معرفی عهدجدید: رسالات قرنتیان- دوم قرنتیان (فصل پانزدهم)

معرفی عهد جدید

رسالات قرنتیان

دوم قرنتیان

محتوا

دربارۀ محتوای رسالۀ دوم قرنتیان قبلاً تا حدی بحث شد. این رساله بیشتر دربارۀ امور شخصی بحث می‌کند در حالی که رسالۀ اول قرنتیان از تعالیم مسیحی و نظامات کلیسایی سخن می‌گوید. شخصیت پولس در رسالۀ دوم قرنتیان به خوبی نمایان است: احساسات، تمایلات، اموری که مورد علاقۀ او نیست، آرزوها و تعهدات او همگی در جلوی خواننده گسترده می‌شود. این رساله کمتر تعلیم دارد و بیشتر بیان‌کنندۀ احساسات شخصی است و به همین دلیل برعکس اول قرنتیان، تقسیم‌بندی آن خیلی دقیق نیست.

فهرست مطالب

دوم قرنتیان: رسالۀ خدمات پولس

قسمت اول- درود     ۱:۱و۲

قسمت دوم- تشریح رفتار شخصی   ۳:۱-۱۳:۲

قسمت سوم- دفاع از خدمات    ۱۴:۲-۴:۷
ماهیت خدمات    ۱۴:۲-۱۸:۳
صداقت در خدمات    ۱:۴-۶
پایداری در خدمات    ۷:۴-۱۵
آیندۀ خدمات     ۱۶:۱۲-۱۰:۵
تأیید خدمات       ۱۱:۵-۱۹
نمونه‌های خدمات    ۲۰:۵-۱۰:۶
انتظار خدمات     ۱۱:۶-۴:۷

قسمت چهارم- نکاتی در مورد تأثیر رساله    ۵:۷-۱۶

قسمت پنجم- فیض بخشش   ۱:۸-۱۵:۹

قسمت ششم- دفاع شخصی   ۱:۱۹-۱۳:۱۲

قسمت هفتم- آماده شدن برای بازدید    ۱۴:۱۲-۱۰:۱۳

قسمت هشتم- سلام‌های آخر    ۱۱:۱۳-۱۴

ارزیابی

دوم قرنتیان بیشتر از سایر رسالات پولس ما را با روحیات و رفتار او آشنا می‌سازد. این رساله نه فقط برای جواب دادن به انتقادات قرنتیان از پولس نوشته شده؛ بلکه دفاعیه‌ای است در مقابل تمام اتهاماتی که مخالفین پولس در همه جا بر او وارد می‌کردند. مباحثاتی که در غلاطیه آغاز شد گروهی نیرومند از یهودیان مسیحی مخالف را بسیج کرد که با استفاده از راه‌های مشروع و غیرمشروع کوشش می‌کردند پولس را بی‌اعتبار سازند. پولس نه فقط می‌بایستی با نیروهای شریر روحانی و با مفاسد بت‌پرستی مبارزه کند بلکه می‌بایستی با حسادت‌ها و شرارت‌های رهبران متعصب که خود را مسیحی می‌خواندند روبرو شود.

اتهاماتی که مخالفین پولس بر او وارد می‌کردند متعدد بود.‌ او را متهم می‌کردند که «به طریق جسم« رفتار می‌کند (۲:۱۰). آنها می‌گفتند که پولس ترسو است زیرا نامه‌های او بسیار شدید است ولی وقتی با آنها روبرو می‌شود مثل موش می‌ترسد (۱۰:۱۰). او به جای اینکه احترام خود را حفظ کند و با هدایای کلیساها زندگی نماید، خود را حقیر می‌سازد و کار می‌کند (۷:۱۱). آنها ادعا می‌کردند که پولس جزء دوازده رسول اصلی نیست و به همین دلیل برای تعلیم دادن صلاحیت ندارد (۵:۱۱و ۱۱:۱۲و۱۲) و فاقد اعتبارنامه است (۱:۳). آنها از رفتار شخصی پولس ایراد می‌گرفتند و می‌گفتند که او«جسمانی» (۲:۱۰) و «مغرور» (۸:۱۰و۱۵) و «حیله‌گر» (۱۶:۱۲) است و در مورد پولهایی که به او سپرده می‌شود امین نیست (۲۰:۸-۲۳).

متهم‌کنندگان پولس از قرار معلوم یهودی بودند (۲۲:۱۱) و «خدّام مسیح» خوانده می‌شدند (۲۳:۱۱) و توانسته بودند با استفادۀ ماهرانه از سفارشنامه‌های کلیساها (۱:۳) به کلیسایی که پولس تأسیس کرده بود وارد شوند. بی‌شک علت اصلی شقاق در کلیسای قرنتس همین اشخاص بودند‌. آنها مغرور و مستبد بودند (۱۹:۱۱و۲۰) ولی حاضر نبودند به خود زحمت بدهند و کلیساهای جدیدی تأسیس نمایند و یا برای مسیح زحمت بکشند (۲۳:۱۱ به بعد). به طور خلاصه آنها «برادران کذبه» بودند.

