فلزات و مواد معدنی کتاب مقدس: مرمر، مروارید، مس و نقره

فلزات و مواد معدنی کتاب مقدس

مرمر        استر 1: 6          Marble

به موارد زیر اطلاق می شود:

1- کلیه سنگ هایی که می توانند از صیقل پذیری مطلوب بهره مند باشند. سنگ های صیقل پذیر که به عنوان دکور و زینت از آن ها استفاده می کنند.

2- از سنگ های دگرگون که در طی آن آهک سفید به مرمر مبدل می شود که محتوی بلورهای دانۀ ریز کالیست است.

اغلب مرمر، به سنگ های نوع اول که زینتی و ساختمانی بوده و به رنگ های سفید یا کرم دیده می شوند اطلاق می شود. در فلسطین این سنگ زیاد دیده می شود. تنها جایی که در عهد جدید به این سنگ اشاره شده است، مکاشفه می باشد (مکاشفه 18: 12). از آن جا که به رنگ های جالبی مانند سفید، قهوه ای روشن و خاکستری روشن در دسترس بود در دنیای قدیم بسیار در ساختمان سازی استفاده می شد (1تواریخ 29: 2؛ غزل 5: 15).

مروارید       مکاشفه 17: 4           Pearls

ترشحات آهکی دو کفه ای ها و توده ای از کربنات کلسیم بوده که به صورت جسم کروی با لایه های متحدالمرکز که به وسیلۀ بعضی از نرم تنان دریایی (صدف ها) در آب های ملایم و نسبتاً گرم و به وجود می آید. بسیاری از آن ها گرانبها هستند و به رنگ های سفید صدفی تا گل سرخی، رنگین کمانی، خاکستری و سیاه می باشند. مرواریدهای ریز را درم مروارید یعنی مروارید وزنی و دانه های درشت را، یعنی هر مروارید که وزنش از 2/0 گرم بیشتر بود، راحبه یا دانه می گفتند. از نظر رنگ سفید آن براق تر و پر آب تر است و از نظر شکل مرواریدهای کروی که به آن غلطان نیز گویند بهترین مروارید هستند. از نظر زیبایی، کمیابی و تقارن همیشه مورد توجه قرار داشته است (مکاشفه 18: 12، 16؛ 21: 21). در ایوب 28: 18 واژۀ اصلی یعنی gabish اشاره به رخام گچی (alabaster) می کند (که در فارسی بلور ترجمه شده است) ولی واژۀ Peninim مربوط به مرواریدهایی است که از دریای سرخ آورده می شد و احتمالاً به رنگ صورتی بودند. در امثال 3: 15 و 8: 11 و 20: 15 و 31: 10 لعل ترجمه شده است.

مس         تثنیه 8: 9          Copper

این لغت در کتاب مقدس برنج ترجمه شده است (عزرا 8: 27). مس اولین فلزی است که بشر آن را مورد استفاده قرار داده است. در طبیعت به شکل توده؛ دانه، رشته و شاخه ای یافت می شود. بلورهای آن به شکل مکعب کامل و سطح شکست آن ناصاف است. رنگ آن قرمز و سطح آن غالباً تیره است. دارای جلای فلزی، چکش خوار و کدر است. غالباً مقداری نقره با آن همراه است پس از ذوب شدن تبدیل به گلوله ای چکش خوار می شود و در اسید قابل حل است. در خاور نزدیک از 4500 تا 4000 سال قبل از میلاد شناخته شده بود. در ترجمۀ فارسی تورات بیشتر از واژه برنج استفاده شده است ولی در واقع منظور مفرغ بوده است که امروزه برنز نامیده می شود. این موضوع نشان می دهد که در دوران نگارش تورات مفرغ پس از طلا و نقره، ارزش و اهمیت زیادی داشته است (تثنیه 8: 9).

