فهرست و معانی اسامی کتاب مقدس: ابیحایل، اپفرودتس، اپفراس، اپلس و اپیکوریین
اَبیحایَل (پدر قوت) اعدا 3: 35 Abihail
1) پدر صوریئیل که در زمان سرشماری قوم در سینا رئیس خاندان مراری بود (اعدا 3: 35) (1440 ق.م.).
2) همسر ابیشور (از خاندان یوحمئیل) و مادر احبان و مولید (1تواریخ 2: 29).
3) پسر حوری یکی از رؤسای قبیلۀ جاد که در باشان ساکن بود (1تواریخ 5: 14).
4) دختر الیآب پسر داود زن دوم رحبعام (2تواریخ 11: 18).
5) پدر استر و عموی مردخای که 500 سال قبل از میلاد می زیسته است (استر 2: 15؛ 9: 29).
اَپفرُدِتُس فیلیپیان 2: 25 Epaphroditus
نام وی در قرن اول میلادی رایج بوده است. معنی نام او «حمایت شده به وسیله اپفردیت یا ونوس» می باشد. او یکی از همکاران پولس رسول بوده (فیلیپیان 2: 25) و در مدتی که پولس رسول در زندان بود، هدیه ای را از طرف کلیسای فلیپی برای وی برد. پولس دوباره او را نزد فیلیپیان باز می گرداند.
اَپِفراس کولسیان 1: 7 Epaphris
مخفف نام اپفرادیتوس (Epaphraditus) که در کلیسای کولسی معلم بود. پولس او را هم خدمت و خادم امین مسیح معرفی می نماید (کولسیان 1: 7؛ 4: 12). آن چنان که از کلام خدا (کولسیان 1: 7) پیدایست او احتمالاً مؤسس کلیسای کولسی و اولین اسقف آنجا بوده است.
اَپُلُس اعمال 18: 24 Apollos
یهودی از اسکندریه که در زمینۀ شریعتِ مذهبِ یهود و کلام خدا از دانش بسیار برخوردار بود (اعمال 18: 24) (56 میلادی). او به افسس آمد و در کنیسۀ آنجا به تعلیم پرداخت ولی فقط از تعمید یوحنای تعمید دهنده اطلاع داشت (اعمال 18: 25). در آنجا اکیلا و پرسکله را ملاقات کرده و ایمان آورد. سپس به اخائیه رفت و در آنجا موعظه می کرد (اعمال 18: 27، 28؛ 19: 1). پس از ورودش به قرنتس ثابت کرد که وجودش در آنجا بسیار مفید است به همین دلیل پولس با اطمینان کامل از قرنتس به افسس رفت (1قرنتیان 3: 1). وی به قدری در کلیسای قرنتس مؤثر بود که در زمان وقوع شقاق در کلیسا، عده ای خود را از آن او می دانستند (1قرنتیان 3: 4-7). زمانی که با پولس در افسس بود علی رغم میل پولس به قرنتس نرفت (1قرنتیان 16: 12). او قصد ماندن در کریت را داشت (تیطس 3: 13) و به نظر مردم آن قدر در آنجا ماند تا مطمئن شد که شقاق در کلیسای قرنتس از بین رفته است. سپس به آنجا رفت و اسقف کلیسای قرنتس گردید. عده ای نیز معتقدند او اسقف دورا (Duras) در فریجیه بوده است.
اِبیکوریّین اعمال 17: 18 Epicureans
واژۀ اپیکوری از اپیکوروس (Epicurus) مشتق شده است (342 تا 271 ق.م.). اپیکوریان نام فلسفه ای در یونان بوده که به خصوص در آسیای صغیر در اسکندریه پیروانی داشته است. موضوع اصلی آن راهنمای عملی به سوی شادی و خوشبختی است و لذت حقیقی و حقیقت مطلق هدف نهایی تعالیم آنان بوده است.
برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |