قوم یهود در نقشۀ نجات خدا

قوم یهود در نقشۀ نجات خدا

“ولکن چنین نیست که کلام خدا ساقط شده باشد زیرا همه که از اسرائیل اند اسرائیلی نیستند”. (رومیان 9: 6)

معرفی:

در بابهای 9 الی 11 رساله به رومیان، پولس بر انتخاب قوم یهود در گذشته توسط خدا، رد فعلی انجیل توسط آنان و نجات آنها در آینده تاکید می کند. برای پاسخ به این سوال ایمانداران یهودی که: چگونه وعده های خدا به ابراهیم و قوم یهود به قوت خود باقی خواهد ماند در حالیکه ظاهراً قوم یهود به عنوان یک کل نقشی در انجیل ندارند؟ این سه باب اختصاصی یافته است. این مقاله بحث پولس را خلاصه کرده است.

بازنگری:

سه عامل در بحث پولس در مورد نقش “قوم یهود در نقشه نجات خدا”، وجود دارد:

1) عنصر اول (رومیان 9: 6-29) تحقیق و محکی در انتخاب قوم یهود در گذشته است.

الف) در قسمت 9: 6-13 پولس عقیده دارد که وعده خدا به قوم یهود، به دلیل اینکه این وعده فقط ایمانداران این قوم را شامل می گشت، ساقط نگردیده است. یعنی این وعده فقط برای قوم یهود حقیقی، یعنی آنانی که به وعده خدا وفادار بودند، معنی و مفهوم داشت (پیدایش 12: 1-3؛ 17: 19). همیشه در درون قوم یهود، یهودی وجود داشته که وعده را دریافت کرده است.

ب) در قسمت 9: 14-29 پولس اشاره می کند که خدا حق دارد مطابق میل خود با افراد و قومها رفتار کند. او می تواند قوم یهود را در صورت نااطاعتی رد کرده و یا نمی تواند زحمت خود را به امتها نشاد داده و طبق اراده خود آنها را نجات بخشد.

2) دومین قسمت اصلی (رومیان 9: 30-10: 21)، رد فعلی انجیل توسط قوم یهود را تجزیه و تحلیل می کند.

عدم پاسخ آنها به مسیح در نتیجه یک فرمان الهی بی قید و شرط نیست بلکه نتیجه بی ایمانی و ناطاعتی ایشان است (رومیان 10: 3).

3) در نهایت پولس توضیح می دهد که رد قوم یهود موقتی و نسبی است (رومیان 11).

سرانجام قوم یهود نجات را در مسیح خواهد پذیرفت. در این بحث چندین قدم وجود دارد.

الف) خدا قوم یهود حقیقی را، به دلیل اینکه “بقیتی” از آنان با پذیرفتن مسیح به او وفادارا مانده اند، رد نکرده است (11: 1-6).

ب) سخت شدن فعلی خدا نسبت به اکثریت قوم یهود به دلیل این است که آنان از ایمان آوردن به مسیح خودداری کرده اند (11: 7-10؛ 9: 31-10: 21).

پ) خدا خطای قوم یهود (صلیب مسیح) را به فرصتی برای اعلام نجات به تمام جهان تبدیل کرده است (11: 11-12، 15).

ت) در دوران فعلی بی ایمانی یهودیان، نجات افراد هم یهودی و هم از امتها (10: 12-13)، بستگی به ایمان ایشان به عیسی مسیح دارد (11: 13-24).

ث) قسمتی از قوم یهود در آینده به عیسی مسیح ایمان خواهد آورد (11: 25-29).

ج) هدف صادقانه خدا، رحمت کردن به همه، چه یهودی و چه از امتها و شریک ساختن تمام ایمانداران به مسیح در ملکوت خود است (11: 30-36؛ 10: 12-13؛ 11: 20-24).

جنبه ها:

این سه باب از رساله به رومیان شامل چند موضوع است:

1) این بحث در مورد قوم یهود در وهله نخست به حیات ابدی و مرگ افراد بعد از مرگ جسمانی اشاره نمی کند.

پولس بیشتر رفتار خدا با قومها را به صورت تاریخی مورد بحث قرار می دهد. یعنی این حق خداست که مطابق اراده خود از قومی خاص استفاده کند. برای مثال انتخاب یعقوب نسبت به برادرش عیسو (رومیان 9: 11) انتخابی هدفمند از جانب خدا برای یافتن و استفاده کردن از نسل قوم یهود و ادوم است که از آنان به وجود آمدند و ارتباطی به سرنوشت ابدی هر کدام از آنها برای نجات یا محکومیت نداشت. نکته این است که خدا این حق را دارد که از افراد و مللی که انتخاب می کند دعوت به عمل آورده و به آنان وظایفی را محول سازد.

2) پولس توجه و حزن فراوانی را نسبت به قوم یهود ابراز می کند (رومیان 9: 1-3).

این حقیقت که پولس برای قوم خود دعا می کند تا نجات یابند، نشان می دهد که به او الهیات پیش برگزیدگی اعتقاد ندارد. این الهیات تعلیم می دهد که رفتن همه انسانها به بهشت یا جهنم قبل از به دنیا آمدن آنها تعیین شده است. در حقیقت اشتیاق قلبی پولس و دعا کردن او، انعکاس اشتیاق  و تمایل خدا برای قوم یهود است (رومیان 10: 21؛ لوقا 19: 41). در هیچ قسمتی ازعهد جدید این تعلیم را نمی یابیم که به جهنم رفتن بعضی از مردم قبل از به دنیا آمدنشان تعیین شده باشد (به موضوع انتخاب الهی و از پیش برگزیدگی رجوع کنید).

3) مهمترین عامل در کل بحث، موضوع ایمان است.

از دست رفتن وضعیت روحانی اکثریت قوم یهود به صورت یک قانون مستبدانه توسط خدا وضع و تثبیت شده است ولی این وضعیت در نتیجه عدم اشتیاق آنان برای اطاعت از نقشه نجات خدا از طریق ایمان به مسیح به وجود آمده است (رومیان 9: 33؛ 10: 3؛ 11: 20). به هر صورت طریق خدا از راه ایمان، یعنی ایمانی که عدالت را حاصل می کند، از جانب بسیاری از امتها را پذیرفته شده است. آنان خدا را از طریق ایمان اطاعت کرده و “فرزندان خدای حی” گشته اند (رومیان 9: 25-26). این حقیقت بر اهمیت اطاعتی که از ایمان ناشی می شود (رومیان 1: 5؛ 16: 26)، با توجه به دعوت و انتخاب خدا تاکید دارد.

4) هنوز برای یهودیان در صورت پایان دادن به بی ایمانی، امید وجود دارد (رومیان 11: 23).

به همین شکل به ایماندارانی که از امتها هستند و جزیی از کلیسای خدا می باشند باید این هشدار را دارد که برای آنها نیز امکان از دست رفتن نجاتشان وجود دارد. بنابراین همانند قوم یهود، آنان نیز می باسد با جدیت و خداترسی ایمان خود را دنبال کنند (رومیان 11: 20-23). این هشدار همانند زمان پولس، امروزه نیز با ارزش است.

5) در کلام خدا وعده های بسیاری راجع به احیای نهایی قوم یهود از طریق پذیرش ماشیح توسط آنان وجود دارد. این احیاء در پایان مصیبت عظیم یعنی درست قبل از بازگشت مسیح اتفاق خواهد افتاد (اشعیا 11: 10-16؛ 24: 17-24؛ 49: 22-26؛ ارمیا 31: 34-31؛ حزقیال 37: 12-14؛ رومیان 11: 26؛ مکاشفه 12: 6)

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس