مسیحیت چیست؟ 14- تعالیم اخلاقی مسیحیت چیست؟

مسیحیت چیست؟

14- تعالیم اخلاقی مسیحیت چیست؟

در عهد عتیق قوانین فراوانی یافت می شود که خدا به قوم خود اسرائیل عطا فرمود. در «ده فرمان» که در کتاب خروج فصل 20 یافت می شود، خدا به ما دستور فرمود که والدین خود را محترم داریم و قتل و زنا و دزدی و دروغ و طمع نسبت به مال دیگران را منع فرمود. به علاوه دستورات و قوانین اخلاقی فراوان دیگری نیز عطا فرمود که یکی از آنها این بود: «همسایۀ خود را مثل خویشتن محبت نما». (لاویان 19: 18) عیسی هیچ یک از قوانین الهی را تغییر نداد بلکه به وسیلۀ تشریح مقصود اصلی این قوانین، آنها را تکمیل نمود.

مثلاً عیسی فرمود که اگر کسی به زنی غیر از زن خود به نظر شهوت بنگرد، مرتکب گناه زنا شده است. قوانین عهد عتیق شخص را جهت عمل زنا محکوم می کرد ولی عیسی افکار شهوانی را که از قلب سرچشمه می گیرد و پایۀ اعمال شرارت آمیز می شود، محکوم می نماید. او دستور فرمود تا در گفتار راستگو باشیم و هر نوع قسم خوردن را منع فرمود زیرا معتقد بود که می باید هر کلمه از گفتار انسان حقیقت محض باشد در این صورت احتیاجی به قسم نیست. او به پیروان خود فرمود که نه تنها می باید یکدیگر را محبت نمایند بلکه دشمنان خود را هم محبت کنند و برای جفا کنندگان خود دعای خیر نمایند. او مستی و هر گونه عمل غیر اخلاقی را منع فرمود. او فرمود که فرزندان خدا می باید کامل باشند به همان طریقی که پدر آسمانی ایشان کامل می باشد. هیچ هدفی عالی تر از این نمی توان یافت. (متی 5: 17-47)

عیسی هم چنین برای زندگی دستوری فرمود که در تمام سرزمینها و در تمام دوره ها قابل اجرا می باشد و آن این است: «آنچه خواهید که مردم به شما کنند شما نیز بدیشان هم چنان کنید زیرا این است تورات و صحف انبیا». (متی 7: 12) این تعلیم گرانبها «قانون طلایی» نامیده شده است. این تعلیم کامل و اصولی نه فقط اعمال خلاف را نسبت به دیگران منع می نماید بلکه ما را تشویق می کند تا تمام خوبیهایی را که مایلیم دیگران نسبت به ما انجام دهند برای آنها انجام دهیم. بسیار قابل توجه است که انجیل دستورات مفصلی در مورد غذا و لباس و سایر مسائلی که در طی قرون قابل تغییر و تحول است ندارد بلکه شامل اصولی است که در هر وضعی قابل اجرا و به همین دلیل دائمی می باشد.

تمام تعلیمات عیسی را می توان در کلمه «محبت» خلاصه کرد. محبت عیسی مسیح، محبت کاملی بود و او به شاگردان خود دستور داد که یکدیگر را محبت نمایند به همان طریقی که خود آنها را محبت نمود. (یوحنا 15: 12) ما مسیحیان به خوبی می دانیم که این محبت مسیحیایی را در خود نداریم ولی هنگامی که به یاد می آوریم چگونه مسیح به ما محبت نمود و برای ما جان داد، از او سر مشق می گیریم که دیگران را محبت کنیم. (1یوحنا 4: 19) روح مسیح، روح محبت است و هنگامی که مسیح روح خود را در ما قرار می هد در آن موقع می توانیم تمام مردم،؛ حتی دشمنان خود را، مانند مسیح محبت کنیم. (رومیان 5: 5 و 12: 17-21) این محبت نباید فقط در قلوب ما بماند بلکه باید آن را عملاً نشان دهیم. یوحنای رسول می گوید که اگر کسی قادر باشد برادر فقیر خود را کمک نماید، ولی از انجام این کار غفلت ورزد، محبت خدا در وی نیست.

ذیلاً قسمتی از عالی ترین تعریفی که در مورد محبت نوشته شده و به قلم پولس رسول می باشد نقل می گردد:

»اگر نبوت داشته باشم و جمیع اسرار و همۀ علم را بدانم و ایمان کامل داشته باشم به حدی که کوهها را نقل نمایم و محبت نداشته باشم هیچ سود نمی برم. محبت حلیم و مهربان است، محبت حسد نمی برد، محبت کبر و غرور ندارد، اطوار ناپسندیده ندارد، نفع خود را طالب نمی شود، خشم نمی گیرد و سوء ظن ندارد، از ناراستی خوشوقت نمی گردد ولی با راستی شادی می کند و در همه چیز صبر می کند و همه را باور می نماید، در همه حال امیدوار می باشد و همه چیز را متحمل می گردد. محبت هرگز ساقط نمی شود…والحال این سه چیز باقی است یعنی ایمان و امید و محبت اما بزرگتر از اینها محبت است» (1قرنتیان فصل 13)

محبت مسیح نسبت به مردم نه فقط به وسیلۀ گفتار بلکه به وسیلۀ شفای بیماران و غذا دادن گرسنگان و بخشیدن جان بر روی صلیب برای نجات گناهکاران ابراز شد. همین محبت مسیح است که پیروان او را علاقه مند می سازد بیمارستانهایی جهت شفای مریضان و یتیم خانه هایی برای یتیمان و مدارسی جهت کودکان و موسسات دیگری برای خدمت به مردم تمام نژادها و مذاهب جهان تأسیس نمایند. عیسی مایل بود که محبت نشانه مختص شاگردانش باشد. (یوحنا 13: 35) ما مسیحیان باید با کمال شرمساری اعتراف نماییم که محبت ما در اکثر مواقع بسیار ناقص بوده است، لیکن جمیع مسیحیان واقعی مایلند مانند استادشان به دیگران محبت نمایند.

نوشتۀ دکتر ویلیام م. میلر

ترجمۀ کمال مشیری با همکاری کشیشِ شهید ط. میکائیلیان

انتشارات حیات ابدی