سؤالی داشتم: مادر بزرگ من ایماندار نبودند و خیلی وقت پیش فوت کردند. آیا چون ایماندار نبوده، باید فکر کنم که در جهنم به سر می بره؟ آیا فقط مسیحیان نجات خدا رو دارند؟ بقیه همه به جهنم می رن؟ الآن تو خانواده ی منم ایماندار نیستن در واقع ترس و شک اجازه نمی ده ایمان بیارن و این که اونها نجات رو ندارن و شاید اصلاً ایمان نیارن خیلی آزاردهنده ست. طوری که من بعضی وقتها فکر می کنم اگر اونها نجات ندارن من چرا نجات پیدا کنم؟ آیا غیر ایمانداران نجات پیدا نمی کنند و به جهنم می رن؟ پس ما چطور آرامش داشته باشیم در حالی که خیلی از ماها عزیزانمون رو که بی ایمان بودند از دست دادیم؟!

شما با پنج سؤال مهمی  که در  مورد  عزیزانتان کرده اید منتظر پنج جواب دلخواهتان هستید تا آرامشی را که می گویید از دست داده اید را بدست آورید ولی من تضمین نمی کنم جواب هایم به شما آرامش بدهد  ولی سعی می کنم از  کلام خدا  واقعیت ها را بنویسم و نتیجه گیری و  قضاوت را به خودتان واگذار کنم:

۱- مادربزرگ شما ایمان نداشته و از دنیا رفته. آیا باید فکر کنید به جهنم می رود؟

چرا فکر می کنید حتماً به جهنم می رود؟ مسیح فرمود چه بسا باجگیران از  مقدسین زودتر  به ملکوت بروند. ما  نمی توانیم در مورد رفته گانمان به این صراحت نظر بدهیم که به جهنم می روند یا بهشت.  این بین اعمال  آنهاست و داوری  خدا.

۲- آیا همه غیرایمانداران به جهنم می روند؟

کلام خدا  به وضوح می فرماید تنها راه رسیدن به خدا، نجات از گناه بوسیله خون مسیح است. بعضی بشارت خبر خوش  نجات به وسیله خون مسیح را شنیده اند و عمل  نکرده اند و بعضی هم  نشنیده اند و بعضی بر اساس طبیعت شان  سعی در  اجتناب از بدی داشته اند. این ها در حضور خدا  مهم و قابل تأمل و ارزیابی است. مسیح فرمود  شخصی به پسرانش گفت این کار را انجام بده. یکی گفت انجام می دهم ولی انجام نداد (ایماندار به مسیح) دیگری گفت انجام نمیدهم ولی انجام داد (غیر  ایماندار ). مسیح سؤال نمود: آن که اراده پدر را انجام داد، همان مورد قبول پدر است.

۳- چرا وقتی  فامیلم نجات را ندارن من نجات را داشته باشم؟

این سؤالتان خیلی غیرمنصفانه و غیر منطقی است. اگر همه بخواهند در جاده تصادف کنند دلیل ندارد که شما  هم تصادف  کنید! اگر  همه می خواهند در کلاس درس رفوزه شوند شما نباید الزاماً رفوزه شوید چون همکلاسی هایتان را دوست دارید! شما  بر اساس ایمانی که دارید و انتخابی که کرده اید، باید عمل کنید.

۴- آیا همه غیرایمانداران نجات ندارند و به جهنم می روند؟

شما  مسئول سرنوشت دیگران نیستید. داور هم نیستید که این را بگویید. کار هرکس در حضور خدا آزمایش  می شود. اگر  پذیرفته شد، به حضور  خدا می رود و اگر پذیرفته نشد، از خدا دور خواهد ماند. نجات از گناه تنها در پرداخت قیمت گناه و جبران گناه است و نه در  نوع تفکر و احساس من و شما. غیر ایمانداران را به خدا واگذارید و ایمان خود را صادقانه زیست کنید.

۵- پس ما چطور آرامش داشته باشیم در حالی که خیلی از ماها عزیزانمون رو که بی ایمان بودند از دست دادیم؟

شما و هر انسانی تنها از رابطه با خدا آرامش می گیرید و نه از سرنوشت عزیزانتان! لطفاً احساسات و علایق و دلبستگی  های خود را جایگزین قاعده و قانون طبیعت نسازید. گاهی عزیزترین افرادِ زندگی مان بد رانندگی می کنند یا بد عمل می کنند، بد زندگی  می کنند و سرنوشت نصیب آنها می شود. این انتخاب آنها و قانون طبیعت است. شما نمی توانید به خاطر تصادف عزیزانتان رانندگی با ماشین را زیر سؤال ببرید. البته که ما ناراحت و غمگین می شویم ولی در  همین غم و ناراحتی، تنها  خداست که به ما آرامش می بخشد. تقصیر قانون رانندگی  نیست که عزیز دل ما تصادف کرده است.

موفق  باشید.

پاسخ از: کشیش جلیل سپهر