متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل هفدهم: پایداری مقدسین

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل هفدهم: پایداری مقدسین

1. کسانی که خدا آنها را در فرزند محبوب خود قبول کرده و توسط روحش به طور ثمربخش دعوت نموده و مقدس گردانیده است، هرگز از حالت فیض آمیز خود به طور کامل یا قطعی سقوط نخواهند کرد بلکه حتماً تا آخر عمر به زندگی خود در این حالت ادامه خواهند داد و پایدار خواهند ماند و تا ابد از نجات برخوردار خواهند بود (فیلیپیان 1: 6؛ 2پطرس 1: 10؛ رومیان 8: 28-30؛ یوحنا 10: 28-29؛ 1یوحنا 3: 9؛ 1یوحنا 5: 18؛ 1پطرس 1: 5، 9).
2. این پایداری به ارادۀ آزاد آنها متکی نیست بلکه بر اساس مشیّت تغییرناپذیر الهی در مورد برگزیدگی قرار دارد که از محبت داوطلبانه و تغییرناپذیر خدای پدر سرچشمه می گیرد (مزمور 89: 3-4، 28-33؛ 2تیموتائوس 2: 18-19؛ ارمیا 31: 3). و بر تأثیر شایستگی و شفاعت عیسای مسیح (عبرانیان 10: 10، 14؛ عبرانیان 13: 20-21؛ عبرانیان 9: 12-15؛ رومیان 8: 33-39؛ یوحنا 17: 11، 24؛ لوقا 22: 32؛ عبرانیان 7: 25) و سکونت روح و جایگزینی بذر الهی در مقدسین (یوحنا 14: 16-17؛ 1یوحنا 2: 27؛ 1یوحنا 3: 9) و بر ماهیت عهد فیض متکی است (ارمیا 32: 40؛ مزمور 89: 34-37؛ ر.ک ارمیا 31: 31-34). همۀ اینها قطعیت و غیر قابل تغییر بودن حفاظت مقدسین را تأیید می نماید (یوحنا 6: 38-40؛ یوحنا 10: 20: 28؛ 2تسالونیکیان 3: 3؛ 1یوحنا 2: 19).
3. با وجود این بر اثر وسوسه های شیطان و جهان و ذات جسمانی و قدیمی مقدسین همراه با قصور در مورد وسایل پایداری، ممکن است ایمانداران مرتکب گناهان سنگین شوند (خروج 32: 21؛ یونس 1: 3، 10؛ مزمور 51: 14؛ متی 26: 70، 72، 74) و مدتی در آن وضع باقی بمانند (2سموئیل 12: 9، 13؛ غلاطیان 2: 11-14؛ و بدین طریق باعث ناخشنودی خدا شوند (اعداد 20: 12؛ 2سموئیل 11: 27؛ اشعیا 64: 7، 9) و روح القدسِ او را غمگین سازند (افسسیان 4: 30) و بعضی از ثمرات لطف الهی و تسلیات او را از دست بدهند (مزمور 51: 8، 10، 12؛ مکاشفه 2: 4؛ متی 26: 75) و قلبشان سخت (اشعیا 63: 17) و وجدانشان خدشه دار شود (مزمور 32: 3-4؛ مزمور 51: 8) و صدمه بخورند و به دیگران وارد کنند (پیدایش 12: 10-20؛ 2سموئیل 12: 14؛ غلاطیان 2: 13) و به تنبیهات موقتی دچار گردند (مزمور 89: 31-32؛ 1قرنتیان 11: 32).