عیسی و رابطه اش با شریعت عهدعتیق

عیسی و رابطه اش با شریعت عهدعتیق

عیسی نیامده بود که شریعت را زایل کند بلکه تا آن را عملی ساخته، کامل نماید. هیچ تناقضی بین تعالیم عیسی و تعالیمی که در رسالات رومیان، غلاطیان و عبرانیان مبنی بر نجات بر اساس ایمان به مسیح و نه اعمال شریعت ذکر شده، وجود ندارد. نظر عیسی نسبت به شریعت، قوانینی اخلاقی است که خدا برای ابراز قدوسیت خویش ارائه می دهد. این قوانین در واقع نشان گر تعهدات ابدی قوم خدا هستند. عیسی آمد تا مفهوم عمیق و واقعی را که این قوانین در ابتدا داشتند، روشن کند. او آمد تا عمق قلب انسان را تبدیل دهد تا از این به بعد، با این شالوده، در به جا آوردن قوانین شریعت گام بردارد و نه از بهر پاداش و ثواب حاصل از اعمال. او به پنج خصوصیت ویژه اشاره می نماید: قتل، زنا، خشم، انتقام و نفرت از دشمنان.

قتل (متی 5: 21-26): قانون علیه قتل، یکی از قوانین ده فرمان بود (خروج 20: 13). عیسی ما را نسبت به هر نوع خشمی که در قلب پرورش می یابد و به عمل می انجامد، منع می کند.

زنا (متی 27-32): قانون علیه زنا یکی از قوانینی ده فرمان بود (خروج 20: 14). عیسی ما را نسبت به هر شهوتی که در قبل پرورش می یابد و به عمل می انجامد، برحذر می نماید.

نکتۀ قابل توجه در مورد هر دوی این گناهان این است که عیسی در ارتباط با مجازات این دو گناه، کلمۀ جهنم را به کار می برد (آیات 22 و 29 و 20). او نه تنها به ما اخطار می دهد که مراقب احساسات درونی خویش باشیم، بلکه خیلی شدیدتر از موسی مسألۀ طلاق را محکوم و محدود می کند (آیۀ 32).

قَسَم (متی 5: 33-37): این گناه احتمالاً به سوگندهای قضایی، کفرگویی های معمول در اجتماع و کاربرد بی مبالات اسم خدا در مکالمه های روزمره، مربوط می شد.

انتقام (متی 5: 38-42): قانون چشم به عوض چشم. بخشی از فرایض، احکام یا قوانین مدنی بود که توسط قانون گذاری تدوین شده بود (خروج 21: 22-25). در این جا عیسی قانونی به جهت دادگاه قضایی ارائه نمی دهد. حکومت توسط خدا مرتب گشته است (رومیان 13: 1-7) و هدف خدا از تشکّل آن ها، نجات اجتماع بشری از عناصر جنایی موجود در آن اجتماع است. هر چقدر که دادگاه ها در اجرای عدالت سعی و تلاش نمایند، به همان نسبت اجتماع از امنیت بیشتری برخوردار خواهد بود. ولی در این جا عیسی به تعلیم اصولی می پردازد که اشخاص بایستی به صورت فردی با شخص دیگری به مرحلۀ اجرا گذراند.

تنفر از دشمنان (متی 5: 43-48): این موضوع در هیچ جای عهد عتیق منع نشده است. وجود این خصوصیت در بین قوم اسرائیل در برخورد با دشمنانشان به صورتی مستتر به چشم می خورد. اگر چه این مورد در عهد عتیق قابل مشاهده است، ولی عیسی آن را منع و رد می کند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222