وقتی رنج می‌کشی، اما همچنان باید کلیسایت را رهبری کنی!

وقتی رنج می‌کشی، اما همچنان باید کلیسایت را رهبری کنی!

«همانگونه که مسیح متحمل رنج و زحمت گردید، شما نیز خود را برای زحمات و رنجها آماده سازید. زیرا هرگاه بدن انسان متحمل درد و رنج شود، دیگر گناه نمی‌تواند بر آن قدرتی داشته باشد» (۱ پطرس ۴: ۱).

کشیش عزیز، بیا با هم صادق باشیم: وقتی در حال رنج کشیدن هستی، سخت است که به دیگران فکر کنی. این در مورد همۀ ما صادق است. این طبیعت انسان است. وقتی درد داری، تمام وجودت در جستجوی آرامش است. اشتیاق شدید برای استراحت داری. دوست داری کسی بیاید و از تو مراقبت کند و این کاملاً طبیعی است.

اما به‌عنوان یک کشیش، فقط فراخوانده نشده‌ای که درد را تحمل کنی بلکه فراخوانده شده‌ای که با وجود درد کشیدن خدمت کنی.

عیسی این را برای ما روی صلیب نشان می‌دهد. در آخرین لحظات دردناک زندگی‌اش؛ در حالی‌که بار تمام گناهان جهان را بر دوش داشت، به اطراف خود نگریست. او برای جلادانش دعا کرد: «ای پدر، ایشان را ببخش، زیرا نمی‌دانند چه می‌کنند» (لوقا ۲۳: ۳۴). او به دزدی که در حال مرگ بود، اطمینان داد: «امروز با من در فردوس خواهی بود» (لوقا ۲۳: ۴۳). و اطمینان حاصل کرد که مادرش نیز پس از مرگ او مورد مراقبت قرار خواهد گرفت.

حتی در حال تحمل رنجی فراتر از تصور ما، عیسی درگیر خود نبود. او اطرافیان دردمند خود را دید و با محبت برخورد کرد.

پولس به ما می‌گوید که همان طرز فکر را داشته باشیم: «این طرز فکر در شما باشد که در مسیح عیسی نیز بود.» (فیلیپیان ۲: ۵)

این کار آسانی نیست. به‌ویژه وقتی که کلیسا را رهبری می‌کنی، در حالی‌که در درون خود دردهای پنهان از قبیل اندوه، ناامیدی، اضطراب یا خستگی روحانی داری.

اما با فیض خدا، می‌توانی چشمان خود را بلند کنی. می‌توانی تصمیم بگیری که درد جماعت خود را ببینی. می‌توانید دیگران را تسلی دهی، حتی وقتی هنوز خود انتظار تسلی یافتن از دیگران هستی. و وقتی این کار را می‌کنی، اتفاقی می‌افتد: گناه چنگال خود را از روی تو برمی‌دارد. کشش خودمحورانۀ درد، رها می‌شود. بیشتر شبیه عیسی می‌شوی و رنج تو تبدیل به زمین مقدسی می‌شود که در آن شفا آغاز می‌گردد. یعنی برای تو و برای کسانی که رهبری می‌کنی.

پس در آغاز این هفته، کشیش عزیز، تو را دل‌گرم می‌کنم که عیسی درد تو را می‌بیند و از آن استفاده می‌کند. و در حالی که از آن عبور می‌کنی، تو را به شبانی تبدیل می‌کند که دل او را منعکس می‌کند.

مطمئن باش که تو تنها نیستی و فراموش نشده‌ای و درد تو بیهوده نیست.

نوشتۀ کشیش ریک وارِن