مرگ مسیح بر روی صلیب برای شما چه مفهومی دارد؟

مرگ مسیح بر روی صلیب برای شما چه مفهومی دارد؟

چند لحظه دربارۀ روزی که مسیح مصلوب گردید فکر کنیم. او در میان آسمان و زمین آویزان شده و تماشاگاه مردم و فرشتگان بود و عذاب و شکنجۀ او هر لحظه غیر قابل تحمل تر می شد. اعدام شدن به وسیلۀ صلیب تمام دردهای مرگ را در یک جا جمع می نماید، تشنگی، تب، رسوایی علنی، عذاب دراز مدت.

حالا وقت ظهر بود  یعنی روشن ترین ساعت روز. ولی بر عکس، تاریکی و ظلمت زمین را فرا گرفت.

طبیعت، که نمی توانست شاهد چنین منظره ای باشد، نور خود را پس گرفت و آسمان تاریک شد. این تاریکی بر روی تماشاگران تأثیر قوی داشت. آن ها دیگر مسخره و سرزنش نمی کردند. مردم به تدریج محل را ترک می کردند و عیسی را تنها می گذاشتند که به تنهایی در منتهای خفت و خواری جان بدهد.

ولی هنوز موضوعی وحشتناک تر در پیش بود. عیسی که پیوسته با خدا مصاحبت و یگانگی داشت متوجه شد که هم مردم و هم خدا او را ترک کرده اند. فریاد مسیح حتی امروز ما را به لرزه در می آورد:

«الهی، الهی، مرا چرا ترک کردی؟»

از قرار معلوم خدا فقط یک چیز را از فرزند خود، مسیح پنهان داشته بود زیرا ممکن بود حتی او قدرت تحمل آن را نداشته باشد. عیسی این حقیقت تلخ را فقط در آخرین لحظات عمر خود بر روی صلیب درک کرد. وقتی خورشید روی خود را در تاریکی پوشانید، حضور خدا هم ناپدید شد. عیسی بارها دیده بود که مردم او را ترک کرده بودند، ولی هر بار با اطمینان به سوی پدر آسمانی خود رو  می آورد. ولی این بار حتی خدا هم او را ترک کرده بود!

خدا واقعاً او را ترک کرده بود. هر چند این امر چند لحظه بیشتر طول نکشید ولی واقع شد. دلیل آن هم روشن است، در آن لحظات تمام گناهان با تمام زشتی و قباحت خود بر روی عیسی قرار گرفت.

عیسی گناه شد: «زیرا او را که گناه نشناخت، در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالت خدا شویم» (2 قرنتیان 5: 21).

در اینجاست که می توانیم دلیل این واقعه را بفهمیم. مسیح به خاطر ما گناه شد. او گناه جهان را بر خود گرفت و این شامل گناهان من و تو نیز هست. به همین دلیل لازم بود که مجازات گناه را هم قبول کند.

و حالا بالآخره پایان ماجرا نزدیک می شود. از دست دادن خون، باعث تشنگی بی حد می شود. عیسی فریاد کرد «تشنه ام». او که برصلیب آویزان شد تشنه گردید. او اکنون همان کسی است که عطش روح ما را فرو می نشاند: «هر که تشنه باشد نزد من آید و بنوشد» (یوحنا 7: 37).

لحظۀ نهایی فرا رسید. عیسی سر خود را پایین انداخت و وقتی جان می داد فرمود: «تمام شد». نجات و رستگاری انسان انجام شد. این نجاتی نبود که به وسیلۀ شریعت و روزه و ریاضت و زیارت بدست می آید.

این نجات به طورکامل انجام شده است. دیگر لازم نیست که ما با کارهای خودمان آن را تکمیل نماییم. هیچ چیز دیگری لازم نیست انجام دهیم بلکه فقط باید آن را بپذیریم. احتیاجی به تلاش و کوشش وجود ندارد بلکه لازم است آنچه را که خدا با فداکاری بی حد آماده کرده است به آرامی قبول نماییم.

بدین طریق عیسی برای نجات ما جان داد. ولی سه روز بعد با پیروزی پر جلال زنده شد و دیگر هرگز نمی میرد. به همین دلیل «از این جهت که من زنده ام، شما هم خواهید زیست» (یوحنا 14: 19).

خدا هر کاری را که لازم بوده انجام داده است تا تو بتوانی حیات ابدی داشته باشی. او جریمۀ گناهان را به طور کامل پرداخت نموده است. حالا تو باید او را بپذیری. خدا تمام افکار باطنی تو را می داند. اگر تو عیسی مسیح فرزند خدا را صمیمانه در قلب خود جا بدهی، تولد جدید پیدا خواهی کرد. تو فرزند خدا خواهی شد و خدای پدر، پدر تو خواهد گردید.

به قلم: کشیش گوردن لیندسی- 1976 میلادی

مترجم: کشیش شهید ط. میکائیلیان