مسائل تعبیری در درک کتاب مکاشفه یوحنای رسول

مشکلات تعبیری کتاب مکاشفه شبیه مشکلات کتب انبیا است. در تعبیر کتاب مکاشفه نیز مانند سایر کتب ابتدا باید فهمید که این نوشته برای دریافت کنندگان اولیه آن چه معنایی داشته. اما کتاب مکاشفه و انبیا بر خلاف سایر کتب صحبت از موضوعاتی می کند که هنوز روی نداده است.

البته همان طور که نبوت های ارمیا درباره اسارت و بازگشت مجدد قوم اسرائیلی عملی گردید. امپراطوری روم نیز به همان صورتی که یوحنا نبوت کرد بوسیله اقوام وحشی که به آن امپراطوری حمله کردند، مورد داوری قرارگرفت. بنابراین می توانیم مطمئن باشیم که خدا در داوری خود عادل است و علاوه بر این می توانیم کلام خدا را بشنویم که راه شاگردی راه صلیب است و خدا وعده نداده که ما را از رنج و زحمت و مرگ حتماً می رهاند، بلکه از طریق آن به ما پیروزی خواهد بخشید. بنابراین کتاب مکاشفه، کلام تسلی و تشویق برای مسیحیانی است که به دلیل ایمانشان در جفا و سختی هستند. پیام مکاشفه، پیامی برای همه کلیساها و در تمام اعصار است.

اما مشکل ما در تفسیر کتاب مکاشفه این کلمات هشدار دهنده یا تسلی بخش نیست بلکه جنبه دیگر نبوت است که وقایع زمان یوحنا را با موضوعات زمانهای آخر در هم می تند. سقوط امپراطوری روم در باب 18 ظاهراً شروع این پیچیدگی وقایع است. اما با این پیچیدگی چه باید کرد؟ علاوه بر پیشنهادات تفسیری که قبلاً بیان گردید به نکات زیر نیز توجه کنید.

• تصاویری را که مربوط به آینده هستند به همان صورتی که بیان شده اند بپذیریم. این تصاویر حقایقی را بیان می کنند. اما نباید آنها را با خود واقعیت اشتباه گرفت و یا انتظار داشته باشیم که تمام جزئیات به همان صورت انجام بگیرند. بنابراین زمانی که چهار شیپور اول داوری خدا را بر امتها اعلام می کنند، نباید آن را بصورت لغوی تفسیر کنیم و انتظار داشته باشیم که به همان صورت عملی گردد.
• در تصاویری که هدف اولیه بیان قطعی بودن داوری خدا است نباید کلماتی مانند “زود” را به معنای “مدت زمان کوتاه” ترجمه کرد. بنابراین زمانی که شیطان در اثر مرگ و قیام مسیح شکست خورد و به “زمین سقوط کرد” می دانست که مدت زمان او”کوتاه” است اما این”کوتاه” بودن به معنی “خیلی زود” نمی باشد بلکه به این معنا که فرصت او”محدود” است.
• در نبوتهایی که که دراری معنی ثانوی (مربوط به دوره آخر زمان) می باشند و با معنای اولیه آن ( مربوط به همان دوره بیان نبوت) بسیار در یکدیگر تنیده شده اند، نباید آنها را به آن دوره نسبت داد. باید بعد آخرت شناسانه داوری و نجات را به عنوان بعدی که هنوز زمان آن نرسیده در نظر داشت. از طرف دیگر ما اصول معینی برای اینکه دقیقاً وقایع آینده را از آنها استنتاج کنیم، در دست نداریم. در نتیجه نباید در جستجو این باشیم که به هر صورتی وقایع عصر معاصر خود را با نبوتهای مکاشفه انطباق دهیم.
• اگر چه به نظر می رسد بسیاری از نبوتها و وقایع از معنای دوم برخوردار می باشند که در آینده باید به وقوع بپیوندد. اما ما کلیدی برای فهمیدن آن در اختیار نداریم. در خود عهد جدید موارد مبهم زیادی وجود دارد. برای مثال ضد مسیح(دجال) یکی از این موارد است. در مطالب پولس، دجال شخص معین و مشخصی است (2تسالونیکیان 2: 3-4). در مکاشفه بابهای 13 و14 بصورت امپراطوری روم بیان گردیده است. هر دوی این موارد از جنبه معاد شناختی برخوردار می باشند. اما در رساله اول یوحنا این لقب برای ناستیکها که دشمن کلیسا بودند، بکار رفته است. حال سوال اینجا است که چگونه می توانم این مورد را با وقایع آینده خود مربوط گردانیم؟

از نظر تاریخی، کلیسا فرمانروایان بسیاری را دیده است که می توان آنها را دجال توصیف کرد و در آینده نیز این دجال ها خواهند آمد(1یوحنا 2: 18). اما در مورد وقایع آخر زمان چطور؟ آیا مکاشفه بابهای 13 و14 می گوید در آخر زمان یک “دجال” مشخصی ظهور خواهد کرد؟

• تصاویری که صرفاً جنبه معاد شناختی دارند، باید به همان صورت پذیرفته شوند. بنابراین تصاویر 11: 15-19 و 19:1؛ 22: 21 را باید کاملاً مربوط به زمان آخر دانست و مطمئن باشیم که کلام خدا انجام خواهد گرفت.

اگر چه ابتدای کتاب مقدس صحبت از خدا و آفرینش می نماید اما انتها و نتیجه آن صحبت از خدا و نقطه کمال و به اوج رسیدن همه چیز می نماید. بنابراین، اگر رای ما چگونگی انجام پذیرفتن بعضی از جرئیات مبهم و پوشیده شده است جای هیچ نگرانی وجود ندارد، چرا که خدا در همه امور در زمان لازم و به روش خاص خود عمل می کند. بنابراین ما نیز همراه یوحنا، روح و عروس می گوئیم:”آمین، بیا ای خداوند عیسی”.

برگرفته از کتاب دائره المعارف کتاب مقدس