شعری از جلیل قزاق ایروانی در باب جنگ جهانی دوم
شعری از جلیل قزاق ایروانی در باب جنگ جهانی دوم
ای بشر ای تو شده مصدر هر فتنه و شر ای که با این همه دانش شده از دیو بتر
طالب صلحی و زان سوی دگر لشگر کش با زبان آیت رحمت به عمل چون آتش
راستی نیست تو را شرم و حیا نیست تو را از تو پیغمبر بیزار و بری گشته خدا
همچو سگ بر سر یک لاشه مدام اندر جنگ جان صدها بنمایی هدف توپ و تفنگ
فرق تو با سگ درنده بدخو پیداست نکته قابل تصدیق و تذکر اینجاست
سگ اگر سیر شد از لاشه نیارد آزار مابقی را بنهد نزد سگان بازار
تو اگر سیری شدی جور و جفا پیش کنی رحم هرگز نه به مظلوم و نه درویش کنی
قوت هفتاد و دو ملت بنهی در انبار تا که افزون شود آن باز شوی در پیکار
نفع خواهی تو ز همسایه و آزار به دوست مردشو باد بر این روی که دار، این روست؟
همه عاری ز دیانت همه خالی ز وفا همه بی عصمت و ناموس پر از مکر و دغا
بود از زشتی افعال بد و فکر گناه همه از شومی کردار تو شد حال تباه
برکت رفت ز هر باغ و ز هر شاخ ثمر همه پژمرده و رنجور نه خشکند و نه تر
گر یتیمی در می داشت از آن بودی شاد زان که زان ملک وجودش همه بودی آباد
لیکن امروز دگر سیر نبینی شکمی گر کسی لیره کند دخل بهر یک قدمی
ای فرومایه که کار تو سراسر ننگ است از چه تازی تو مهر سوی مگر جا تنگ است
گر بهر یک دهی از ملک جهانش بهری قسمت هر یکی افزون بشود از شهری
از طلا گر بدهی سهم بهر یک نفری هر یکی لیره بخروار کند بار خری
جمله آماده به میدان چو خروس جنگی جمعی از چین و اروپا و ز ملک زنگی
ایمنی رخت برون برده زهر ملک و دیار نه امیدیست به جا دیگر و نه راه فرار
چرخ اگر راه غلط می رود از وحشت بم چه کند ره نتوان یافتن از بیم اتم
شرم بادت به خدا دست ز پیکار بدار چند بایست شنیدن که فزون شدکشتار
گفت پیغمبر بایست برابر باشید همه غمخوار بهم همچو برادر باشید
رحمت ار خواست خدا از تو دل سنگ چرا با فراخی جهان جنگ و دل تنگ چرا
گر نخواهد که کند جنگ و جدل را فراموش یا رب این نسل ستمکار تو بنما خاموش
برگرفته از کتاب چون محزون ولی شادمان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
