سطح اخلاقیات امپراطوری روم در دوران عهدجدید چگونه بوده است؟

          وضع اخلاقی امپراطوری روم به طور کلی تا آن حد که بعضی از مورخین تصور کرده اند سیاه نبوده است. طبق معمول اشخاص نجیب و پاکدامن بدون سر و صدا و جلب توجه به زندگی خود ادامه می دهند ولی اشخاص جنایتکار به سرعت توجه همه را بسوی خود جلب می نمایند. معمولاً روزنامه ها و رسانه های گروهی در مورد «جرم و جنایت» به تفصیل سخن می گویند. معهذا تمام اشاراتی که در کتب تاریخی و ادبیات و نمایشنامه ها و آثار هنری وجود دارد و به دست ما رسیده است نشان می دهد که سطح اخلاقی آنها به طور کلی از سطح اخلاقی ما پایین تر بوده است. محکومیت های وحشتناکی که در مورد بشریت در رومیان1: 18 و 3: 20 ذکر شده در مرحلۀ اول مربوط به امپراطوری روم بوده است و تمام شواهد موجود، صحت آنرا تأیید می نمایند.

          انحطاط اخلاقی به این معنی نیست که دیگر افراد نجیبی وجود ندارند و یا پرهیزگاری کاملاً از بین رفته است. بلکه به این معنی است که وضع اخلاقی اجتماع رو به پایین است و به طرف لجام گسیختگی و بی قانونی می گراید. حیات انسان چندان ارزشی نداشت و قتل زیاد بود. طلاق گرفتن آسان و مورد قبول اجتماع بود. رها کردن نوزادان ناخواسته متداول بود همانطوریکه می توان از نامۀ معروف هیلاریون به همسرش آلیس فهمید: «اگر فرزندی به دنیا بیاوری و آن فرزند پسر باشد بگذار زنده بماند ولی اگر دختر باشد آنرا رها کن (یعنی دور بیانداز)». خرافات و حقه بازی و فریب، به انواع مختلف، شایع بود.

          مروجین اصول اخلاقی هم وجود داشتند مانند سنکا معلم نرون. این مروجین اخلاق درنوشتجات خود از ایده آلهای عالی و کلام حکمت آمیز سخن می گفتند ولی سخنان آنها بر روی وضع شرارت آمیز آن زمان تأثیر زیادی نداشت. آنها نمی توانستند در خوانندگان خود نفوذ روحانی ایجاد کنند و در ضمن خودشان هم مانند سنکا نمونه های اخلاقی خوبی برای مردم نبودند. مذهب بت پرستی آنها قدرت نداشت که مردم را به مراحل عالی اخلاقی برساند و وقتی مردم این حقیقت را می فهمیدند، دچار یأس و نومیدی می شدند. فساد در سیاست، هرزگی در لذت جویی، خیانت در داد وستد و فریب و خرافات در مذهب، باعث گردیده بود که زندگی در روم برای بسیاری از مردم طاقت فرسا و برای عده ای غیر قابل تحمل بشود.

برگرفته از کتاب معرفی عهدجدید

نوشته: مِریل سی تِنی

ترجمه: کشیش طاطه وس میکائیلیان