انسان به طور ذاتی یک موجود پرستشی است. نویسنده مزامیر این ویژگی را اینگونه توصیف می کند: “چنانكه آهو برای نهرهای آب اشتياق دارد، همچنان ای خدا، جان من اشتياق شديد برای تو دارد” (مزامیر فصل 42 آیه1). در قرن اول میلادی، سیسروس فیلسوف رومی ، پرستش را بدون توجه به شکل آن ، یک ویژگی کلی انسان می داند. با توجه به اینکه در نهایت، مردم کسی یا چیزی را پرستش خواهند کرد ، باید این سؤال را بپرسیم که پرستش یعنی چه؟ چه کسی را و چگونه باید پرستش کنیم؟ چیزی که پرستش کنندگان کتاب مقدسی را تشکیل می دهد “پرستش کنندگان حقیقی” (یوحنا فصل 4 آیه 23) یا “پرستش کنندگان دروغین” هستند؟
مسیح می فرماید پرستش کنندگان حقیقی، خدا را در روح و راستی می پرستند (یوحنا فصل 4 آیه 24). پولس اینگونه توضیح می دهد که ما بوسیله روح خدا پرستش می کنیم (فیلیپیان فصل 3 آیه 3). بدین معنی که عبادت و پرستش واقعی تنها توسط کسانی انجام می شود که با ایمان به عیسی مسیح نجات یافته اند و روح القدس درون قلبهایشان ساکن شده است. پرستش در روح، بدین معنی نیز می باشد که با رفتار مناسب قلبی انجام شود نه اینکه فقط از مراسم مذهبی پیروی شود. پرستش در راستی و حقیقت بدین معنی است که بر اساس آنچه که خدا در کتاب مقدس از خودش رونمایی کرده او را پرستش کنیم. برای اینکه پرستش کتاب مقدسی باشد باید بر اساس قواعد و قوانین مسیح باشد ( دوم یوحنا فصل 1 آیه 9، تثنیه فصل 4 آیه 12، تثنیه فصل 12 آیه 32 و مکاشفه فصل 22 آیه های 18-19). پرستش حقیقی فقط بر اساس دستورالعمل های بیان شده در کتاب مقدس می باشد و می تواند با و یا بدون کتاب اعترافات (متعلق به یک گروه مسیحی در آمریکا) و یا هر کتاب و یا راهنمای نوشته دست بشر انجام شود.
کلیسای قرن اول میلادی، اعمالی را در جلسات کلیسایی و پرستشی خود انجام می دادند که به ما این امکان را داده تا بتوانیم روش صحیح پرستش بر اساس کتاب مقدس را بشناسیم: مراسم شام مقدس (اعمال رسولان فصل 20 آیه 7)، مراسم دعا (اول قرنتیان فصل 14 آیه های 15 تا 16)، خواندن سرود پرستشی برای جلال خدا (افسسیان فصل 5 آیه های 19)، جمع آوری هدایا (اول قرنتیان فصل 16 آیه 2)، خواندن کتاب مقدس (کولسیان فصل 4 آیه 16)، موعظه و اعلام کلام خدا (اعمال رسولان فصل 20 آیه 7).
مراسم شام آخر برای یادآوری مرگ عیسی مسیح تا زمان بازگشت او انجام می شود (اول قرنتیان فصل 11 آیه های 25 تا 26). مخاطب دعا فقط باید خود خدا باشد (نحمیا فصل 4 آیه 9، متی فصل 6 آیه 9) ، مخاطب دعا هرگز نباید یک فرد مرده باشد مانند آنچه در کلیسای کاتولیک به آن عمل می شود. ما اجازه نداریم از ابزاری مانند تسبیح و یا چرخ های عبادی بودایی ها در مراسم پرستشی استفاده کنیم. و مهمتر از همه اینکه، دعاهای ما باید بر اساس خواست خدا باشد (اول یوحنا فصل 5 آیه 14).
