مطالبی مهم در بارۀ سموئیل و حیطۀ خدمتی او

مطالبی مهم در بارۀ سموئیل و حیطۀ خدمتی او

سموئیل حلقۀ اتصال دوران «داوران» و «سلطنت» بود.   تاریخ: در حدود 1100-1050 ق.م.

رامه در 10 کیلومترى شمال اورشلیم محل تولد، محل اقامت و داورى، ومحل دفن سموئیل بود. (1: 19؛ 7: 17؛ 25: 1).

بیت ئیل در حدود ٨ کیلومترى شمال رامه، مرکز خدمت سموئیل در شمال بود. این جا یکى از چهار نقطۀ مرتفع آن سرزمین بود و سه نقطۀ دیگرعبارت بودند ازکوه عیبال، حبرون و مصفه. منظرۀ سرزمین از بیت ئیل فوق العاده است. درهمین نقطه، 800 سال پیش از آن، یعقوب نردبان آسمانی را مشاهده کرده بود.

مصفه، در 5 کیلومتری غرب رامه، برکوه نِبى،مرکز خدمت سموئیل درغرب کشور بود. در این جا بود که سموئیل سنگ «اَبَن عِزِر» را بر پا نمود (٧ : ١٢ ). بر دامنۀ شمالى آن جبعون واقع بود، یعنى جایی که یوشع«خورشید را متوقف کرده بود».

جبعه (که نام امروزى آن «تل اَلفول» است) در میان راه بین رامه و اورشلیم، محل سکونت شائول بود.

بیت لحم، محل تولد داود و بعدها محل تولد عیسى، در ١٨ کیلومترى جنوب رامه قرار داشت.

شیلوه  در حدود 20 کیلومترى شمال رامه، از زمان یوشع تا سموئیل، محل خیمه بود، جایى که سموئیل به هنگام کودکى در آن خدمت کرد.

قریۀ یعاریم، جایی که صندوقچۀ عهد پس از بازگردانده شدن از دست فلسطینیان درآن نگهدارى مى شد و در حدود ١٢ کیلومترى جنوب غربی رامه بود.

والدین سموئیل از  سبط لاویان بودند (اول تواریخ ۶ : 33-38). درود بر مادرش حنا. او مادر نمونه اى بود و پسرش یکى از برجسته ترین و پاک ترین شخصیت های تاریخ شد.

– یوشع خیمه را در شیلوه بر پا داشت (یوشع 1: 3).

– هر ساله بنى اسرائیل براى گذراندن قربانى ها به شیلوه مى رفتند (1سموئیل 1: 3).

– داودصندوقچۀ عهد را در حدود سال 1000 ق.م. به اورشلیم آورد (2 سموئیل6: 15).

– ارمیا (٧ :١٢ – ١٥ ). در حدود سال 600 ق.م. به گونه اى از شیلوه سخن می گوید که گویی تخریب شده است.

آن چه از این متون مى فهمیم  این است که شیلوه، اززمان یوشع تا داود، شهر مهمى بوده است و پس از آن در حدود 600 ق.م. تخریب و متروک و به کلى نابود شده است.

هیئتى دانمارکى (٣١- ١٩٢٢) در ویرانه هاى شیلوه، تک سفال هاى شکسته ای متعلق به سال هاى 1200-1050 ق.م. یافت که شاهدى بودند از وجود فرهنگ اسرائیلى در آن ناحیه، بى آن که اثرى از سکونت پیش از آن یا پس از آن تا حدود 300 ق.م. در آن ها به چشم بخورد. آلبرایت تاریخ تخریب شیلوه را حدود 1050 ق.م. تخمین مى زند. به این ترتیب، حفارى ها دقیقاً با گزارش کتاب مقدس مطابقت مى کنند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222