رسالۀ اول یوحنا فصل 2: سلوک در نور و مسئلۀ ضد مسیح

رسالۀ اول یوحنا فصل 2: سلوک در نور و مسئلۀ ضد مسیح

اول یوحنا 2: 1-17؛ سلوک در نور

راه رفتن با خدا، بدان معنی نیست که ما فاقد گناه هستیم. ما در گذشته مرتکب گناه شده ایم و حتی الآن به وسیلۀ ذات گناه آلود خویش گناه می کنیم. اما مشارکت ما با خدا، به علت پاکی و یا بی گناهی ما نیست، بلکه به خاطر مرگ مسیح برای گناهان ما است. اگر در لحظه ای که مرتکب گناه شدیم، با فروتنی و پشیمانی به گناه خویش اعتراف کنیم، در مشارکتمان با خدا خدشه ای وارد نمی شود.

مقدس ترین افراد، لحظاتی را تجربه کرده اند که احساس کرده اند گناه کارترین فرد روی زمین هستند.

یکی از شرایطی که باعث می شود گناهان ما آمرزیده شوند، کلام خدا است (آیه های 1-6). هنگامی که ما فرامین الهی را مورد اطاعت قرار دهیم، به طور خودکار شکست گناه را فراهم  نموده ایم، این موضوع یکی از مواردی است که اغلب مردم آن را نمی پذیرند (جهت مطالعۀ بیشتر به 3: 1-12 مراجعه شود).

اول یوحنا 2: 18-29؛ ضد مسیح

کلمۀ ضد مسیح، فقط در 2: 18 و 22:4، 3 و 2یوحنا 7 ذکر شده و در هیچ بخشی از کتاب مقدس به آن برنمی خوریم. این کلمه در واقع به «شخص شریر» 2تسالونیکیان 2 اشاره می کند که همان وحش مذکور در مکاشفه 13 می باشد. لحنی که در رسالۀ یوحنا به کار برده شده، نشان گر آن است که خوانندگان این رساله با نزدیک شدن به بازگشت خداوند، انتظار ظهور یک ضد مسیح را داشتند (18). اما یوحنا با بکار بردن این کلمه، به شخص به خصوصی اشاره نمی کند بلکه گروه معلمین ضد مسیح را خاطر نشان می سازد (2: 18، 4: 3). به طور کلی پیغام عهد جدید نشان گر آن  است که روح ضد مسیح در مسیحیت ظهور خواهد کرد و خود را به شیوه های مختلف در کلیسا و یا خارج از آن ظاهر خواهد نمود. اما سرانجام در یک شخص ویژه، یا یک گروه و یا به هر دو شکل، خود را جلوه گر خواهد ساخت.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222