«سرود آفرینش» (در پیدایش فصل های 1و2)

«سرود آفرینش» (در پیدایش فصل های 1و2)

این توصیفی شاعرانه از حرکت حساب شده و شکوهمند مراحل متوالی آفرینش است، که در قالب عدد «هفت» کتاب مقدسی که غالباً تکرار می شود، ریخته شده است. در همۀ مطالب علمی یا غیر علمی، گزارشی عالی تر دربارۀ «منشأ موجودات» وجود ندارد.

چه کسی «سرود آفرینش» را نوشته است؟ این سرود را موسی نقل کرده، ولی بی تردید، مدت ها پیش از آن توسط ابراهیم یا نوح یا خنوخ یا آدم نوشته شده است. قرن ها پیش از زمان موسی، نوشتار رایج بوده است. برخی از «اوامر و فرایض احکام» خدا در زمان ابراهیم، یعنی ۶۰۰ سال پیش از موسی، وجود داشته است.

نویسنده از کجا می دانست که پیش از ظهور انسان چه اتفاقی افتاده است؟ بی تردید خدا «گذشتۀ دور را بر او مکشوف کرد، همچنان که بعدها آیندۀ دور را به انبیاء نشان داد».

کسی چه می داند، شاید خود خدا این سرود را به آدم آموخته باشد. این سرود، نسل پس از نسل، به طور شفاهی در جمع خانوادگی از حفظ خوانده می شد، یا به عنوان یکی از مراسم عبادتی اولیه سروده می شد (سرودها بخش بزرگی از قدیمی ترین انواع ادبیات را تشکیل می داد)، تا زمانی که نوشتار اختراع شد و خدا شخصاً بر نوشته شدن آن نظارت کرد و بالآخره این سرود توسط موسی، جای خود را به عنوان «نخستین کلام کتاب الهی اعصار» یافت.

اگر باور داریم کتاب مقدس کلام «خدا» است و اگر خدا از ابتدا می دانست که کتاب مقدس را به عنوان وسیلۀ اصلی در نجات انسان به کار خواهد برد، چرا باید باور کردن این مطلب دشوار باشد که خدا خودش همزمان با آفرینش انسان، ماده و هستۀ این کلام را به انسان داد؟

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222