مسئلۀ برگزیدگی و از پیش تعیین شدگی

مسئلۀ برگزیدگی و از پیش تعیین شدگی

افسسیان 1: 4-5 «چنان که ما را پیش از بنیاد عالم در او برگزید تا در حضور او در محبت مقدس و بی عیب باشیم. که ما را از قبل تعیین نمود تا او را پسر خوانده شویم به وساطت عیسی مسیح بر حسب خشنودی ارادۀ خود».

پرسش. موضوع از پیش برگزیدگی بیشتر این سؤال را پیش می آورد که آیا خدا از پیش تعیین کرده است چه کسانی نجات خواهند یافت و در ابدیت با او به سر خواهند برد و چه کسانی محکوم شده و تا به ابد از حضور او رانده شوند؟ یعنی خدا از قبل تصمیم گرفته است چه کسانی به آسمان و چه کسانی به جهنم بروند. کتاب مقدس به روشنی گفته است که خدا دانای مطلق است (یعنی، خدا همه چیز را می داند، مزامیر 44: 21؛ 139: 1-6؛ 147: 5)، و در زندگی مردم و دنیایی که آفریده است، مداخله و کار می کند (اعمال 17: 26-28). با این حال در کتاب مقدس به همان اندازه روشن است که مردم در پیروی از خدا حق انتخاب دارند و می توانند آن را بپذیرند یا رد کنند (تثنیه 30: 19؛ یوشع 24: 15؛ یوحنا 1: 12؛ 6: 37؛ 13: 20)؛ و این انتخاب است که تعیین می کند آیا آن ها تا به ابد با خدا خواهند بود یا نه (یوحنا 3: 36؛ 5: 40؛ مکاشفه 16: 9). واقعیت این است که خدا از هر احتمالی آگاه است و پیامد هر موقعیتی را از پیش می داند (م.ک. با اشعیا 42: 9؛ اعمال 2: 23؛ اول پطرس 1: 2) ولی این بدان معنا نیست که خدا مسئول هر پیامدی است که رخ می دهد (ر.ک. به مقالۀ صفات خدا). این حقیقت که خدا از تمامی رویدادهای گذشته و آینده خبر دارد همچنین به این معنا نیست که خدا باعث و بانی همۀ این رویدادهایی است که از پیش می داند رخ خواهند داد. خدا ما را با اردۀ آزاد آفرید تا برای زندگی خود تصمیم بگیریم (پیدایش 2: 16). یعنی مردم مسئول انتخاب ها و پیامد کردارشان هستند (متی 12:36؛ رومیان 14: 12؛ عبرانیان 4: 13).

برگزیدگی:

یکی از آموزه های اساسی پولس بر این پایه است که خدا افرادی را که به مسیح ایمان می آورند، برگزیده است (ر.ک. به رومیان 8: 29-33؛ 9: 6-26؛ 11: 5، 7 و 28؛ کولسیان 3: 12؛ اول تسالونیکیان 1: 4؛ دوم تسالونیکیان 2: 13؛ تیتوس 1: 1). برگزیدگی (یونانی اکلِگو) به انتخاب خدا اشاره دارد که مردمی را فرا می خواند تا براساس انتخاب خود آمرزش خدا را بپذیرند و زندگی شان را به عیسی مسیح بسپارند. هر انسانی با پذیرش قربانی مسیح و قدرت پاک کنندۀ آن، خود بر می گزیند که از نظر روحانی پاک بماند و به اهداف روحانی ویژۀ او اختصاص یابد (م.ک. با دوم تسالونیکیان 2: 13). پولس این گزینش را تجلی محبت خدا می بیند در این که او مشتاقانه همۀ آن کسانی را که پسر او عیسی مسیح را به خواست خود می پذیرند، به عنوان قوم خاص خود می پذیرد (یوحنا 1: 12). به بیان ساده تر چنین می توان گفت که خدا کسانی را بر می گزیند که تصمیم می گیرند رهبری و اقتدار مسیح را در زندگی شان بپذیرند. تعلیم برگزیدگی واقعیت های ذیل را در بر می گیرد:

(1) مسیح اساس و مرکز برگزیدگی است- خدا تنها کسانی را بر می گزیند که از طریق پذیرش قربانی و آمرزشی که مسیح برای گناهانشان مهیا نموده است با او پیوند خورده و یکی شده اند «ما را…در او برگزید» (افسسیان 1: 4؛ 1: 1). خدا اول از همه عیسی را «برگزید»-«برگزیدۀ او». خدا دربارۀ عیسی چنین می گوید: «بندۀ من که او را برگزیدم» (متی 12: 18؛ م.ک. با اشعیا 42: 1 و 6؛ اول پطرس 2: 4). به همین دلیل عیسی بنیاد برگزیدگی ما به عنوان بخشی از قوم برگزیدۀ خدا است. که فقط در صورتی می توانیم اعضای برگزیدۀ خدا شویم که با مسیح-در رابطۀ شخصی با او-متحد شده باشیم (افسسیان 1: 4، 6-7، 9-10 و 12-13). هیچ کسی نمی تواند جزء برگزیدگان خدا شود مگر این که تصمیم بگیرد مسیح را بپذیرد و زندگی اش را در ایمان، به او بسپارد.

(2) برگزیدگی «در وی به سبب خون او» است (افسسیان 1: 7). قرار گرفتن ما در میان برگزیدگان خدا فقط به این دلیل میسر است که عیسی مسیح، خود را فدا ساخته است. خدا حتی پیش از آفرینش می دانست که مردم روزی او را انکار خواهند کرد و به راه خود خواهند رفت (افسسیان 1: 4) به همین خاطر راهی مهیا ساخت تا بتواند رابطۀ انسان را با خود به جایگاه اولش بازگرداند؛ این طریق با مرگ مسیح بر صلیب مهیا شد. برگزیدگی ما در مرگ فداکارانۀ مسیح ریشه دارد، چرا که آن تنها راه پرداخت بهای کامل جریمۀ گناه و عصیان ما علیه خدا بود (اعمال 20: 28؛ رومیان 3: 24-26). ما به خاطر قربانی مسیح می توانیم با خدا دوباره متحد شویم و یکی از برگزیدگان او یعنی قوم برگزیدۀ او باشیم.

(3) برگزیدگی در مسیح، واژه ای فراگیر است که در کل به برگزیدن تمامی قوم وی اشاره دارد (افسسیان 1: 4-5 و 7 و 9). برگزیدگان «بدن مسیح» (4: 12)، «کلیسای من» (متی 16: 18)، «ملک خاص خدا» (1پطرس 2: 9) و «عروس» مسیح (مکاشفه 19: 7) نام دارند. بدین ترتیب برگزیدگی، تمامی اجتماع قوم خدا را در بر می گیرد. این اجتماع فقط از کسانی تشکیل می شود که هویتشان با ایمان به مسیح در مشارکت با بدن مسیح یعنی کلیسای حقیقی، پیوند خورده است (افسسیان 1: 22-23؛ ر.ک. به کتاب برگزیده در پسر، نوشتۀ رابرت شَنک، (انتشارات بثانی هاوس، منیاپولیس)، این حقیقت در زمان عهد عتیق نیز راجع به اسرائیلیان صدق می کرد. فقط کسانی که به خدا وفادار می ماندند، برکت و وعده های قوم خاص خدا را دریافت می کردند (ر.ک. به تثنیه 29: 18-21؛ دوم پادشاهان 21: 14؛ به مقالۀ عهد خدا با قوم اسرائیل).

