روز مصلوب شدن عیسی مسیح چه روزی است؟ جمعه یا چهارشنبه؟ روز سبت بزرگ چه روزی است و دقیقاً روز آن با بقیه روزهای سبت چه فرقی داره!؟

کتاب مقدس دقیقاً نمی گوید که چه روزی از هفته عیسی مصلوب شد. دو نظر عمومی بر این است که جمعه و یا چهارشنبه مصلوب شد. بعضی ها هم برای اینکه هر دوعقیده را در نظر بگیرند، پنج شنبه را روز مصلوب شدن او اعلام می کنند. عیسی در انجیل متی 12 : 40 می گوید "زیرا همچنانکه یونس سه شبانه روز در شکم ماهی ماند پسر انسان نیز سه شبانه روز در شکم زمین خواهد بود." آنهایی که طرفدار مصلوب شدن در روز جمعه هستند، می گویند طریقی هست که می توان با آن در قبر بودن را سه روز محاسبه کرد. در فکر یک یهودی قرن اول میلادی، قسمتی از روز بعنوان یک روز کامل محسوب می شد. از آنجایی که عیسی قسمتی از جمعه و تمام شنبه و قسمتی از یکشنبه را در قبر بود، می توان گفت که سه روز در قبر بوده. یکی از بحث های اساسی در مورد اینکه جمعه روز مصلوب شدن بوده در انجیل مرقس 15 : 42 دیده می شود که می گوید عیسی در "روز قبل از سبت" مصلوب شد. اگر منظور سبت هفتگی باشد، یعنی شنبه، آنوقت می توان گفت که روز جمعه روز مصلوب شدن او بوده. بحث دیگر برای روز جمعه می گوید آیاتی مثل متی 16 : 21 و لوقا 9 : 22 تعلیم می دهند که عیسی روز سوم قیام می کند، بنابراین او مجبور نبود تمام سه شبانه روز را در قبر بگذراند. در حالیکه بعضی از ترجمه ها می گویند"در روز سوم" برای این آیات، نه همه آنها، و نه همه موافقند که "در روز سوم" بهترین ترجمه ایست که می توان کرد. بعلاوه، مرقس 8: 31 می گوید که عیسی" بعد" از سه روز قیام کرد. بحث پنج شنبه دید جمعه را وسعت داده، اساساً می گوید که وقایع زیادی ( بعضی می گویند حدود 20 واقعه) بین زمان دفن کردن مسیح در عصر جمعه وصبح روز یکشنبه در جریان بودند. کسانی که به مصلوب شدن در پنج شنبه معتقدند می گویند که چون شنبه، سبت یهودیان، تنها روز کامل بین عصر جمعه و صبح یکشنبه است، بنظر می آید که یکی دو روز اضافه این مشکل را حل می کند و اینطور بحث می کنند که مثلاً اگر شما دوستی را از دوشنبه شب ندیده باشید و او را صبح پنج شنبه ببینید، به او می گویید که سه روز است تو را ندیده ام، در حالیکه عملا 60 ساعت (دو روز و نیم) بوده. اگر عیسی روز پنج شنبه مصلوب شد، مثل این مثال می توان گفت که سه روز در قبر بوده. کسانی که به مصلوب شدن عیسی در چهارشنبه معتقدند، میگو یند در آن هفته دو سبت بوده. بعد از اولین سبت (آنکه در غروب مصلوب شدن بود (مرقس 15 : 42 و لوقا 23 : 52-54 )، زنان عطریات خریدند- توجه کنید که بعد از سبت خرید کردند (مرقس 16 : 1). این دید که چهار شنبه روز مصلوب شدن بود، می گوید "سبت" فصح بود (رجوع کنید به لاویان 16: 29 -31 و 23 : 24 -32 و 39 ، که در آنها روزهای خیلی مقدس به سبت خوانده شده اند و الزاماً روز هفتم هفته نیستند). سبت دوم آن هفته