نقره       پیدایش 13: 2         Silver

نقره یا سیم در همه جای طبیعت یافت می شود. در آب دریا، زغال سنگ، سنگ های معدنی فلزی، در سنگهای آسمانی و خاکسترهای آتشفشانی و جاهای دیگر به مقدار مختلف وجود دارد. از اواخر هزارۀ چهارم و اوایل هزارۀ سوم، بشر نقره را شناخته و از معادن آن بهره برداری کرده است. نقره از قدیم الایام علاوه بر ساختن ظروف، وسیله ای برای مبادله در تجارت بود و ابتدا به شکل شمش مورد استفاده قرار می گرفت و سپس در دورۀ کرزوس پادشاه لیدی از آن سکه ضرب کرده اند. قدیمی ترین معادن نقره ای که در تاریخ از آن ها نام برده شده معادن مالاگا و کارتاژن در اسپانیا و لوریوم در یونان است. معمولاً در طبیعت به شکل رشته و یا توده و یا شاخه مانند وجود دارد. رنگ آن سفید تا زرد رنگ و معمولاً تیره است. چکش خوار و دارای جلای فلزی است، معمولاً همراه با طلا می باشد. نسبتاً به آسانی ذوب می شود و به شکل گلوله ای چکش خوار در می آید که در اسید حل می شود. نقره برای ساختن آلات زینتی استفاده می شود. بسیاری از نقرۀ خاورمیانۀ قدیم از معادن موجود در آسیای صغیر فراهم می شود. در عهد عتیق اشارۀ بسیاری به ذوب و تصفیۀ آن شده است. ارمیا می گوید که سرب مصرف می گردد تا نقرۀ ناخالص حاصل آید (6: 29).

مادۀ معدنی ناخالص درون ظرفی گذاشته شده (امثال 17: 3 و 27: 21) و درون تنور قرار می گرفت. حزقیال از مس، قلع، آهن، و سرب به عنوان ناخالصی های نقره نام برده است (22: 18-22 و ارمیا 6: 27-30). در کتاب مقدس واژۀ عبری مربوط به نقره 400 بار ذکر شده که 100 مورد آن پول ترجمه شده است. چرا که در میان بنی اسرائیل، بابلی ها و سوریه ای ها، پول در واقع واسطۀ اصلی مبادلات محسوب می گردید. ابراهیم برای خرید غار مکفلیه نقره پرداخت کرد (پیدایش 23: 16). به جهت سارا نیز نقره دریافت کرد (20: 16) و علاوه بر گله و طلا دارای نقرۀ بسیار بود (13 2 و 24: 35). استفاده از نقره همانند طلا بوده ولی نقره را نمی توانستند مانند طلا به صورت صفحات بسیار نازک شکل دهند. در زمان پاتریارخ ها به عنوان زیور آلات شخصی به کار می رفت (پیدایش 24: 53). تاج های سلطنتی (زکریا 6: 11)، وسایل موسیقی مثل کرنا (اعداد 10: 2)، جام های نوشیدنی اشراف (پیدایش 44: 2) نیز از نقره ساخته می شدند. از این فلز در ساخت وسایل خیمه و هیکل سلیمان نیز استفاده شد (خروج 26: 19؛ 27: 10؛ 39: 19). بعضی بت ها را نیز از نقره می ساختند (مزمور 115: 4 و اعمال 19: 24).

به سه منظور نام این فلز در عهد عتیق ذکر شده است:

1- فلز با ارزشی که وسایل زیبا وگران قیمت، ظروف سلطنتی وقف شده و به خصوص وسایل خیمه و معبد را با آن می ساختند (خروج 26: 19-25 و 1تواریخ 18: 10 و 28: 14-17).

2- عملکرد سختی ها و مشکلات به عمل تصفیۀ نقره تشبیه شده است (ایوب 28: 1؛ مزمور 2: 6؛ امثال 17: 3؛ 25: 4).

3- به عنوان پول در پرداخت هدایا و غیره کاربرد داشت (پیدایش 23: 15 و 16؛ لاویان 27؛ داوران 17: 2، 4، 10).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس