عطایای خدمتی کلیسا: انبیاء

انبیا:

انبیا ایماندارانی هستند که تحت تأثیر مستقیم روح القدس در نام خدا سخن گفته و توجه اصلی آنان حیات روحانی و تقدس کلیسا است. در عهد جدید انبیا به توسط روح القدس به پا خاسته و قدرت می یایند تا پیغامی را از جانب خدا به قوم او برسانند (اعمال 2: 17؛ 5: 8؛ 21: 4).

1) انبیای عهد عتیق اساس درک خدمت انبیای در کلیسای اولیه هستند.

وظیفۀ اولیه آنان بیان کلامی از جانب خدا به واسطۀ روح القدس بود که قوم خدا را تشویق می کرد تا نسبت به ارتباطی که به واسطۀ عهد با خدا داشتند وفادار باقی بمانند. همچنین، به دفعات وقایع آینده را، مطابق با آنچه روح القدس آشکار می نمود، پیش بینی می کردند. مسیح و رسولان مطابق با نمونه های ایده آل عهد عتیق خدمت کردند (اعمال 3: 22-23؛ 13: 1-2).

2) انبیا به صورتهای زیر در کلیسای عهد جدید خدمت می کردند:

الف) اعلام کنندگان و تفسیر کنندگان کلام خدا که پر از روح بوده و توسط خدا برای هشدار، تشویق، تسلی و بنا دعوت می شدند (اعمال 2: 14-36؛ 3: 12-26؛ 1قرنتیان 12: 10؛ 14: 3).

ب) دارای عطای نبوت بودند (به عطایای روحانی، رجوع کنید).

پ) در همان حال رائی کلیسا بوده (1تواریخ 29: 29) و آینده را پیش بینی می کردند (اعمال 11: 28؛ 21: 11-10).

ت) همانند انبیای عهد عتیق، انبیای عهد جدید دعوت گردیدند تا گناه را نشان داده، عدالت را اعلام کرده، وقوع داوری را هشدار داده و با دنیا دوستی و بی تفاوتی در میان قوم خدا مبارزه کنند (لوقا 1: 17-14)، به دلیل پیغام عدالت از جانب آنها، انبیا وخدمت ایشان از جانب بسیاری از کلیساها در زمان ارتداد و بی تفاوتی آنان رد خواهد شد.

3) صفات، مسئولیت، اشتیاق و توانایی انبیا:

الف) داشتن غیرت نسبت به تقدس کلیسا (یوحنا 17: 15-17؛ 1قرنتیان 6: 9-11؛ غلاطیان 5: 22-25).

ب) حساسیت شدید نسبت به شریر و داشتن قابلیت ناراستی و تنفر از آن (رومیان 12: 9؛ عبرانیان 9)

پ) درک عمیق و هوشیارانه نسبت به خطر تعالیم دروغین (متی 7: 15؛ 24: 11، 24؛ غلاطیان 1: 9؛ 2قرنتیان 11: 12-15).

ت) اتکاه کامل نبی به کلام خدا برای تأیید اعتبار پیام نبوتی. (لوقا 4: 17-19؛ 1قرنتیان 15:3-4؛ 2تیموتائوس 3: 16؛ 1پطرس 4: 11).

ث) توجه به موقعیتهای روحانی ملکوت خدا و شراکت در احساسات خدا (متی 21: 11-13، 23: 37؛ لوقا 13: 34؛ یوحنا 2: 14-17؛ اعمال 20: 27-31).

4) پیغام انبیا را نباید مصون از خطا پنداشت.

پیغام ایشان می باید مورد ارزیابی کلیسا، سایر رسولان و کلام خدا قرار گیرد. کلیسا باید پیغام ایشان را تمییز داده و ارزیابی کند تا مطمئن گردد که از جانب خدا است (1قرنتیان 14: 29-33؛ 1یوحنا 4: 1).

5) وجود انبیا همیشه برای اهداف خدا در کلیسا ضروری هستند.

کلیسایی که انبیای خدا را رد می کند رو به زوال و دنیادوست بوده که تسلیم حقایق کتاب مقدس نیست (1قرنتیان 14: 3؛ متی 23: 31-38؛ لوقا 11: 49؛ اعمال 7: 51-52). اگر به انبیا اجازة آوردن پیغام هشدار آمیز و توبیخ کننده داده نشود یعنی کلماتی که از جانب روح القدس برانگیخته می شود تا گناه و بی عدالتی را عیان سازد (یوحنا 16: 8-11)، کلیسا تبدیل به مکانی خواهد شد که صدای روح را دیگر نمی توان در آن شنید و سیاستهای کلیسایی و قدرتهای دنیوی جانشین روح القدس خواهند گردید (2تیموتائوس 3: 1-9؛ 4: 3-5؛ 2پطرس 1: 1-3، 12-22). از طرف دیگر اگر کلیسا با رهبرانش، صدای انبیا را بشنوند، به طرف حیاتی تازه و مشارکت با مسیح پیش خواهند رفت. گناه به کنار گذاشته شده و حضور روح القدس در میان ایمانداران آشکار خواهد بود (1قرنتاین 14: 3؛ 1تسالونیکیان 5: 19-21؛ مکاشفه 3: 20-22).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس