عیسا، داور عادل

☀️?. «خوشی او در ترس خداوند خواهد بود و موافق رؤیت چشمان خود داوری نخواهد کرد و بر وفق سمع گوشهای خویش تنبیه نخواهد نمود.» (اشعیا ۱۱: ۳)

تا چه اندازه به خود و قضاوتهای مان اطمینان داریم؟
به چه میزان استاندارد های ما برای یک قضاوت عادلانه، منطقی و قابل قبول است؟
یک قضاوت صحیح منوط به شناخت و تعریف دقیق از چیزی ست که مورد داوری قرار می گیرد.
شناختی که بر پایه و اساس و درک درست و بی طرفانه استوار باشد.
داوری می باید همراستا با معیارهای کلام خدا پایه گذاری شود نه براساس دیده ها و شنیده ها.
برای نتیجه گیری:
آیا ما حقیقتاً شایستگی قضاوت دیگران را بر مبنای آنچه که می بینیم و می شنویم را داریم؟
آیا از انگیزه و عوامل مرتبط با ساختار شخصیتی هر فرد مطلع هستیم تا حدی که آنها را قضاوت کنیم؟
عیسا فرمود: «حکم مکنید تا بر شما حکم نشود. زیرا بدان طریقی که حکم کنید بر شما نیز حکم خواهد شد و …» (متی ۷: ۱ و ۲)
پولس در رساله به رومیان باب ۲ خطاب به یهودیانی که به داشتن شریعت تکیه می کردند و می بالیدند که خدا و اراده او را می شناسند، می گوید: که خود را هادی کوران و نور ظلمتیان و مؤدب جاهلان و معلم همگان می دانید.
مدعی معرفت و راستی هستید و تورات را تعلیم می دهید ولیکن دزدی و زنا می کنید و راستی را منحرف، و به اسم خدا معبدها را غارت می کنید.
از احکام شریعت تجاوز کرده و آنرا زیر پا می گذارید و به این طریق خدا را اهانت می کنید.
شما بر دیگران حکم می کنید و خودتان همان کارها را به عمل می آورید.
پولس به آنها می گوید که مردم به سبب شما، اسم خدا را کفر می گویند.
او می گوید ای کسی که حکم می‌کنی، هر که باشی عذری نداری زیرا که به آنچه بر دیگری حکم می کنی، فتوا بر خود می کنی.
عیسا به فریسیان و کاتبان می گوید که قوانین خود را بالاتر از قوانین خدا گذاشته و آن را به مردم چنان تعلیم می دهید که تخطٌی از آنها قانون شکنی و گناه است. (محض اطلاع باید بگویم که معلمان شریعت بسیار سختگیر بودند. آنها شریعت را به ۶۱۳ قاعده ی کوچکتر تقسیم کرده بودند. ۱۲۴۸ امر و ۲۵۶ نهی و علاوه بر آن هم ۱۵۲۱ ماده ی اصلاحی نیز در کنار آن قرار دادند.)
پولس در اول قرنتیان باب ۴ آیه ۵ می گوید که نباید پیش از وقت به چیزی حکم کنیم تا روزی که خداوند عیسا بیاید که خفایای ظلمت را روشن خواهد کرد و انگیزه های دلها را آشکار می سازد.
ما برحسب ظاهر، مدرک تحصیلی، موفقیت های شغلی، پول و ثروت و شأن اجتماعی، افراد را قضاوت می کنیم.
آیا به راستی این گونه معیارها، ما را به قضاوت صحیح سوق می دهد؟
عیسای مسیح در مکاشفۀ یوحنا به صراحت اعلام می کند که بزودی می آید تا هرکس را بر حسب اعمالش جزا دهد (مکاشفه ۲۲: ۱۲).
تنها داور عادل و با انصاف عیسای خداوند است که مُرد و زنده شد و قادر است تا درعدالت و راستی تمام انسانهای روی زمین را داوری نماید.

«بلکه مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مظلومانِ زمین براستی حکم خواهد نمود. و جهان را به عصای دهان خویش زده، شریران را به نفخه ی لبهای خود خواهد کُشت. و کمربند کمرش عدالت خواهد بود و کمربند میانش امانت.» (اشعیا ۱۱: ۴ و ۵). ?☀️

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.