رازگاهان یا عبادت شخصی یک مسیحی چگونه باید باشد؟
رازگاهان یا عبادت شخصی یک مسیحی چگونه باید باشد؟
برای داشتن رازگاهانی مفید می باید چهار عنصر مهم آن را در نظر بگیرید:
1- با حالتی درست شروع کن
2- زمان مشخصی را انتخاب کن
3- مکان مشخصی را انتخاب کن
4- نقشه ای ساده را دنبال کن
اکنون به بررسی هر یک از این موارد می پردازیم:
1- با حالتی درست شروع کن
از دیدگاه خدا، اینکه چرا کاری را انجام می دهید مهمتر از خودِ کاری است که انجام می دهید.در موقعیتی خاص خدا به سموئیل فرمود: ” من مثل انسان قضاوت نمی کنم. انسان به ظاهر نگاه می کند، اما من به دل.”(اول سموئیل 7:16) خیلی از اوقات امکان دارد کاری درست را با حالت و انگیزه ای غلط انجام دهیم. این مشکل امصیا نیز بود، چون ” او هر چه در نظر خداوند پسندیده بود انجام می داد، اما نه با تمام دل و جان.”(دوم تواریخ 2:25)
وقتی در رازگاهانتان به ملاقات خدا می روید باید حالت های درست زیر را داشته باشید:
- انتظار- به حضور خدا با انتظار و اشتیاقِ زیاد بیا. توقع داشته باش که وقت خوب مشارکت با او داشته باشی و از وقتت با او برکت بگیری. این همان چیزی بود که داود از رازگاهانش توقع داشت: ” ای خدا، تو خدای من هستی… جان من مشتاق توست.”(مزمور1:63)
- احترام- با عجله به حضور خدا نرو، بلکه با سکوت در حضور او، قلب خود را آماده کن و بگذار در این سکوت افکار تو از دنیا پاک شود. به حبقوق نبی گوش فرا ده: «خداوند در خانه مقد س خویش است؛ پس تمام جهان در حضور او خاموش باشد.» (حبقوق 20:2؛ همچنین مزمور 7:89 را نیز ببینید.) آمدن به حضور خدا مانند رفتن به مسابقۀ فوتبال یا هر تفریح دیگر نیست.
- هوشیاری- در هنگام رازگاهان کاملا” سر حال باش. به یاد داشته باش که با خالق آسمان و زمین و رهانندۀ بشر ملاقات می کنی. کاملاً استراحت کرده باشی و هوشیار باشی. بهترین آمادگی برای رازگاهان صبحگاه، از شب قبل آن شروع می شود. زودتر بخواب تا صبح بتوانی در وضعیت خوبی خدا را ملاقات کنی. او شایستۀ توجه کامل توست.
- تمایل به اطاعت- این حالت الزامی است: تو برای رازگاهان به منظور انتخاب آنچه خودت می خواهی بکنی یا نکنی، نمی آیی، بلکه با این هدف که هر چیز و همۀ چیزهایی را انجام بدهی که خدا از تو می خواهد. عیسی فرمود: « اگر کسی براستی بخواهد اراده او را به عمل آورد، در خواهد یافت که آیا این تعالیم از خداست یا من از خود می گویم.» (یوحنا17:7) پس با این حالت به ملاقات خدا بیا یعنی پیشاپیش این انتخاب را کرده باشی که هر چه او از تو بخواهد به هر قیمتی که تمام شود، انجام دهی!
2- زمان مشخصی را انتخاب کن
منظور از زمان مشخص این است که چه وقت باید رازگاهان داشته باشی و چقدر باید طول بکشد. قانون کلی این است که: بهترین وقت، زمانی است که در بهترین وضعیت خود قرار داری! بهترین وقت روزت را به خدا بده- وقتی که خیلی سرحال و هوشیار هستی. با وقت های اضافی خود خدا را خدمت نکن. این را نیز به یاد بسپار که بهترین وقت تو می تواند با بهترین وقت کسی دیگر متفاوت باشد.
