روح القدس در تو- فصل هفتم: کمک ما در دعا

فصل هفتم

کمک ما در دعا

سومین روش مهم و حیاتی که در آن روح القدس به یاری ما می‌شتابد، در دعاهای ما است. در رومیان ۸: ۱۴ پولس نیاز ما به هدایت روح القدس را به منظور رهبری زندگی مسیحی ما شرح داده:

آنان که از روح خدا هدایت می شوند، پسران خدایند.
برای مسیحی شدن، می‌بایست از روح خدا متولد شوید. اما برای زندگی مسیحی داشتن و سپس رشد در  تولد تازه‌ای که یافته‌اید، باید مرتباً توسط روح خدا هدایت شوید. زمان فعلی که در این آیه پولس رسول از آن استفاده کرده حالت استمراری دارد: «آنان که از روح خدا هدایت می‌شوند(به طور مستمر و مداوم)، پسران خدایند.» چنین کسانی دیگر اطفال کوچک نیستند، بلکه پسران و دختران بالغی هستند.
کمی جلوتر در همین رسالۀ پولس رسول به رومیان، او این قاعدۀ هدایت شدن توسط روح القدس را به طور اخص به زندگی دعایی ما ربط می‌دهد. او به این مسئله تأکید می‌ورزد که برای دعای صحیح لازم است توسط روح القدس هدایت شویم.
روح نیز در ضعف ما به یاری‌مان می‌آید، زیرا نمی‌دانیم چگونه باید دعا کنیم. اما روح (شخصیت روح القدس تأکید می‌شود) با ناله‌هایی بیان ناشدنی، برای ما شفاعت می‌کند. او که کاوشگر دل‌هاست، فکر روح را می‌داند، زیرا روح مطابق با ارادۀ خدا برای مقدسین شفاعت می‌کند. (رومیان ۸: ۲۶و۲۷)
پولس در این آیه از ضعفی صحبت می‌کند که همۀ ما داریم. منظور او ضعف بدنی نیست، بلکه ضعف فکر و دانش است. ما نه فقط نمی‌دانیم برای چه دعا کنیم بلکه چگونه دعا کردن را هم نمی‌دانیم.
اغلب، جماعت‌ها را با این سؤال به چالش می‌کشم که هر کس که می‌داند چه دعا کند و چطور دعا کند، دست بلند کند. حتی یک بار هم نشده که کسی جرأت کند در این چالش، دست خود را به نشانۀ تأئید بلند کند. من فکر می‌کنم همۀ ما به اندازۀ کافی صداقت داریم تا اعتراف کنیم که وقتی می‌خواهیم دعا کنیم، اغلب نمی‌دانیم چه چیزی را دعا کنیم. گاهی، حتی اگر فکر می‌کنیم می‌دانیم در مورد چه چیزی باید دعا کنیم، مشکل این است که نمی‌دانیم چطور برای آن مسئله دعا کنیم. پولس این را “ضعف ما” نامید. اما او به ما گفت که خدا روح القدس را فرستاده تا ما را در این ضعف یاری رساند، تا بدانیم برای چه دعا کنیم و چطور برای آن دعا کنیم. در این آیه زبانی که پولس استفاده کرده با حس خاصی همراه است که پیشنهاد می‌کند بگذاریم روح القدس وارد معرکه شود و دعا را توسط ما انجام دهد.
کلید دعای موفق این است که یاد بگیریم چطور با روح القدس ارتباط برقرار کنیم و تسلیم او شویم. اینجاست که به او اجازه می‌دهیم ما را هدایت، راهنمایی، الهام و تقویت کند و در واقع بسیاری از اوقات توسط ما دعا کند.
عهد جدید راه‌های مختلفی را به ما نشان می‌دهد که روح القدس به یاری ما می‌شتابد. در این‌جا به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنم:
اولین روش که پولس در رومیان ۸: ۲۶-۲۷ به ما پیشنهاد می‌کند این است که: «روح با ناله‌هایی بیان ناشدنی، برای ما شفاعت می‌کند.» من این عمل را شفاعت می‌نامم، که یکی از نکات برجسته و مهم زندگی مسیحی است. سپس از “ناله‌های بیان ناشدنی” سخن به میان می‌آورد. فکر محدود و فانی ما کلمات مناسبی را نمی‌یابد تا آن‌چه را که در دعا نیاز هست، ابراز کند. پس یکی از روش‌هایی که روح القدس به کمک ما می‌آید، دعا با ناله‌هایی است که نمی‌توانیم با کلمات عادی بیان کنیم.
این تجربۀ مقدسی است، یک درد زایمان روحانی که منجر به زایش روحانی می‌شود. اشعیاء ۶۶: ۸ به این مسئله اشاره می‌کند وقتی می‌گوید:
زیرا که صهیون به محض شروع درد زایمان، فرزندان خود را زاده است.
هیچ تولید مثل واقعی روحانی نیست که در کلیسا بدون درد زایمان روحانی در دعا، اتفاق بیافتد. وقتی صهیون درد زایمان دارد، او فرزندان می‌زاید.
پولس در غلاطیان ۴: ۱۹ این را تأئید کرد:
فرزندان عزیزم، که برایتان باز درد زایمان دارم تا مسیح در شما شکل گیرد.
پولس به این مردم موعظه کرده بود و آن‌ها توبه کرده بودند. ولی پولس فهمیده بود که برای نیاز آن‌ها به تبدیل شدن، احتیاج به چیزی بیشتر از موعظه هست و آن دعای شفاعتی بود. او این دعای شفاعتی را به صورت «درد زایمان» توصیف می‌کند، یا به کلامی دیگر همان‌طور که پیش از این اشاره کردیم: «ناله‌های بیان ناشدنی».
طریقۀ دومی که روح القدس در دعا به ما کمک  می‌کند این است که او فکر ما را روشن می‌کند. در واقع او با این روش، دیگر توسط ما دعا نمی‌کند، بلکه در فکر ما نشان می‌دهد که احتیاج به چه چیزی هست که دعا کنیم و چطور باید این دعا را بکنیم. دو قسمت از رساله‌ها وجود دارند که از کار روح القدس در افکار ما صحبت می‌کنند. در رومیان ۱۲: ۲ چنین می‌خوانیم:
دیگر همشکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید. آنگاه قادر به تشخیص ارادۀ خدا خواهید بود؛ ارادۀ نیکو، پسندیده و کامل او.
تنها یک فکر نو شده می‌تواند ارادۀ خدا را تشخیص دهد؛ حتی هنگام دعا. افسسیان ۴: ۲۳ می‌گوید: «باید طرز فکر شما نو شود.»