در مراسم پرستشی باید آواز بخوانیم. پولس به ما دستور می دهد که “با يكديگر دربارهٔ خداوند گفتگو كنيد و سرودهای پرستشی و مزامير برای يكديگر بخوانيد. با هم سرودهای روحانی بخوانيد و در دل خود برای خداوند آهنگ بسازيد و بسراييد، و همواره برای همه چيز، خدای پدر را به نام خداوند ما عيسی مسيح شكر كنيد” (افسسیان فصل 5 آیه های 19 تا 20). “مزامير و سرودهای روحانی بسراييد و با قلبی مملو از شكرگزاری آنها را برای خداوند بخوانيد” (کولسیان فصل 3 آیه 16).
بر اساس تعلیم پولس ، اعطای هدایا بخشی از مراسم راستین پرستشی در کلیسا می باشد، “می‌توانيد چنين عمل كنيد (به كليساهای ايالت «غلاطيه» نيز همين روش را پيشنهاد كردم): در نخستين روز هر هفته يعنی يكشنبه، هر يک از شما به نسبت درآمدی كه داشته‌ايد، مبلغی را برای اين كار كنار بگذاريد. برای جمع‌آوری اين مبالغ، منتظر آمدن من نباشيد”(اول قرنتیان فصل 16 آیه های 1 تا 2). این هدایا و کمک های مالی منظم برای حمایت از کارهایی که در راه خدا انجام می شوند، وظیفه بسیار مهم ما است. در حقیقت این یک فرصت طلایی است که به ما داده شده تا برکت یابیم نه اینکه با بی میلی و از روی اجبار انجام دهیم (دوم قرنتیان فصل 9 آیه 7). علاوه بر این، کمک مالی از روی میل و رغبت، تنها روش صحیح کتاب مقدسی برای کمک به پیشرفت کار کلیسا می باشد. کلیسا اجازه ندارد تا کار و کاسبی و یا بازیهای شانسی و یا هر کار دیگری از این نوع، راه بیندازد. هدف کلیسای عیسی مسیح راه اندازی یک مرکز تجاری نیست (متی فصل 21 آیه های 12 تا 13).
در انتها، موعظه و تعلیم، عناصر اصلی تشکیل دهنده پرستش صحیح کلیسایی هستند. تعلیم فقط باید بر اساس کتاب مقدس باشد که تنها وسیله مجهز کردن ایمانداران برای یک زندگی خداپسندانه است (دوم تیموتائوس فصل 3 آیه های 16 تا 17). یک مبشر و معلم خداشناس تنها از کلام خدا برای بشارت و تعلیم استفاده می کند و برای تأثیر گذاری بر قلبها و افکار شنوندگان و شاگردان، فقط بر روح القدس تکیه می کند. همانطور که پولس به تیموتاؤس یادآوری می کند :” در هر موقعيت، و در وقت و بی‌وقت، كلام خدا را اعلام نمايی. آماده باش تا هر وقت لازم شد، مؤمنين را اصلاح و توبيخ و تشويق كنی. همواره با صبر و بردباری كلام خدا را به ايشان تعليم ده” (دوم تیموتائوس فصل 4 آیه 2). تجمعات کلیسایی که کلام خدا در آن جایی ندارد، نمی تواند یک جلسه پرستشی صحیح کتاب مقدسی باشد.
همانطور که از روش صحیح پرستش در کتاب مقدس پیروی می کنیم بیایید خداوند را با تمام جان و دل پرستش کنیم. ما نباید به مردم دنیا این را نشان دهیم که مراسم پرستش ما خسته کننده و یک مراسم مذهبی بی جان است. ما از گناه نجات پیدا کرده ایم. بنابراین خدا را به عنوان فرزندانی که سپاسگزار این نعمت ها هستند پرستش کنیم.”پس حال كه ملكوتی تزلزل‌ناپذير نصيب ما خواهد شد، بياييد خدا را از صميم قلب سپاس گوييم و او را چنانكه سزاوار است، با خوف و احترام خدمت نماييم. زيرا خدای ما آتشی سوزاننده است”(عبرانیان فصل 12 آیه های 28 تا 29).

منبع مقاله: www.gotquestions.org