فهرست و توضیحاتی مختصر از مکان های کتاب مقدس: موره، موریا، موصه، میدبا، میروز، میروم، میسیا، میشا، میفعة، ملو، میلیتس و منی
موره پیدایش 12: 6 Moreh
1) بلوطستان موره (پیدایش 12: 6). محل توقف ابراهیم در شکیم، پس از ورود به کنعان بود که ابراهیم در آنجا اولین مذبح را برای خدا برپا کرد و خدا مکاشفۀ سرزمین موعود را به او عطا کرد. بلوطستان موره به فاصلۀ 5/1 مایلی از شکیم قرار گرفته است. احتمالاً یعقوب بت های خانواده اش را در آنجا دفن کرد (پیدایش 35: 4).
در تجدید پیمان قوم با خدا، یوشع سنگ بزرگی در زیر این درخت برپا کرد تا میان قوم و خدا شاهد باشد (یوشع 24: 26).
2) کوه موره (داوران 7: 1) که در شمال چشمۀ حرود قرار داشت محل اردوگاه لشگر مدیان بر علیه جدعون بود.
موریا پیدایش 22: 2 Moriah
منطقه ای که ابراهیم، اسحاق را برای قربانی کردن به حضور خدا برد (پیدایش 22: 2). احتمالاٌ کوه موریا که سلیمان معبد را بر آن بنا کرد در زمین موریا قرار داشت (2تواریخ 3: 1). یهودیان معتقد هستند که مذبح قربانی سوختنی در معبد، بر مذبحی قرار داشت که ابراهیم، اسحاق را به منظور قربانی کردن روی آن قرار داد.
موصَه یوشع 18: 26 Moazah
نام شهری در اراضی متعلق به قبیلۀ بنیامین بوده است.
میدَبا اعداد 21:30 Medeba
نام شهری متعلق به موآب که در شرق دریای مرده قرار داشت. پس از تصرف این شهر به وسیلۀ سیحون پادشاه اموریان، بنی اسرائیل در جنگی آن را متصرف شدند (اعداد 21: 21-30).
این شهر به وسیلۀ موسی به قبیلۀ رؤبین تعلق گرفت (یوشع 13: 9، 16). در زمان داود این شهر در دست عمونیان قرار داشت (1تواریخ 19: 7) ولی در قرن 8 قبل از میلاد در تصرف موآبیان بوده است.
میروز داوران 5: 23 Meroz
منطقه ای در شمال فلسطین که در کلام خدا در ارتباط با سرود دبوره و باراق به آن اشاره شده است (داوران 5: 23؛ 1سموئیل 11: 7). ساکنین این منطقه احتمالاً همراهی نمایند ولی موفق نشدند.
امروزه به نام قریۀ ماروس (Khirbet Marus) در حدود 5/7 مایلی جنوب قادش نفتالی شناخته می شود.
میرُوم (مرتفع) یوشع 11: 5 Merom
نام چشمه ای به شکل سه گوش که 5/4 مایل طول و 5/3 مایل پهنا دارد. احتمالاً آب شهر میروم از این چشمه فراهم می شد.
یوشع در این نقطه به پیروزی بزرگی بر کنعانیان دست یافت (یوشع 11: 5-7) امروزه به نام «دریاچۀ حوله» شناخته می شود.
مِیسِیا اعمال 16: 7 Mysia
منطقه ای در شمال غربی آسیای صغیر که کوهستانی و جنگلی بوده و تنها در کتاب اعمال رسولان (16: 7-8) به آن اشاره شده است.
میشا پیدایش 10: 30 Mesha
محدودۀ غربی منطقه ای که بنی یقطان ساکنین آنجا بودند (پیدایش 10: 30). منطقۀ صحرایی که به طرف جنوب و غرب بابل کشیده می شد.
مَیفَعَه (مرتفع) یوشع 21: 37 Mephaath
یکی از شهرهای اموریان که به قبیلۀ رؤبین تعلق داشت (یوشع 13: 18). لاویان بنی مراری در آنجا سکونت داشتند (یوشع 21: 37؛ 1تواریخ 6: 79). احتمالاً موآبیان آن را تصرف کردند. چون در کتاب ارمیا (48: 21) به آن به عنوان یکی از شهرهای موآب اشاره شده است.
مِلُو (پُر) 2سموئیل 5: 9 Millo
معنی لغوی آن «پری» است. بعضی معتقدند که خانۀ ملو (2پادشاهان 12: 20؛ 2سموئیل 5: 9؛ 1پادشاهان 9: 24) نام معبدی است که به نامهای «ستون بلوط» واقع در شکیم (داوران 9:6)، که ابیملک را نزد آن به پادشاهی انتخاب کردند و «برج شکیم» (داوران 9: 46-49) نیز شناخته شده است.
در اورشلیم ملو نام قلعه با دژ نظامی بود که در زمان داود وجود داشت (2سموئیل 5: 9؛ 1تواریخ 11: 8) و در زمان سلیمان بازسازی شد و قصر را در قسمت جنوبی و معبد را در قسمت شمالی محافظت می کرد (1پادشاهان 9: 15).
حزقیال پادشاه در حین تدارک برای مقابله با سنحاریب حصارهای ملو را در شهر داود مستحکم کرد (2تواریخ 32: 5).
میلیتُس (قرمز) اعمال 20: 15 Miletus
نام شهری در جنوب سواحل خلیج لاتونی (Latonian) که به فاصلۀ 36 مایلی از جنوب افسس قرار داشت و مرکز تجاری و فرهنگی مهمی محسوب می گردید. بقایای معبد آپولو در بین خرابه های باقیماندۀ این شهر به چشم می خورد.
پولس در اواخر سومین سفر بشارتی خود به این منطقه رفت و در آنجا منتظر کشیشان افسس ماند (اعمال 20: 15-38). احتمالاً بعد از آزادی از روم بار دیگر به میلیتس رفته و مدت کوتاهی را در آنجا سپری کرد. وی به ناچار تروفیمس را بیمار در آنجا ترک نمود (2تیموتاؤس 4: 20).
منّی ارمیا 51: 27 Minni
در کتاب ارمیا (51: 27) همراه با ملل آرارات و اشکناز به آن اشاره شده است. از آنجایی که ملل مزبور در نزدیکی دریای سیاه قرار داشته اند، منی نیز بایستی در طی قرون نهم تا دهم قبل از میلاد محل سکونت آشوریانی بوده که در کردستان، جنوب دریای ارومیه و شرق کوههای زاگرس زندگی می کرده اند.
برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