به هر حال، برای بسیاری از ما، صبح زود به نظر بهترین وقت می آید. این عادتِ خودِ عیسی بود که صبح زود برای دعا برمی خاست و با پدر ملاقات می کرد: «بامدادان که هوا هنوز تاریک بود، عیسی برخاست و خانه را ترک کرده، به خلوتگاهی رفت و در آنجا به دعا مشغول شد.» (مرقس 35:1)
در کتاب مقدس اشاره شده که بسیاری از مردان و زنان خداترس صبح زود برمی خاستند تا با خدا ملاقات کنند. بعضی از آنها عبارت بودند از:
- ابراهیم- پیدایش 27:19 ● موسی- خروج 4:34
- ایوب- ایوب 5:1 ● حنا و القانه- اول سموئیل 19:1
- یعقوب- پیدایش 18:28 ● داود- مزمور 3:5، 7:57و8
(همچنین مزمور 8:143؛ اشعیاء 9:26؛ حزقیال 8:12 را نیز ببینید.)
در طول تاریخِ کلیسا، بسیاری از مسیحیان که خدا آن ها را به طرزی عالی به کار برد، او را صبح زود ملاقات می کردند. هادسون تیلر گفت: «شما هرگز وسایل موسیقی را بعد از آنکه کنسرت تمام می شود کوک نمی کنید. این احمقانه است. منطقی آن است که آن ها را قبل از آنکه شروع کنید، کوک کنید.»
بیداری بزرگ در میان دانشجویان بریتانیایی در اواخر قرن 19 با این کلمات تاریخی شروع شد: «دیده بانگاه صبحگاه را به یاد بسپارید!» پس ما می باید در شروع هر روز، وقتی دیده بانگاه خود را به یاد می آوریم، خود را کوک کنیم.
اگر عیسی واقعا” در اولین جای زندگی های ما قرار دارد، می بایست اولین قسمت روزمان را نیز به او بدهیم. ما خوانده شده ایم که در پی پادشاهی خدا باشیم(متی 33:6 را ببینید). پزشکان به ما توصیه می کنند که مهم ترین موعد غذا در روز همانا صبحانه می باشد. این صبحانه، اغلب تعیین کنندۀ سطح انرژی، هوشیاری و حتی حال و حوصله ما برای کل روز می باشد. به همین ترتیب ما احتیاج به ” صبحانۀ روحانی” نیز داریم تا روز خود را درست شروع کنیم.
نهایتاً باید گفت که بامدادان افکار ما هنوز به علت فعالیت های روزانه به هم نریخته است. فکرهای ما تازه هستند و استراحت کافی کرده ایم و فشارها هنوز بر ما وارد نشده و معمولاً این ساعات روز ساکت ترین اوقات روز می باشند . مادری ساعت خود را برای 4 صبح کوک می کند تا زنگ بزند، و بعد رازگاهانش را می کند و باز می خوابد و وقتی همه بیدار می شوند او نیز بیدار می شود. توضیح او این است که: «با داشتن بچه ها در اطرافم، طول روز، صبح زود تنها وقتی است که آرام و ساکت است و می توانم با خدا تنها باشم.» همان طور که این روش برای این خانم مؤثر است، تو نیز احتیاج داری که وقتی را تعیین کنی که برای تو کارساز است.
تو حتی می توانی دو رازگاهان(صبح و شب) داشته باشی! داوسون تروتمن، بنیان گزار سازمان دریانوردان، حروف رمز داری برای رازگاهان شبانه خود داشت: HWLW . هر گاه با گروهی از مردم در شب به سر می برد یا در خانه با خانمش در حال مکالمه بود و به نظر می رسید که مکالمه شان به پایان می رسد، او می گفت: ” بسیار خوب، HWLW.” و این حروف رمز مخفف این جمله بود: “His Word the Last Word ” (حرف او آخرین حرف است) و او سال ها این روش را برای پایان دادن به روز خود با متمرکز کردن افکار خود به خدا، انجام داد.
استفن آلفرد، مسیحی و خادم بزرگی که طی سال ها در نیویورک خدمت کرد، گفت: «من می خواهم صدای خدا را قبل از شنیدن صدای هر کس دیگر، صبحگاهان بشنوم و نیز می خواهم صدای او آخرین صدایی باشد که در شب به گوشم می رسد.»
داود و دانیال حتی سه بار در روز به ملاقات خدا می رفتند (مزمور 17:55؛ دانیال 10:6را ببینید).
هر وقتی که تعیین می کنی بر روی آن ثابت قدم باش. در تقویمت آن را یادداشت کن. با خدا همان طور که با هر کس دیگر قرار ملاقات می گذاری، وقت تعیین کن. تاریخی را با عیسی تعیین کن! بعد مشتاقانه به آن نگران باش و او را منتظر نگذار. بدقولی در تاریخِ تعیین شده تجربۀ جالبی برای تو نیست و مسیح نیز از بدقولی خوشش نمی آید. پس با او وقتی را تعیین کن و به هر قیمتی شده سر قول خود بایست.
اغلب این سؤال می شود که: “چقدر وقت باید با خدا بگذرانم؟” اگر قبلاً هرگز وقتی مرتب با او نداشته ای، شاید خوب باشد که با هفت دقیقه شروع کنید و بعد اجازه دهید این وقت بطور طبیعی رشد کند. شما شاید این را هدف قرار دهید که نهایتاً بیشتر از 15 دقیقه در روز با خدا وقت نگذرانی. از 168 ساعتی که به ما در طی یک هفته داده شده، یک ساعت و 45 دقیقه در روز گذراندن وقت با خدا با توجه به اینکه برای مشارکت داشتن با خدا خلق شده ای، بسیار کار شاقی نیست. در ذیل راهنمایی های بیشتری را می بینید:
- برای اولین بار برای دو ساعت رازگاهان تلاش نکن. در این صورت مأیوس خواهی شد. در رابطه ات با خدا می باید مانند هر رابطۀ دیگری رشد کنی. پس با هفت دقیقه های مرتب در روز شروع کن و بعد اجازۀ رشد به خود بده؛ بهتر است که با وقت کم ولی به طور مرتب رازگاهان داشته باشی تا این که برای یک ساعت در هر هفته وقت داشته باشی.
- به ساعت نگاه نکن. نگاه کردن به ساعت می تواند رازگاهان تو را خیلی سریع تر از هر چیز دیگری خراب کند. تصمیم بگیر که در کلام و دعا در زمانی که تعیین کرده ای متمرکز شوی. بعضی اوقات بیشتر از آن وقتی که تعیین کرده ای طول خواهد کشید، و گاهی نیز کمتر. اما فراموش نکنی که به ساعت نگاه نکنی!
- بر روی کمیت تأکید نکن بلکه بر روی کیفیت، ارزش قائل شو. در داشتن دو ساعت رازگاهان، چیزی مافوق روحانی وجود ندارد. مهم این است که در طول این مدت چه 15 دقیقه باشد یا چه دوساعت و یا چیزی در میان این دو، با چه چیزی مشغول هستی- این اهمیت بیشتری دارد. هدف تو داشتن وقتی با کیفیت با خدا باشد.
