متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل دوم: خدا و تثلیث اقدس

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل دوم: خدا و تثلیث اقدس

1. فقط یک (تثنیه 6: 4؛ 1قرنتیان 8: 4، 6؛ ر.ک غلاطیان 3: 20) خدای زنده و حقیقی وجود دارد (1تسالونیکیان 1: 9؛ ارمیا 10: 10) که در وجود و کمال نامحدود بوده، (ایوب 11: 7-9 و 26: 14؛ ر.ک مزمور 139: 6) مقدس‌ترین روح است (یوحنا 4: 24). نامرئی (1تیموتائوس 1: 17؛ ر.ک یوحنا 1: 18 و بدون بدن و اعضاست (تثنیه 4: 15-16؛ ر.ک یوحنا 4: 24؛ لوقا 24: 39) و قبول تأثیر نمی کند (اعمال رسولان 14: 11، 15) و بی‌تبدیل و تغییر (یعقوب 1: 17؛ ملاکی 3: 6) و بی‌حد (1پادشاهان 8: 27؛ ارمیا 23: 23-24) و سرمدی (مزمور 90: 2؛ ر.ک 1تیموتائوس 1: 17) و خارج از ادراک (مزمور 145: 3؛ ر.ک رومیان 11: 34) و قادر علی‌الاطلاق (پیدایش 17: 1؛ مکاشفه 4: 8) و حکیم (رومیان 16: 26) و قدوس (اشعیا 6: 3؛ ر.ک مکاشفه 4: 8) و آزاد (مزمور 115: 3؛ ر.ک اشعیا 14: 24) و مختار مطلق (ر.ک خروج 3: 14؛ اشعیا 45: 5-6) است و همۀ چیزها را مطابق مصلحت و ارادۀ تغییر ناپذیر و عادلۀ خود (افسسیان 1: 11) برای جلال خودش انجام می دهد (امثال 16: 4؛ رومیان 11: 36؛ ر.ک مکاشفه 4: 11). او پر از محبت (1یوحنا 4: 8؛ ر.ک 1یوحنا 4: 16؛ یوحنا 3: 16) و لطف و مهربانی و حلم بوده و لبریز از نیکویی و حقیقت و عفو کنندۀ تقصیر و عصیان و گناه است (خروج 34: 6-7) و کسانی را که با جدّیت در جستجوی وی هستند پاداش می دهد (عبرانیان 11: 6). با وجود همۀ این صفات، در تمام داوری‌های خود بسیار عادل و مهیب است (نحمیا 9: 32-33؛ ر.ک عبرانیان 10: 28-31) و از هر نوع گناه نفرت دارد (رومیان 1: 18؛ مزمور 5: 5-6؛ ر.ک مزمور 11: 5) و مجرمان را مبرا نخواهد شمرد (ر.ک ناحوم 1: 2-3؛ خروج 34: 7).
2. . خدا هر نوع حیات (ارمیا 10: 10؛ ر.ک یوحنا 5: 26) و جلال (اعمال رسولان 7: 2) و نیکویی (مزمور 119: 68) و برکت (1تیموتائوس 6: 15؛ ر.ک رومیان 9: 5) را ذاتاً در خود داراست و به خودی خود کمال کفایت را دارد و به هیچ یک از مخلوقاتش که خلق فرموده است محتاج نیست (اعمال سولان 17: 24-25) و از آنها جلال حاصل نمی‌کند (لوقا 17: 10) بلکه جلال خود را در آنها و توسط آنها و بدانها و بر آنها منکشف و آشکار می‌سازد. او یگانه سرچشمۀ همۀ موجودات است و همه چیز از او و با او و به خاطر او وجود دارد (رومیان 11: 36) و او بر آنها دارای فرمانروایی مطلق است تا با آنها و از برای آنها و با آنها هر چه او را پسند آید به عمل آورد (مکاشفه 4 11؛ دانیال 4: 25، 35؛ ر.ک 1تیموتائوس 6: 15). در نظر او همه چیز هویدا و آشکار است (عبرانیان 4: 13) و دانش او بی حدّ و مصون از خطا و مستقل از مخلوقات است (رومیان 11: 33-34؛ مزمور 147: 5) به طوری که هیچ چیز در نزد او نامعلوم و نامشخص نیست (اعمال رسولان 15: 18؛ حزقیال 11: 5). او در تمام نظرات و اعمال و احکامش قدوسیت کامل دارد (مزمور 145: 17؛ رومیان 7: 13) و شایسته است که از فرشتگان و انسانها و همۀ مخلوقات دیگر هر قدر عبادت و خدمت و اطاعت که او را پسند آید انتظار داشته باشد (مکاشفه 5: 12-14).3. در وحدت الوهیت سه اقنوم وجود دارد که دارای ذات و قدرت و ابدیت هستند، یعنی خدای پدر و خدای پسر و خدای روح القدس (متی 3: 16-17؛ متی 28: 19؛ 2قرنتیان 13: 14؛ ر.ک افسسیان 2: 18). پدر از هیچ کس سر چشمه نمی‌گیرد و نه مولود گردیده و نه صادر شده است، پسر از ازل از پدر مولود شده (یوحنا 1: 14، 18؛ ر.ک عبرانیان 1: 2، 3؛ کولسیان 1: 15) و روح القدس از ازل از پدر و از پسر صادر گردیده است (یوحنا 15: 36؛ غلاطیان 4: 6).