فکر ما توسط روح القدس نو می‌شود. وقتی روح القدس در درون ما حرکت می‌کند و فکر ما را تازه می‌سازد، آنگاه شروع به درک ارادۀ خدا می‌کنیم و می‌فهمیم چگونه مطابق خواست خدا دعا کنیم. این روش دوم که روح القدس ما را کمک می‌کند، به وسیلۀ نو‌سازی فکر ما، نوربخشی به آن، و نشان دادن این که چگونه دعا کنیم رخ می‌دهد.
سومین روشی که روح القدس ما را کمک می‌کند این است که او اغلب کلمات درست را غیر‌‌‌منتظره در دهان ما می‌گذارد. هر وقت من به این مسئله اشاره می‌کنم به یاد اتفاقی که با خانم اولم رخ داد می‌افتم. ما در اواخر اکتبر در دانمارک بودیم که موطن او بود و می‌بایست روز بعد، آن جا را به قصد بریتانیا برای سپری کردن تمام ماه نوامبر ترک می‌کردیم. من انگلیسی هستم، و خوب می‌دانم که ماه نوامبر در بریتانیا، سرد، تیره و تاریک، مه‌آلود و ابری است. وقتی روز پیش از حرکت به طرف بریتانیا با هم دعا می‌کردیم، شنیدم همسرم لیدیا این طور دعا می‌کند: «در طول اقامتمان در بریتانیا به ما یک هوای مناسب و خوب بده!» من تقریباً نزدیک بود از تختخوابم یعنی جایی که نشسته بودیم، بیفتم. بعدها وقتی از او سؤال کردم که آیا فهمیدی چه دعا کردی، لیدیا پاسخ داد: «نه به خاطر ندارم!» و پاسخ او دلیل محکمی برای من بود که این دعا از روح القدس بود.

