متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل سی‌ام: محکومیت کلیسایی

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل سی‌ام: محکومیت کلیسایی

1. عیسای خداوند به عنوان پادشاه و رأس کلیسای خود، حکومت کلیسایی را که از حکومت دولتی جداست برقرار فرموده است که توسط صاحب‌ منصبان کلیسا اجرا می‌شود (اشعیا 9: 6-8؛ کولسیان 1: 18؛ 1تیموتائوس 5: 17؛ 1تسالونیکیان 5: 12؛ اعمال رسولان 20: 17، 28؛ عبرانیان 13: 7، 24؛ افسسیان 4: 11-12؛ 1قرنتیان 12: 28؛ متی 28: 18-20؛ یوحنا 18: 36).
2. به این صاحب منصبان کلیسا، کلیدهای ملکوت آسمان سپرده شده است و بدین طریق و به ترتیب قدرت می‌یابند که مردم را در گناه باقی گذاشته یا آنها را در گناه ببندند؛ راه ملکوت را به وسیلۀ کلام و محکومیت بر روی کسانی که توبه نمی‌کنند مسدود نمایند؛ راه ملکوت را برای گناهکاران از طریق موعظۀ انجیل و مرتفع کردن محکومیت در زمان مناسب بگشایند (متی 16: 19؛ متی 18: 17-18؛ یوحنا 20: 21-23؛ 2قرنتیان 2: 6-8).
3. محکومیت کلیسایی از این نظر لازم است که برادران روحانی را که مرتکب گناهی جدی شده‌اند دوباره به کلیسا باز می‌گرداند؛ سایرین را از ارتکاب گناهان مشابه باز می‌دارد؛ خمیرمایۀ شرارت را از بین می‌برد تا همه فاسد نشوند؛ احترام به مسیح و اعتراف انجیل را افزایش می‌دهد؛ از غضب الهی جلوگیری می‌کند یعنی غضبی که ممکن است؛ در صورتی که کلیسا اجازه دهد عهد خدا و آیین های مقدس وی توسط خلافکاران علنی و خودرأی ناپاک شود؛ برکلیسا نازل گردد (1قرنتیان 5: 1-13؛ 1تیموتائوس 5: 20؛ متی 7: 6؛ 1تیموتائوس 1: 20؛ 1قرنتیان 11: 27-34؛ یهودا 23).
4. بهترین راه برای عملی ساختن این هدفها این است که صاحب منصبان کلیسا با توجه به شدّت و ضعف خلافها و جرم خلافکار اقدامات زیر را به عمل آورند: (1) اخطار به خطاکار؛ (2) محروم کردن وی از شرکت در سفرۀ خداوند برای مدتی؛ (3) اخراج وی از عضویت کلیسا (1تسالونیکیان 5: 12؛ 2تسالونیکیان 3: 6، 14-15؛ 1قرنتیان 5: 4-5؛ 13؛ متی 18: 17؛ تیطس 3: 10).