سبت معمولی هفتگی بود. توجه کنید که در لوقا 23 : 56، زنان که بعد از سبت اول عطریات خریده بودند، برگشتند، عطریات را آماده کردند و بعد "در روز سبت استراحت کردند" (لوقا 23 : 56 ). آنها اینطور بحث می کنند که زنان نمی توانستند تا بعد از سبت عطریات بخرند، در حالیکه قبل از سبت آنها را آماده کرده بودند و این تنها در صورتی امکان دارد که دو سبت وجود داشته باشد. با این دید که دو سبت وجود داشته، اگر عیسی در پنح شنبه مصلوب شده، روز مقدس (فصح) پنج شنبه غروب شروع شده و غروب جمعه تمام شده یعنی در شروع سبت هفتگی، شنبه. خرید عطریات بعد از سبت اول (فصح) یعنی خرید در روز شنبه که شکستن سبت بود. پس بر اساس عقیده مصلوب شدن عیسی در چهارشنبه، تنها توضیحی که حساب کتاب مقدسی را در مورد زنها و عطریات بهم نمی زند و درک عملی از متی 12 : 40 می دهد، این است که عیسی در چهارشنبه مصلوب شده باشد. روز سبت که روز خیلی مقدسی بود (فصح) در روز پنج شنبه بود، زنان عطریات را (بعد از آن) در جمعه خریداری کردند و برگشتند و در همان روز عطریات را آماده کردند و در شنبه که سبت هفتگی بود استراحت نمودند و بعد عطریات را صبح زود یکشنبه به قبر آوردند. عیسی نزدیک غروب چهارشنبه دفن شد، که در تقویم یهودی روز پنج شنبه محسوب می شود. با استفاده از تقویم یهودی، شما پنج شنبه شب (شب اول) را دارید، پنج شنبه (روز اول)، جمعه شب (شب دوم)، روز جمعه (روز دوم)، شنبه شب (شب سوم)، و روز شنبه (روز سوم). ما دقیقاً نمی دانیم که او در چه موقع قیام کرد، اما می دانیم که قبل از غروب یکشنبه (یوحنا 20 : 1، مریم مجدلیه "وقتی هنوز تاریک بود" آمد)، بنابراین او می توانسته بلافاصله بعد از غروب شنبه قیام کرده باشد، که شروع اولین روز هفته برای یهودیان است. یک مشکل احتمالی با نظر چهارشنبه این است که شاگردانی که با عیسی در راه عمواس می رفتند اینکار را"در همان روز" قیام انجام دادند (لوقا 24 : 13). شاگردان، که عیسی را تشخیص نمی دهند، برای او درباره مصلوب شدن عیسی تعریف می کنند (24 : 21) و می گویند که "امروز روز سوم از این وقایع است" (24 : 22). چهارشنبه تا یکشنبه چهار روز است. یک توضیح احتمالی این است که ممکن است آنها از غروب چهارشنبه که عیسی را دفن کردند، حساب کرده باشند که شروع پنج شنبه یهودیهاست و پنج شنبه تا یکشنبه را می توان سه روز حساب کرد. چیزی که اهمیت دارد این نیست که کدام روز هفته عیسی مصلوب شد. اگر این مطلب خیلی مهم بود، کلام خدا روز و وقت آن را واضحا بیان می کرد. چیزی که مهم است این است که او مرد، در جسم زنده شد و از مردگان قیام کرد. چیزی که به همان اندازه اهمیت دارد دلیل مرگ اوست که کفاره گناهان همه را بپردازد. یوحنا 3 : 16 و 3 :36 هر دو می گویند که نتیجه اعتماد کردن به او بدست آوردن حیات ابدیست. این همانقدر حقیقت دارد که اگر او چهارشنبه، پنج شنبه، و یا جمعه مصلوب شده باشد. 