(4) برگزیدگی قوم خدا یا بدن مسیح (یعنی، کلیسا)- در کل، همواره امری قطعی است. خدا  همواره قومی خواهد داشت که دارای نجات روحانی بوده (یعنی، در رابطه ای درست با او ساکنند) و مقدس هستند (یعنی، از نظر روحانی پاک و به دور از پلیدی بوده و به انجام اهداف خاص خدا اختصاص یافته اند). ولی قطعیت برگزیدگی افراد برای عضویت در بدن مسیح، همچنان امری مشروط است. این عضویت بسته به این است که شخص به عیسی مسیح ایمان داشته، همواره به او متعهد باشد و او را خداوند و بالاترین قدرت در زندگی خود بداند. پولس این مطلب را چنین شرح می دهد:

(الف) هدف جاودانۀ خدا برای کلیسا این است که «در حضور او در محبت مقدس و بی عیب باشیم». (افسسیان 1: 4). این مطلب به دو نکته بستگی دارد: آمرزش گناهان (1: 7) و پاکی کلیسا به عنوان عروس مسیح (م.ک. با مکاشفه 19: 7). برگزیدگان خدا توسط روح القدس به سوی تقدیس و قدوسیت (یعنی رشد روحانی، پیشرفت، پاکی و تعهد به اهداف خدا؛ ر.ک. به رومیان 8: 14؛ غلاطیان 5: 16-25؛ ر.ک. به مقالۀ تقدیس) هدایت می شوند. پولس بارها دربارۀ بالاترین هدف خدا تأکید کرده است (ر.ک. به افسیان 2: 10؛ 3 14-19؛ 4: 1-3 و 13-24؛ 5: 1-18).

(ب) تحقق این هدف در کلیسای جامع، امری قطعی است: «تا کلیسای مجید را به نزد خود حاضر سازد… تا مقدس و بی عیب باشد» (افسسیان 5: 27).

(ج) تحقق این هدف، برای افراد در کلیسا مشروط است. مسیح ما را «در حضورش در محبت مقدس و بی عیب» حاضر خواهد کرد (افسسیان 1: 4) البته فقط در صورتی که در ایمان بمانیم. پولس این موضوع را به روشنی بیان می کند: «شما را در حضور خود مقدس و بی عیب و بی ملامت حاضر سازد، به شرطی که در ایمان بنیاد نهاده و قائم بمانید و جنبش نخورید از امید انجیل که در آن تعلیم یافته اید» (کولسیان 1: 22-23).

(5) هدیۀ برگزیدگی برای نجات روحانی با ایمان به مسیح به تمامی مردمان پیشکش شده است (یوحنا 3: 16-17؛ اول تیموتائوس 2: 4-6؛ تیتوس 2: 11؛ عبرانیان 2: 9). ولی این امر فقط زمانی امکان پذیر است که افراد، به طور آگاهانه به گناهانشان اعتراف و از آن توبه کنند، آمرزش مسیح را بپذیرند، زندگی شان را به او بسپارند و بر اساس ایمان با خدا رابطه برقرار کنند (افسسیان 2: 8؛ 3: 17؛ م.ک. با اعمال 20: 21؛ رومیان 1: 16؛ 4: 16). ایماندار در این مرحله از ایمانش می باشد که توسط روح القدس به عضویت بدن مسیح (کلیسا) در می آید (اول قرنتیان 12: 13). در نتیجه یکی از برگزیدگان و جزئی از قوم برگزیدۀ خدا می گردد. بنابراین هم خدا و هم انسان ها در برگزیدگی روحانی، تصمیم گیرنده هستند (ر.ک. به رومیان 8: 29؛ دوم پطرس 1: 1-11).

از پیش تعیین شدگی:

از پیش تعیین شدگی (یونانی پروریزُ) به معنای «از قبل تصمیم گرفتن» است و در مورد آن دسته از اهداف الهی به کار می رود که در نتیجۀ برگزیدگی تحقق می یابند (ر.ک. به قسمت بالا). برگزیدگی، انتخاب خدا «در مسیح» است تا قومی (کلیسای حقیقی) برای خود داشته باشد که با او رابطۀ شخصی داشته و اهداف خاص او را تحقق بخشد. از پیش تعیین شدگی، همان سرنوشتی است که خدا برای قوم خود (یعنی، تمامی ایمانداران حقیقی ای که با انتخابی آگاهانه، مسیح را می پذیرند و پیروی می کنند) در نظر گرفته است؛ برگزیده شدن آن ها، نتیجۀ مستقیم انتخاب خودشان است، زیرا ایشان می خواهند مسیح را پیروی و خدمت کنند.

