علیرغم آنچه احساس می کنی، خدا همیشه حضور دارد!

علیرغم آنچه احساس می کنی، خدا همیشه حضور دارد!

وقتی در ایمان مسیحی خود یک نوزاد هستی که به بلوغ نرسیده، خدا احساسات و عواطف تأیید کنندۀ زیادی به تو می بخشد و اغلب به ناآزموده ترین و خود محورترین دعاهای تو پاسخ می دهد تا آرام آرام به او اعتماد کنی. اما در حالی که قدم به قدم در ایمانت رشد می کنی، او تو را از این وابستگی ها رها می سازد!

حضور فراگیر خدا و تجلی حضور او، دو مسئلۀ مجزا هستند. اولی یک واقعیت و دومی اغلب یک احساس است. این واقعیتی است که خدا همه جا حاضر است. حتی وقتی حضور او را احساس نمی کنی، او همیشه حاضر است و می توانی به این که همراه توست اعتماد کنی. حضور او عمیق تر از آن است که تنها احساسش کنی.

بله، البته که خدا می خواهد حضورش  را حس کنی، اما بیشتر از آن مایل است قبل از احساس حضور او، به او اعتماد کنی. ما با ایمان زیست می کنیم و نه با دیدار یا احساس. ایمان تو اغلب در شرایطی رشد می کند که زندگی از هم پاشیده و گویا خدا در دسترس نیست!

این اتفاق برای مردی به نام ایوب افتاد. در یک روز او همه چیزش را از دست داد. خانواده، تجارت، سلامتی و تمام دار و ندارش را. درطول 37 فصل از کتاب ایوب در عهد عتیق، خدا کاملا ساکت است و چیزی نمی گوید!

راستی وقتی نمی توانی درک کنی چه بر سرت آمده و خدا هم سکوت اختیار کرده، چطور می توانی خدا را ستایش ‌کنی؟ چطور امکان دارد که یک بحران را نادیده بگیری و همچنان به رابطه ات با خدا ادامه دهی؟ و چطور می توانی در حالی که چشمانت را اشک ها پر ساخته، به عیسی چشم بدوزی؟! اینجاست که باید همان کاری را بکنی که ایوب کرد:

«آنگاه ایوب برخاسته، ردای خود چاک زد و سر خویش تراشید، و بر زمین افتاده، پرستش‌کنان گفت: «عریان از رَحِم مادر بیرون آمدم و عریان نیز باز خواهم گشت. خداوند داد و خداوند گرفت! نام خداوند متبارک باد!»  (ایوب 20:1-21)

احساس خود را صادقانه به خدا بگو و سفرۀ دلت را در  حضورش پهن کن. ایوب وقتی که گفت: «از این رو لب فرو نخواهم بست؛ در تنگی روحِ خویش سخن خواهم گفت و در تلخیِ جانِ خود، شِکوِه خواهم کرد.» (ایوب 11:7) به این کار دست زد.

وقتی خدا در دور دست ها به نظر می آمد، فریاد زد: «آن‌سان که در روزهای کامرانی خود بودم،‏ آنگاه که دوستیِ خدا بر خیمهٔ من بود.” (ایوب 4:29).

خواه امروز حضور خدا را در کنارت حسی کنی یا نه، مطمئن باش که او با توست. آیا پر از شک و دودلی، خشم، ترس، غم، سردرگمی یا سؤال های زیاد هستی؟ همه چیز را به حضورخدا بیاور. او با تو و طرفدار توست و می تواند به تمام سؤالات و نگرانی های تو پاسخ دهد.

کتاب مقدس می فرماید: «اگر خدا با ماست،‏ کیست که بتواند بر ضد ما باشد؟‏» (رومیان 31:8)

تبادل نظر:

• لحظه ای زمانی را به یاد آور که نمی‌توانستی حضور خدا را احساس کنی. در آن لحظه رابطه ات با او چطور بود؟
• چرا خدا بیشتر از احساسات تو به ایمان تو علاقمند است؟
• وقتی زندگی سخت می شود، سراغ چه کسی می روی؟ چه چیزهایی است که به جای این که به خدا بگویی، به دیگران می گویی؟

نوشتۀ کشیش ریک وارن- ۱۱ می ۲۰۲۳

ترجمۀ ژاسمن پتروسیان مسیحی