3- مکان مشخصی را انتخاب کن
- مکان رازگاهانت هم دارای اهمیت زیادی است.کتاب مقدس اشاره می کند که ابراهیم مکانی دائمی برای ملاقات با خدا داشت (پیدایش 27:19) عیسای مسیح عادت داشت که در باغ جتسیمانی که در کوه زیتون واقع بود دعا می کرد: «سپس عیسی بیرون رفت و بنا به عادت، راهی کوه زیتون شد و شاگردانش نیز از پی او رفتند.» (لوقا 39:22)
- مکان رازگاهانت باید محلی منزوی باشد.این جایی باید باشد که بتوانی تنها باشی، و سکوت حکمفرما باشد و جایی که کسی مزاحم تو نشود و حواست پرت نشود. در دنیای شلوغ امروزی، شاید پیدا کردن چنین مکانی سخت باشد، ولی لازم است. این مکان باید محلی باشد که:
- بدون آنکه مزاحم کسی شوی، بتوانی با صدای بلند دعا کنی؛
- نور کافی برای مطالعه داشته باشد( شاید وجود یک میز هم خوب باشد)؛
- باید احساس راحتی داشته باشی.(هشدار: هرگز در تختخوابت رازگاهان نداشته باش. این زیاده از حد راحت خواهد بود!)
- مکان رازگاهانت باید محل بخصوصی باشد.هر جا که تصمیم گرفته ای با خدا ملاقات داشته باشی، آن محل را جای مخصوصی برای وقت ملاقات های خودت و خدا بساز. در حالی که روزها می گذرند، این مکان به خاطر اوقات عالی ای که با عیسی مسیح داشته ای، معنا و مفهوم زیادی برای تو خواهد داشت.
- مکان رازگاهانت باید محل مقدسی باشد.این جایی است که با خدای زنده ملاقات می کنی. جایی که با خدا ملاقات می کنی می تواند به اندازۀ مکانی که ابراهیم با خدا ملاقات کرد، مقدس باشد. البته الزاماً مجبور نیستی که در ساختمان کلیسا باشی. بعضی مردم، رازگاهان خود را در اتومبیلشان که در مکان ساکتی پارک شده، دارند یا در اتاقی دربسته در خانه، یا در حیاط پشت خانه و یا حتی در زمین فوتبال. هر کدام از این مکان ها، تبدیل به مکان مقدسی برای آن ها شده است.
4- نقشه ای ساده را دنبال کن
شخصی گفته است: « اگر چیزی را هدف نگیری، مطمئن باش آن را نخواهی زد!” برای داشتن رازگاهان پرمعنا، به یک نقشه و طرح و یا نوعی رئوس مطالب نیاز داری که دنبال کنی. قاعدۀ اصلی این است: طرح و نقشه خود را تا آنجا که می توانی ساده نگه دار.
به سه وسیلۀ زیر برای وقت طراحی شدۀ رازگاهانت نیاز خواهی داشت.
- یک کتاب مقدس- ترجمه ای امروزی( نه تفسیر) با چاپی خوب و ترجیحاً با زیر نویس ها.
- یک دفتر یادداشت- برای نوشتن آنچه خدا به تو نشان می دهد و همچنین برای ساختن لیست دعا.
- سرودنامه- گاهی اوقات شاید بخواهی در پرستش خود سرود بخوانی( کولسیان 16:3 را ببینید).
الف. منتظر خدا باش(راحت باش). برای یک دقیقه خاموش باش؛ با عجله به حضور خدا نیا و فوراً شروع به صحبت نکن. نصیحت خدا را اطاعت کن: «بازایستید و بدانید که من خدا هستم.» (مزمور 10:46؛ همچنین اشعیاء 15:30؛ 31:40 را نیز ببینید) برای مدت کوتاهی ساکت باش تا خود را در حالت احترام قرار دهی.
ب. به طور خلاصه دعا کن(درخواست). این وقت دعای اصلی تو نیست، بلکه دعای کوتاهی برای شروع است تا از خدا بخواهی که قلبت را پاک سازد و تو را در وقتی که با او صرف می کنی، هدایت کند. دو آیه از کتاب مقدس که می باید حفظ کنی عبارتند از:
- «ای خدا مرا تفتیش کن و دل مرا بشناس. مرا بیازما و فکرهای مرا بدان، و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما» (مزمور 23:139-24؛ همچنین اول یوحنا 9:1 را نیز بخوانید.)
- «چشمان مرا بگشا تا از شریعت تو چیزهای عجیب ببینم.» (مزمور 18:110؛ همچنین یوحنا 13:16 را نیز بخوانید.)
