عطایای خدمت رهبری در کلیسا (مبشران)

عطایای خدمت رهبری در کلیسا (مبشران)

افسسیان 4: 11 «و او بخشید بعضی رسولان و بعضی انبیا و بعضی مبشران و بعضی شبانان و معلمان را».

در عهد جدید، مبشران، خادمان خداشناسی مثل فیلیپس (اعمال ۸) بودند که از سوی خدا مأموریت و عطا گرفته بودند تا اخبار خوش نجات روحانی (یعنی، انجیل) را به مردم اعلام کنند یعنی به مردمانی که مسیح را نمی شناختند. کار مبشران آغاز فعالیت ها و خدمت های تازۀ مسیحی در شهرها و در میان مردمانی بود که نیاز به بیداری روحانی و ایمان به مسیح داشتند (اعمال ۸: ۴-۴۰). وقتی که انجیل به درستی اعلام می شود، همیشه با خود دعوت و قدرت نجات روحانی را به همراه دارد (رومیان ۱: ۱۶-۱۷)؛ دعوتی که فرصت دریافت آمرزش گناهان و برقراری رابطه ای شخصی با خدا را مهیا می سازد.

(۱)شهادت فیلیپس «مبشر» (اعمال ۲۱: ۸) تصویر روشنی از الگوی بشارت عهد جدید ارائه می دهد‌:

(الف) فیلیپس، پیغام مسیح را موعظه می کرد (اعمال ۸: ۴-۵ و ۳۵).

(ب) بسیاری از شنوندگان نجات می یافتند و در آب تعمید می گرفتند (اعمال ۸: ۶ و ۱۲).

(ج) معجزه ها، شفاها و رهایی از سلطۀ ارواح شریر با موعظه های او صادر می شد (اعمال ۸: ۶-۷ و ۱۳).

(د) مشتاق بود که پیروان جدیدِ مسیح از روح القدس پر شوند (اعمال ۸: ۱۲-۱۷؛ م.ک‌ با ۲: ۳۸؛ ۱۹: ۱-۷؛ ر.ک‌ به مقالۀ تعمید در روح القدس).

(۲) کار مبشر برای تحقق هدفی که خدا برای کلیسا دارد، بسیار ضروری است. کلیسایی که از حمایت خدمت های مبشران آن گونه که منظور نظر خداست کوتاهی ورزد، شمار کمتری از کسانی را که مورد نظر خداست، به سوی مسیح هدایت خواهد کرد. چنین کلیسایی از نظر روحانی راکد است و رشد و گسترش زندگی روحانی اش به اطراف به کُندی می گذرد. بر عکس، کلیسایی که برای عطای بشارت اهمیت قائل است و همواره مشتاق و خواهان آن است که غیر مسیحیان، پیغام نجات را از طریق او بشنود، با قدرت و نفوذ بسیار به زندگی ادامه خواهد داد (اعمال ۲: ۱۴-۴۱).