مدافع برجسته مسیحی: آگوستین

آگوستین (354-430 بعد از میلاد) در آفریقای شمالی  (الجزیره امروزی) متولد شد. مونیکا، مادر او که یک مسیحی پارسا بود او را در حقیقت کتاب مقدس بزرگ کرد، او با ایمان در تمام طول زندگی اش برای آگوستین دعا می کرد، و تا زمان مرگش تأثیر بسزایی بر آگوستین داشت. هر چند که ذهن با استعداد و بیقرار او باعث شد که از ریشه های مسیحی خود منحرف می شد. این سفر دوری از خدا ( که به تفصیل درکتاب "اعترافات" خود آورده است) سر سپردگی او به امیال جسمانی را در برداشت. آگوستین به دنبال تحقق فکری و روحانی، در پی فلسفه های ملحدانه ای همچون مانویت و نو افلاطونی سیر می کرد. مانویت ترکیبی از عناصر چند مذهبی می باشد، اساس تعالیم این مکتب ریشه در وجود دو خدا، خدای نیک و خدای شرّ است. اما، تعالیم فلسفه  نو افلاطونی از باور بر "وجودی یکتا" که غیربشری و ناشناخته است سرچشمه گرفته است. سرانجام آگوستین به نقص و ناتوانی تحقیق فکری و روحانی از طریق فلسفه های الحادی خود پی می برد. پس از اینکه روح او با ایمان به مسیح به آرامش می رسد، آگوستین به بزرگترین الهی دان و مدافع ایمان هزاره اول مسیحی تبدیل می شود. او با قدرت به رد فلسفه های الحادی غالب (از جمله مانویت) و نیز بدعت هایی که باعث تهدید و انشقاق کلیسا می شد پرداخت. در کتاب "شهر خدا"، آگوستین با خردمندی تمام به مقابله با اتهام کافران مبنی بر مسئول بودن مسیحیت در سرنگونی امپراطوری رم پرداخت. او با آشکار کردن ورشکستگی معنوی بت پرستی اتهام را به جایی که متعلق بود فرستاد. علاوه بر این، در انجام این کار، آگوستین  یک فلسفه تاریخی بزرگی را بنا نهاد که بدین وسیله بحران زمان خود را تنها بخشی از یک کل به نمایش گذاشت. کتاب شهر دنیا متشکل از کسانیست که عشق اصلی آنها به خویشتن است، که در هر عصری در تضاد شدید با  کتاب شهر خداست که شامل آن دسته از افرادیست که عاشق خدا هستند.  

نویسنده: تد گوبال

ترجمه: الهام ربیع نژاد