پیش از درک کتاب مقدس احتیاج داری با نویسندۀ آن در هماهنگی قرار بگیری!
پ. قسمتی از کتاب مقدس را بخوان. اینجا جایی است که مصاحبت تو با خدا شروع می شود. او با تو توسط کلامش صحبت می کند، و تو نیز با دعایت به او پاسخ می دهی.
کتاب مقدست را این گونه بخوان…
- آهسته.عجله نکن؛ سعی نکن که قسمت طولانی را بخوانی؛ مسابقه ای وجود ندارد.
- مکرر.. عبارتی را بارها و بارها بخوان تا جایی که بتوانی آن را در ذهنت به تصویر بکشی. علت این که بسیاری از مردم از مطالعۀ کتاب مقدسشان چیزی دستگیرشان نمی شود این است که کتاب مقدس را مکرراً نمی خوانند.
- بدون توقف. هرگز در وسط یک جمله به منظور مطالعۀ عمیق و آموزه ایتوقف نکن بلکه سعی کن آن قسمت را فقط به منظور لذت بردن از آن بخوانی تا به خدا اجازه دهی با تو صحبت کند. به خاطر بسپار که در اینجا هدف تو کسب اطلاعات نیست، بلکه تغذیه از کلام خدا و شناخت بهتر مسیح است.
- بلند ولی آرام.اگر مشکل تمرکز داری، خواندن با صدای بلند باعث تمرکز بیشتر تو خواهد شد و به تو کمک می کند تا آنچه را که می خوانی بهتر بفهمی. با این روش، آنچه را که می خوانی، هم می بینی و هم می شنوی. تا آنجا که می توانی آرام بخوان تا مزاحم کسی نشوی.
- به صورت سیستماتیک.یک کتاب از کتاب مقدس را با روشی مرتب و منظم در یک زمان مطالعه کن. روش “مطالعۀ فالی” را به هیچ عنوان به کار نبر. یعنی عبارتی اینجا یا فصلی را در جای دیگر یا جایی که دوست داری و یا قسمتی جالب که تصادفی به آن برخورد می کن. اگر کتاب مقدس را چنانکه نوشته شده بخوانی، آن را بهتر خواهی فهمید- یعنی یک کتاب یا یک رساله در یک زمان.
- گذری سریع از یک کتاب. شاید گاهی بخواهی یک کتاب کامل را بررسی کنی. در این صورت باید آن را سریع بخوانی تا مکاشفۀ کلی آن را به دست آوری. پس در این حالت احتیاجی نیست که آهسته و مکرر بخوانی.
- تفکر کردن و به خاطر سپردن. به منظور این که کتاب مقدس بتواند با تو به طرزی پر معنا و مفهوم صحبت کند، باید در آنچه می خوانی تفکر کنی و آیاتی را که به طرز مخصوصی با تو صحبت می کنند، حفظ کنی. تفکر یعنی ” در بارۀ فکری با جدیت بارها و بارها بیاندیشی و در آن تأمل کنی.” ممکن است از تفکری که کردی آیه ای را انتخاب کنی که برای تو مفهوم زیادی داشته. پس سعی کن آن را حفظ کنی.
- آنچه را خدا به تو نشان داده، یادداشت کن.وقتی خدا به وسیلۀ کلامش با تو صحبت می کند، آنچه را که کشف کرده ای، ثبت کن. یادداشت کردن، باعث می شود که بتوانی آنچه را خدا به تو در گذشته نشان داده، به یاد بیاوری و همچنین کشفیات کتاب مقدسی ات را بار دیگر مرور کنی. ثبت آنچه خدا به تو نشان می دهد روشی است برای به کارگیری چیزی که در کتاب مقدس می بینی و به زندگی تو مربوط می شود.
- وقت درخواست های خود را نیز داشته باش.پس از آن که خدا به وسیلۀ کلامش با تو صحبت کرد، با دعا به او نزدیک شو. این سهم تو در مصاحبت با خدا است.