من به او گفتم: «تو در حضور خدا دعا کردی تا به ما هوای مناسب و خوب در زمان اقامتمان در بریتانیا بدهد، و تو خوب می‌دانی که در ماه نوامبر هوای بریتانیا در چه وضعی است.» در پاسخ به این  حرف من او فقط شانه اش را بالا انداخت. ما تمام ماه نوامبر را در بریتانیا سپری کردیم و در تمام طول این مدت یک روز سرد و بد و رطوبتی نداشتیم! تقریباً شبیه یک هوای بهاری خوب داشتیم!
وقتی در پایان ماه نوامبر آنجا را ترک کردیم، به مردمی که برای خداحافظی به فرودگاه آمده بودند، گفتم: «مواظب خودتان باشید، چون وقتی اینجا را ترک کنیم، هوا عوض می‌شود!» و همینطور هم شد! این دعایی بود که روح القدس در دهان لیدیا گذاشته بود و چیزی بود که خدا می‌خواست او در آن موقع برایش دعا کند.
چهارمین روشی که روح القدس ما را در دعا کمک می‌کند چیزی است که بارها در عهد جدید به آن اشاره شده است. او به ما یک زبان ناشناخته و جدید می‌بخشد، چیزی که فکر طبیعی نمی‌داند. بعضی مردم امروزه آن را زبان دعا می‌نامند. پولس در اول قرنتیان ۱۴: ۲ می‌فرماید:
آن که به زبان غیر سخن می‌گوید، نه با انسان‌ها بلکه با خدا سخن می‌گوید. زیرا هیچ‌کس سخنش را درک نمی‌کند؛ او به واسطۀ روح، رازها را بیان می‌کند.
و در آیۀ ۴  همان باب، پولس می‌گوید:
آن که به زبان غیر سخن می‌گوید خود را بنا می‌کند.
این نوع دعا سه عمل اساسی انجام می‌دهد:
اول، وقتی به زبان غیر سخن می‌گوییم، با مردم صحبت نمی‌کنیم بلکه با خدا. برای من این مسئله به خودی خود امتیاز والایی به شمار می‌آید.
دوم، چیزهایی را می‌گوییم که فکر ما آن را درک نمی‌کند. ما از رازها و اسرار خدا سخن می‌گوییم.
سوم، در حالی که با این کار مشغول هستیم، خود را بنا یا تقویت می‌کنیم.
کمی جلوتر در اول قرنتیان ۱۴: ۱۴ پولس می‌نویسد:
اگر من به زبان غیر دعا کنم، روحم دعا می‌کند، اما عقلم بهره نمی‌برد.
این حالتی است که روح القدس دیگر به فکر ما نور نمی‌بخشد، بلکه به ما زبانی نو می‌دهد و توسط ما به آن زبان دعا می‌کند. ما نباید بخاطر عادت به یک نوع دعا کردن، از دعا به نوعی دیگر محروم شویم. پولس به وضوح می‌گوید: «به روح دعا خواهم کرد و به عقل نیز دعا خواهم کرد» (آیۀ ۱۵). هر دوی این دعاها برای ما امکان‌پذیر است.
وقتی به روح القدس اجازه می‌دهیم وارد قلب ما شود، و تسلیم او می‌شویم و در اطاعت از کتاب‌مقدس به او این امکان را می‌دهیم که در ما کار کند، در زندگی دعایی ما غنا و تنوع عظیمی به وجود می‌آید. این همان خواست خدا برای همۀ ما است.

کتاب “روح القدس در تو” نوشتۀ دکتر دِرِک پرینس
ترجمۀ: کشیش ورژ باباخانیان