این تصویر از وضع کلیسا، که از لحن پولس به دست می‌آید، نشان می‌دهد که کلیسا در دوران رسولان دارای کشمکش‌ها و گناهانی بوده است. عجیب نیست که این کلیسا کامل نبود عجیب این است که کلیسا به حیات خود ادامه داد. فقط قدرت الاهی می‌توانست به یک گروه ضعیف و جسمانی مانند کلیسای قرنتس برای ادامۀ حیات نیرو ببخشد.

تعالیم مثبت این رساله آن را یکی از مفیدترین قسمت‌های عهد جدید گردانیده است. تصویری که از خدمات مسیحی رسم گردیده، حقایق مربوط به حیات پس از مرگ (باب پنجم) و تعالیم مربوط به هدیه دادن مسیحی (باب‌های ۸و۹) همه بسیار برجسته هستند.

آخرین مسافرت به قرنتس

ورود تیطس به مقدونیه با این پیام که طرز رفتار کلیسای قرنتس کاملاً تغییر یافته است (۲قرنتیان ۶:۷-۱۶)، باعث گردید که پولس بتواند بدون ترس به مسافرت خود ادامه دهد‌. لوقا فقط می‌گوید که پولس سه ماه را در اخائیه ماند ولی جزئیات را ذکر نمی‌کند.‌ در بهار ۵۶ میلادی تصمیم گرفت با هدایای جمع‌آوری شده به اورشلیم مراجعت نماید ولی شنید که دشمنان یهودی وی در صدد قتل او بودند (اعمال ۳:۲۰)‌. چون می‌دانست که می‌توانند در کشتی به آسانی به او صدمه بزنند، همراهان خود را به ترواس فرستاد و خودش همراه لوقا از راه خشکی به فیلیپی رفت و سپس بعد از ایام فطیر که فوراً بعد از عید فصح است با کشتی به ترواس رفت‌.

با توجه به اینکه در این موقع لوقا فعل اول شخص جمع به کار می‌برد (۵:۲۰و۶) معلوم می‌شود که وی در مسافرت اخائیه همراه پولس بوده است. رابرتسن بر اساس روایتی قدیمی، عقیده دارد که لوقا همان شخصی است که دربارۀ او گفته شده است: «آن برادری…که مدح او در انجیل در تمامی کلیساها است و…کلیساها نیز او را اختیار کردند تا در این نعمتی که خدمت آن را.‌‌..برای شما می‌کنیم همسفر ما بشود» (۲قرنتیان ۱۸:۸و۱۹). هیچ نامی ذکر نشده و این شخص ممکن است یکی از همراهان پولس باشد که در اعمال ۴:۲۰ ذکر شده‌اند. از جهتی دیگر؛ حرف تعریف معین (در زبان یونانی) وقتی با عباراتی به کار رود که به اعضای یک خانواده اشاره داشته باشد، می‌تواند به عنوان ضمیر ملکی ترجمه شود. اگر تیطس و لوقا برادر بوده باشند، ارتباط اولیۀ هر دوی آنها با (کلیسای) انطاکیه و سکوت کتاب اعمال در مورد آنها روشن‌تر خواهد شد. به‌هرحال در این موقع لوقا معاون فعال پولس در مسافرت اخائیه بود و در آینده نیز که سال‌های زندانی شدن پولس بود لوقا نزدیک‌ترین همکار او گردید.

برنامۀ مسافرت بعدی

مقصود پولس این بود که به اورشلیم برود و بعد از آن یک مسافرت طولانی آغاز کند. او در فکر مهم‌ترین شهر جهان بود و می‌خواست انجیل را در آنجا هم موعظه کند. او خودش از اتباع امپراتوری روم بود و به آنجا علاقه داشت. اگر می‌توانست انجیل را به روم برساند از آنجا انجیل به همه جا می‌رسید زیرا تمام راه‌ها به روم منتهی می‌شد.

او تدابیر الاهی برنامۀ بشارتی خود را به خوبی تنظیم کرده بود. لوقا می‌گوید: «بعد از تمام شدن این مقدمات (یعنی خدمات پولس در افسس) پولس در روح عزیمت کرد که از مکادونیه و اخائیه گذشته به اورشلیم برود و گفت بعد از رفتنم به آنجا، روم را نیز باید دید» (اعمال ۲۱:۱۹).

برگرفته از کتاب معرفی عهدجدید (انتشارات حیات ابدی)
نوشتۀ مریل سی تنی
ترجمۀ ط. میکائیلیان