مشیّت خدا

مشیّت خدا

پیدایش ۴۵:۵ «و حال رنجیده مشوید. و متغیر نگردید که مرا بدین جا فروختید زیرا خدا مرا پیش روی شما فرستاد تا نفوس را زنده نگاه دارد.»

بعد از این که خداوند، خدا آسمان ها و زمین را آفرید (پیرایش ۱: ۱)، آفرینش خویش را به حال خود رها نکرد. او به مداخله در زندگی افراد و به مراقبت از آفرینش خویش ادامه داد. خدا مانند یک استاد ساعت ساز یا مهندس مکانیک نیست. او جهان را مانند یک ساعت طراحی نکرد که پس از ساختن، آن را کوک کرده به حال خود رها کند تا شروع به کار کرده و پس از مدتی به آهستگی و سپس از کار بیفتد. بالعکس او پدری مهربان است که از تمامی آفرینش مراقبت و محافظت می کند. مراقبت دائمی خدا از آفرینش و از قومش، مشیت او نامیده شده است‌. برخی از مهم ترین چیزهایی که این واژه به آن ها اشاره می کند، عبارتند از: فراهم سازی، نظارت و مداخلۀ فردی خدا. اما یکی از مهم ترین و دلگرم کننده ترین بخش از مراقبت خدایی، مداخله در سرنوشت انسان با تغییر دادن و تأثیر گذاشتن بر روند حوادث است.

مشیت خدا چیست؟ مشیت خدا دارای سه ویژگی است. (۱) محافظت: خدا با قدرت خود، دنیایی را که آفریده است حفظ می کند و نگه می دارد. داود صریحاً اقرار می کند: «عدالت تو مثل کوه های خداست و احکام تو لجۀ عظیم. ای خداوند انسان و بهایم را نجات می دهی» (مزامیر ۳۶: ۶). کتاب مقدس می گوید که قدرت محافظت کنندۀ خدا از طریق پسرش، عیسی مسیح به انجام می رسد که «او قبل از همه است و در وی همه چیز قیام دارد» (کولسیان ۱: ۱۷). قدرت مسیح، حتی کوچک ترین اجزاء حیات را حفظ می کند.

(2) فراهم سازی‌. خدا نه تنها دنیایی را که آفریده است حفظ می کند، بلکه نیازهای انسان و تمام موجودات روی زمین را تأمین می کند، زمانی که خدا دنیا را آفرید، فصل ها را پدید آورد (پیدایش ۱: ۱۴) و به انسان ها و حیوانات خوراک داد (پیدایش ۱: ۲۹-۳۰). بعد از نابود شدن زمین با طوفان، خدا وعدۀ تدارک نیازهای تمامی موجودات را با این سخنان تکرار کرد: «مادامی که جهان باقی است، زرع و حصاد، سرما و گرما، زمستان و تابستان، روز و شب متوقف نخواهد شد» (پیدایش ۸: ۲۲). تعدادی از مزامیر به نیکویی خدا در تدارک نیازهای مخلوقاتش گواهی می دهند (برای مثال، مزامیر ۱۰۴: ۱۴۵) و عیسی مسیح به صراحت اعلام کرد که خدا حتی نیازهای پرندگان و گل های صحرا را بر آورده می سازد (متی ۶: ۲۶-۳۰؛ ۱۰: ۲۹). تمهیدات او برای بشر نه تنها نیازهای جسمانی، در عین حال نیازهای روحی بشر را نیز شامل می شود. (م.ک با یوحنا ۳: ۱۶-۱۷) کتاب مقدس اعلام می کند که خدا محبت و علاقۀ ویژه ای را به قومش یعنی آنانی که از او پیروی می کنند، نشان می دهد. خدا برای هر کدام از ایشان ارزش قائل است (برای مثال مزامیر ۹۱). پولس رسول به ایمانداران فیلیپی می نویسد، «اما خدای من همه احتیاجات شما را بر حسب دولت خود در جلال در مسیح عیسی رفع خواهد نمود» (فیلیپیان ۴: ۱۹). یوحنا یکی از شاگردان عیسی می گوید که خدا دوست دارد تا قومش «از نظر جسمی و روحی» در سلامتی و تندرستی باشند و در کارهایشان موفق باشند ( سوم یوحنا ۱: ۲).

(3) حاکمیت. خدا علاوه بر محافظت و تأمین نیازهای مخلوقاتش، بر جهان حکومت می کند. از آن جا که خدا حاکم مطلق است (و تمامی کنترل و قدرت را دارد) حوادث تاریخی زمانی اتفاقی می افتد که او اجازه بدهد. خدا، گاهی اوقات برای تحقق اهدافش و آشکار کردن خویش به مردم، مستقیماً مداخله می کند (ر.ک به مقالۀ اراده خدا). اما خدا تا پایان تاریخ و تا تحقق نقشۀ خویش، قدرت متعال و حاکمیت خویش در این جهان را محدود کرده است. کتاب مقدس اعلام می کند که شیطان «حاکم این جهان» است (دوم قرنتیان ۴: ۴) و در این دنیای گناهکار، از قدرت و سلطۀ قابل ملاحظه ای برخوردار است (اول یوحنا ۵: ۱۹؛ م.ک با لوقا ۱۳: ۱۶؛ غلاطیان ۱: ۴؛ افسسیان ۶: ۱۲؛ عبرانیان ۲: ۱۴). به عبارت دیگر، در حال حاضر، دنیا علیه خدا عصیان ورزیده و در نتیجۀ آن، برده و اسیر شیطان شده است (رومیان ۶: ۱۶). اما باید به یاد داشته باشید که این محدودیتی که خدا برای خویش ایجاد کرده است، موقتی است. او از پیش، زمانی را مقرر کرده است که در آن، شیطان و تمامی نیروهای شریر نابود خواهند شد (مکاشفه ۱۹-20).