملی، تمام حقایق اصلی مسیحیت را در خود جمع دارد.
برگرفته از کتاب معرفی عهدجدید (انتشارات حیات ابدی)
نوشتۀ مریل سی تنی
ترجمۀ ط. میکائیلیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