- نتیجه گیری:
اگر روزی را از دست بدهی، چه می شود؟ اگر چنین چیزی خیلی به ندرت اتفاق می افتد، زیاد غصۀ آن را نخور و به سفر احساس تقصیر نرو. «برای آنان که در مسیح عیسی هستند، دیگر هیچ محکومیتی نیست.» (رومیان1:8)
شخص خشکه مذهبی نباش. چون از دست دادن یک روز، نشانۀ شکست تو در داشتن رازگاهنت نیست. خسته خاطر نشو. اگر یک وعدۀ غذایی را از دست بدهی، به این معنا نیست که چون در خوردن تداوم نداشته ای، پس الزاماً باید غذا خوردن را ترک کنی! خیر. بلکه به سادگی در وعدۀ غذایی بعدی خود کمی بیشتر می خوری و بعد از آن دوباره همان برنامۀ غذایی خود را ادامه می دهی. همین قاعده در مورد رازگاهانت نیز صادق است.
روانشناسان به ما می گویند که معمولاً سه هفته طول می کشد تا با کار یا عادتی جدید اُنس بگیریم. سه هفتۀ دیگر نیز طول می کشد تا این که آن کار تبدیل به عادت شود. علت آن که بسیاری از مردم در رازگاهانشان موفق نیستند این است که آن ها از این مانع 6 هفته ای عبور نکرده اند. برای اینکه رازگاهانت تبدیل به یک عادت شود، می باید حداقل برای مدت 6 هفته هر روز یک بار به آن بپردازی.
ویلیام جیمز فرمول معروفی برای رشد دادن عادت داشت:
- تصمیم قوی بگیر(عهد و پیمان). می باید همیشه با یک ابتکار عمل قوی شروع کنی. اگر با دودلی شروع کنی، هرگز موفق نخواهی شد. تصمیم خود را در میان گذاشتن با دیگران عمومی کن.
- تا وقتی که عادت جدید در زندگی ات ریشه ندوانیده، به هیچ استثنائی راه نده.یک عادت، شبیه گلولۀ ریسمان چندلا می باشد. هر بار که به زمین می افتد، چندین نخ آن از هم باز می شود. پس هیچ وقت اجازه نده که چیزی به اسم ” فقط این بار” اتفاق به فکرت رسوخ کند. با تسلیم شدن، ارادۀ تو ضعیف می شود و عدم اعتماد به نفس را در تو تقویت می کند.
- هر فرصت و علاقه ای را برای اقدام به عادت جدید بقاپ. هر وقت که کمی تشویق می شوی به عادت جدید خود عمل کنی، همان موقع مشغول آن شو. منتظر نشو، بلکه از هر فرصتی استفاده کن تا عادت خود را به تحرک واداری. وقتی عادت جدید خود را برای اولین بار شروع می کنی، تکرار آن هیچ ضرری برایت ندارد.
به این پیشنهادات یک پیشنهاد مهم دیگری را نیز اضافه می کنم:
به قدرت خدا تکیه کن. وقتی همه این چیزها که گفته شد و انجام شد، به این امر واقف باش که در یک جنگ روحانی قرار داری، و فقط با قدرت روح القدس می توانی موفق شوی. پس دعا کن که خدا به تو قوت ببخشد. به او توکل کن تا برای جلال خود تو را در این امر یاری کند تا در او رشد کنی.
اگر باور داری که این همان چیزی است که احتیاج داری به آن عمل کنی، از تو خواهش می کنم دعای زیر را بکن:
دعای تعهد:
“خداوند عزیز می خواهم وقتی را قاطعانه به هر بهایی که شده، هر روز با تو داشته باشم. در این مسیر به قوت تو تکیه دارم تا کمکم کنی که در این امر ثابت قدم باشم.”
نوشتۀ: کشیش ریک وارِن
ترجمۀ: کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