در پاسخ به سؤال شما در باره روز سبت مقاله زیر را از وب سایت پرپاسخ ارسال می دارم:

چه روزی روز سبت است، شنبه یا یکشنبه؟ آیا مسیحیان باید سبت را نگه دارند؟

اغلب ادعا می شود که "خدا روز سبت را در باغ عدن برقرار کرد" و این بعلت ارتباط بین سبت و خلقت در خروج 20 : 11 است. اگر چه استراحت خدا در روز هفتم (پیدایش 2 : 3) سایه ای از قانون سبت در آینده بود، اما در کتاب مقدس قبل از اینکه فرزندان اسرائیل سرزمین مصر را ترک کنند، حرفی از سبت نیست. جایی در کتاب مقدس نوشته نشده است که از آدم تا موسی سبتی نگهداشته می شد. کلام خدا کاملا واضح است که نگه داشتن سبت علامت مخصوصی بین خدا و اسرائیل بود: "پس بنی اسرائیل سبت را نگه بدارند نسلا بعد نسل سبت را بعهد ابدی مرعی دارند. این در میان من و بنی اسرائیل آیتی ابدیست زیرا که در شش روز خداوند آسمان و زمین را ساخت و در روز هفتمین آرام فرموده استراحت یافت" (خروج 31 : 16-17). در تثنیه 5، موسی ده فرمان را برای نسل بعد تکرار می کند. در اینجا بعد از اینکه در آیات 12- 14 فرمان به نگه داشتن سبت داده می شود، موسی دلیل اینکه سبت به قوم اسرائیل داده می شود بیان می کند: "و بیاد آور که در زمین مصر غلام بودی و یهوه خدایت ترا بدست قوی و بازوی دراز از آنجا بیرون آورد. بنا براین یهوه خدایت ترا امر فرموده است که روز سبت را نگه داری" (تثنیه 5 : 15). قصد خدا برای دادن سبت به قوم اسرائیل این نبود که آفرینش را بیاد داشته باشند، بلکه باید بردگی در مصر و نجات خداوند را بیاد می آوردند. به آنچه برای نگه داشتن سبت لازم بود توجه کنید: در سبت شخص نمی توانست خانه اش را ترک کند (خروج 16 : 29)، نمی توانست آتش روشن کند (خروج 35 : 3)، و نمی توانست کسی را به کار گمارد (تثنیه 5 : 14). کسی که قانون سبت را می شکست باید کشته می شد (خروج 31 : 15، اعداد 15 : 32-35). بررسی قسمتهای مختلف عهد جدید به ما چهار نکتة مهم را نشان می دهد: 1) وقتی مسیح در بدن پر جلالش و در روزی که ذکر شده ظاهر شود، آن روز روز اول هفته است (متی 28: 1 و9 و10 ، مرقس 16 : 9 ، لوقا 24 : 1 و 13 و 15 ، یوحنا 20 : 19 و 26). 2) تنها وقتی که سبت از اعمال رسولان تا مکاشفه گفته شده است منظور بشارتی به یهودیان در کار بوده و معمولا در کنیسه اتفاق افتاده است ( اعمال رسولان بابهای 13-18). پولس رسول نوشت که "یهود را چون یهود گشتم تا یهود را سود برم" (1 قرنتیان 9 : 20). پولس به کنیسه نرفت تا با آنها مشارکت داشته باشد و مقدسین را بنا کند، اما رفت تا گمشدگان ملزم شده نجات یابند. 