(1) خدا از پیش تعیین و مقرر نموده است که برگزیدگان او (یعنی، کسانی که او را پیروی و خدمت می کنند)»:

(الف) خوانده شده باشند (یعنی، دعوت شده تا او را بشناسند و برای انجام ارادۀ او خدمت کنند، رومیان 8: 30)؛

(ب) عادل شمرده شوند (یعنی، با او مصالحه داده شوند، رومیان 3: 24؛ 8: 30)؛

(ج) مقدس و بی عیب باشند (یعنی، پاک و آماده برای انجام اهداف خدا، افسسیان 1: 4)؛

(د) فرزند خوانده باشند (افسسیان 1: 5)؛

(ه) باز خرید شوند (یعنی، از نظر روحانی رستگار شده و به رابطۀ شخصی و تازه با خدا بازگردانیده شوند، افسسیان 1: 7)؛

(و) روح القدس را دریافت نمایند (افسسیان 1: 13؛ غلاطیان 3: 14)؛

(ز) به شباهت پسرش در آیند (یعنی، شخصیت و قدرتی عیسی گونه در خود پروش دهند، رومیان 8: 29)؛

(ح) آفریده شده به جهت نیکویی باشند (افسسیان 2: 10)؛

(ط) برای جلال و افتخار او زندگی کنند (افسسیان 1: 12؛ اول پطرس 2: 9)؛

(ظ) در میراث جاودانی شریک باشند (یعنی، از پاداش ملکوت بهره مند شوند افسسیان 1: 14)؛

(ی) جلال یابند (یعنی، گرامی داشته شده و در نهایت با بخشیدن مکانی از ملکوت جاودانی اش به ایشان، پاداش گیرند، رومیان 8: 30).

(2) از پیش تعیین شدگی نیز مانند برگزیدگی به کل بدن مسیح (یعنی، کلیسای حقیقی، تمامی پیروان مسیح در تمامی زمان ها) مربوط می شود و هنگامی در زندگی افراد واقعیت پیدا می کند که با ایمانی زنده و فعال به عیسی مسیح جزئی از آن بدن می شوند (افسسیان 1: 5؛ 7 و 13؛ م.ک. با اعمال 2: 38-41؛ 16: 31).

خلاصه. برای شرح بهتر از پیش تعیین شدگی و برگزیدگی، می توانیم کشتی بزرگی را در نظر بگیریم که به سوی آسمان یا همان پادشاهی آسمان در حرکت است. کشتی (کلیسا) توسط خدا برگزیده شده است تا تنها راه رسیدن به او باشد. مسیح، ناخدا و سکان دار این کشتی است. تمامی کسانی که دوست د ارند به سوی آسمان سفر کنند، باید  ناخدای این کشتی را به شخصه بشناسند. آن ها اگر بخواهند سوار کشتی شوند باید به ناخدا اطمینان کنند و سرنوشتشان (زندگی و جانشان) را به او بسپارند (یعنی، عضو کلیسای حقیقی مسیح شوند). مادامی که ایشان در کشتی و در کنار ناخدا باشند، جزء برگزیدگانند و به سوی بهشت در حرکت هستند. ولی اگر تصمیمی بگیرند که کشتی و ناخدایش را رها کنند، خود را از حق برگزیدگی نیز محروم خواهند کرد. برگزیدگی، بستگی به رابطۀ شخص با ناخدا و حضورش در کشتی دارد. از پیش تعیین شدگی، مقصد نهایی کشتی را به ما نشان می دهد. خدا این مقصد را برای آنانی که در کشتی می مانند، در نظر گرفته است. خدا از همۀ مردم دعوت کرده است تا از طریق ایمان آوردن به عیسی مسیح سوار این کشتی برگزیدگی شوند.