متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل دهم: دعوت ثمر بخش

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل دهم: دعوت ثمر بخش

1. خدا را پسند آمد که همۀ آنانی را که برای حیات مقدر فرموده است، و فقط آنها را در زمان معین توسط کلام و روح خود (2تسالونیکیان 2: 13-14؛ یعقوب 1: 18؛ 2قرنتیان 3: 3، 6؛ 1قرنتیان 2: 12) به طور ثمربخش دعوت نماید (اعمال 13: 48؛ رومیان 8: 28، 30؛ رومیان 11: 7؛ افسسیان 1: 5، 11؛ 2تیموتائوس 1: 9-10) و آنها را از حالت گناه و هلاکت که طبیعتاً در آن هستند بیرون بیاورد و به حالت فیض و نجات از طریق عیسای مسیح داخل سازد (2تیموتائوس 1: 9-10؛ 1پطرس 2: 9؛ رومیان 8: 2؛ افسسیان 2: 1-10) در حالتی که فکر آنها را از نظر روحانی و از طریق نجات منوّر می‌گرداند تا امور الهی را بفهمند (اعمال رسولان 26: 10؛ 1قرنتیان 2: 10-12؛ افسسیان 1: 17-18؛ 1قرنتیان 4: 6) و دلِ سنگی را از آنها بر می‌دارد و دل نرم به آنها عطا می‌فرماید (حزقیال 36: 26) و ارادۀ آنها را نو می‌سازد و توسط قدرت مطلقش آنها را به سوی آنچه خوب است رهبری می‌فرماید (حزقیال 11: 19؛ تثنیه 30: 6؛ حزقیال 36: 27؛ یوحنا 3: 5؛ تیطس 3: 5؛ 1پطرس 1: 23 ) و آنها را به طور ثمربخش به طرف عیسای مسیح جلب می‌کند (یوحنا 6: 44-45؛ اعمال رسولان 16: 14) ولی این عمل طوری انجام می‌شود که آنها با آزادی کاملِ اراده و با تمایلی که توسط فیض الهی حاصل می‌شود به طرف او می‌آیند (مزامیر 110: 3؛ یوحنا 6: 37؛ متی 11: 28؛ مکاشفه 23: 17؛ رومیان 6: 16-18؛ افسسیان 2: 8؛ فیلپیان 1: 29).

2. این دعوت ثمربخش فقط از فیض مجانی و مخصوص خداست و به هیچ چیزی که در انسان از قبل دیده شود (2تیموتائوس 1: 9؛ افسسیان 2: 8-9؛ رومیان 9: 11) مربوط نیست. انسان کلاً در آن تأثیری ندارد مگر وقتی که توسط روح القدس زنده و تازه شود (1قرنتیان 2: 14؛ رومیان 8: 7-9؛ تیطس 3: 4-5) و قادر گردد که این دعوت را اجابت نماید و از فیض و لطف الهی که شامل حال او شده است بهره‌مند گردد (یوحنا 6: 37؛ حزقیال 36: 27؛ 1یوحنا 5: 1؛ 1یوحنا 3: 9).
3. کودکان برگزیده که در طفولیت می‌میرند، به وسیلۀ مسیح توسط روح (پیدایش 17: 7؛ لوقا 18: 15-16؛ اعمال رسولان 2: 29؛ یوحنا 3: 3-5؛ 1یوحنا 5: 12؛ لوقا 1: 5) که هر وقت و هر جا بخواهد عمل می‌نماید، تولد تازه و نجات می یابند (یوحنا 3: 8). همین است وضع تمام کسانی که برگزیده هستند ولی فرصت نمی‌یابند به وسیلۀ خدمت کلام علناً دعوت شوند (یوحنا 16: 7-8؛ 1یوحنا 5: 12؛ اعمال رسولان 4: 12).
4. دیگران که برگزیده نیستند با وجودی که ممکن است به وسیلۀ خدمت کلام دعوت شوند (متی 13: 14-15؛ اعمال رسولان 28: 24؛ اعمال رسولان 13: 48؛ متی 22: 14) و بعضی از تأثیرات عمومی روح را بپذیرند (متی 13: 20-21؛ متی 7: 22؛ عبرانیان 6: 4-5) ولی هرگز حقیقتاً به سوی مسیح نمی‌آیند و به همین دلیل نمی‌توانند نجات یابند (یوحنا ۶: ۳۷ ، ۶۴ – ۶۶ ؛ یوحنا ۸: ۴۴ ؛ یوحنا ۱۳ : ۱۸ ؛ یوحنا ۱۷: ۱۲). بدیهی است که کسانی که دین مسیح را قبول نمی‌کنند از هیچ طریقی دیگری نمی‌توانند نجات یابند. هر چند ممکن است بسیار بکوشند که مطابق نور طبیعی و شریعت دینی که آن را پذیرفته عمل نمایند (اعمال رسولان 4: 12؛ 1یوحنا 4: 2-3؛ 2یوحنا 9؛ 1یوحنا 14: 6؛ افسسیان 2: 12-13؛ یوحنا 4: 22؛ یوحنا 17: 3؛ رومیان 10: 13-17). اعتقاد به این که آنها می‌‌توانند بدون مسیح نجات پیدا کنند بسیار خطرناک است و باید مردود شناخته شود (2یوحنا 9-11؛ 1قرنتیان 16: 22؛ غلاطیان 1: 6-8).