3) پولس رسول می گوید "بعد از این بنزد امتها می روم" (اعمال رسولان 18 : 6)، سبت دیگر هرگز ذکر نشد. و 4) بجای اینکه بخواهیم به روز سبت بچسبیم، بقیة عهد جدید بر عکس آن را می گوید (غیر از نکتة سوم، منجمله کولسیان 2 : 16). با دقت بیشتر به نکتة چهارم در بالا متوجه می شویم که در عهد جدید برای ایمانداران نگه داشتن روز سبت الزامی نیست، و بعلاوه نشان می دهد که عقیدة یکشنبه بعنوان "سبت مسیحیان" هم غیر کتاب مقدسی است. همانطور که در بالا بحث کردیم، بعد از اینکه پولس تمرکزش را روی امتها گذاشت روز سبت یکبار ذکر شده است، "پس کسی دربارة خوردن و نوشیدن و دربارة عید و هلال و سبت بر شما حکم نکند. زیرا که اینها سایة چیزهای آینده است لیکن بدن از آن مسیح است." ( کولسیان 2 : 16-17). سبت یهودیان بر روی صلیب بر داشته شد. جایی که مسیح " آن دستخطیرا که ضد ما و مشتمل بر فرایض و بخلاف ما بود محو کرد" (کولسیان 2 : 14 ). این مطلب بیش از یکبار در عهد جدید تکرار شده است: "یکی یکروز را از دیگری بهتر می داند و دیگری هر روز را برابر می شمارد. پس هر کس در ذهن خود متیقن شود. آنکه روز را عزیز نمی دارد هم برای خداوند نمی دارد" (رومیان 14 : 5 -6 الف). "اما الحال که خدا را می شناسید بلکه خدا شما را می شناسد چگونه باز بر می گردید بسوی آن اصول ضعیف و فقیر که دیگر می خواهید از سر نو آنها را بندگی کنید؟ روزها و ماهها و فصل ها و سالها را نگاه می دارید" (غلاطیان 4 : 9-10). اما بعضی ادعا می کنند که دستوری از طرف کنستانتین در 321 میلادی روز سبت را از شنبه به یکشنبه تغییر داد. در چه روزی کلیسای اولیه برای پرستش جمع می شدند؟ کلام خدا هرگز جمع شدن ایمانداران را برای پرستش در روز سبت (شنبه) ذکر نمی کند. بهرحال، قسمتهای واضحی از کلام وجود دارد که روز اول هفته را ذکر می کند. برای مثال، اعمال رسولان 20 : 7 می گوید که "در اول هفته چون شاگردان بجهت شکستن نان جمع شدند." در 1 قرنتیان 16 : 2 پولس ایمانداران قرنتس را امر می کند "در روز اول هفته هر یکی از شما بحسب نعمتیکه یافته باشد نزد خود ذخیره کرده بگذارد" از آنجایی که پولس این هدیه را در 2 قرنتیان 9 : 12 بعنوان خدمت معرفی می کند، این جمع آوری هدایا می باید با پرستش اجتماع مسیحیان در یکشنبه مربوط باشد. از نظر تاریخی یکشنبه، نه شنبه، روز جمع شدن مسیحیان در کلیسا بود، و این رسم به قرن اول مسیحیت بر می گردد. سبت به قوم اسرائیل داده شد، نه به کلیسا. سبت هنوز شنبه است، نه یکشنبه، و هیچ وقت عوض نشده است. اما سبت قسمتی از قانون عهد عتیق است، و مسیحیان از اسارت قانون آزادند (غلاطیان 4 : 1-26، رومیان 6 : 14). نگه داشتن سبت از مسیحیان خواسته نشده -چه شنبه و چه یکشنبه. اولین روز هفته، یکشنبه، روز خداوند (مکاشفه 1 : 10) خلقت تازه را با مسیح بعنوان سرور ما که قیام کرده است جشن می گیرد. ما مجبور نیستیم سبت عهد موسی را نگه داریم، اما آزادیم که عیسی قیام کرده را خدمت کنیم. پولس رسول گفت که هر شخص مسیحی باید خودش تصمیم بگیرد که استراحت سبت را نگه دارد یا نه، "یکی یکروز را از دیگری بهتر می داند و دیگری هر روز را برابر می شمارد پس هر کس در ذهن خود متیقن شود" (رومیان 14 :5). ما باید هر روز خدا را پرستش کنیم، نه فقط شنبه یا یکشنبه.